To πολυβραβευμένο musical HAIR, κοιτά στον καθρέφτη την πιο tribal rock version του και σαγηνεύει την αθηναϊκή θεατρική σκηνή.
Μετά από σχεδόν έναν χρόνo αναμονής, λόγω των μέτρων κατά της πανδημίας, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Δημήτρη Μαλισσόβα το δυναμικό και νεανικό cast που υποστηρίζει με το ταλέντο του τη νέα αυτή εκδοχή, συνθέτει ένα εμπνευσμένο, μεθυστικό, πολύχρωμο αποτέλεσμα κι ένα musical που δεν έχει σταματήσει ποτέ να συναρπάζει με την ξεκάθαρη πολιτική του θέση αλλά και τα εμβληματικά τραγούδια του.
Πιο συγκεκριμένα, σε μια εποχή που τα αιτήματα για ελευθερία, ισότητα, και σεξουαλική απελευθέρωση ήταν στις πρώτες θέσεις στις προσωπικές ατζέντες εκατομμύριων νέων σε όλο το κόσμο, τα αντιρατσιστικά και αντιπολεμικά μηνύματα γίνονται κεντρικό θέμα συζήτησης. Σήμερα, πενήντα χρόνια μετά, το αντισυμβατικό αυτό musical ηχεί και μοιάζει πιο επίκαιρο από ποτέ. Τα αιτήματα παραμένουν ισχυρά όπως τότε. Ο επαναπροσδιορισμός της ιδεολογίας, η αποδοχή της διαφορετικότητας, η δημιουργία μιας νέας ισότητας, είναι μερικά μόνο από τα νέα τοπία που ζητούν να χρωματιστούν με λέξεις και μουσικές.
Tο HAIR δεν είναι ένα οποιοδήποτε musical
Είναι το αποτύπωμα μιας ολόκληρης εποχής, το πνεύμα μιας γενιάς, η ανάσα της ελευθερίας των beatniks, η καταγραφή μιας νεανικής κουλτούρας καταδικασμένης να κερδίσει τη μάχη της με την αιωνιότητα. Το HAIR μας συστήνει τη «φυλή», μια ομάδα πολιτικά ενεργών hippies της «Εποχής του Υδροχόου» που ζουν μια μποέμικη ζωή στη Νέα Υόρκη και αγωνίζονται ενάντια στη στρατολόγηση στον πόλεμο του Βιετνάμ. Ο Claude, ο καλός φίλος του Berger, η συγκάτοικός τους Sheila και οι φίλοι τους, αγωνίζονται να εξισορροπήσουν τις νέες τους ζωές, τους έρωτές τους και τη σεξουαλική επανάσταση με την εξέγερσή τους ενάντια στον πόλεμο, τη συντηρητική κοινωνία και τους γονείς τους. Τελικά, ο Claude πρέπει να αποφασίσει αν θα αντισταθεί όπως έκαναν οι φίλοι του ή να υποκύψει στις πιέσεις των γονιών του (και της συντηρητικής Αμερικής) να υπηρετήσει στο Βιετνάμ, να συμβιβαστεί εγκαταλείποντας τις φιλειρηνικές του ιδέες και να διακινδυνεύσει τη ζωή του.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Μαίρη Συνατσάκη, Ίαν Στρατής, Ιάσονας Μανδηλάς, Κατερίνα Σούσουλα, Στέφανος Μουαγκιέ, Νικόλας Ραπτάκης, Έλενα Βακάλη, Ευγενία Λιάκου, Πάνος Μαλικούρτης, Δημήτρης Φριτζελάς, Ανδρέας Κουρέτας, Αντώνης Βλάχος, Γιώργος Γαζής κι Ηλίας Σαμαρτζής, ενώνουν τις δυνάμεις τους και μας παρασύρουν σε έναν επαναστατικό κόσμο.
Στη συνέχεια του άρθρου θα γνωρίσουμε λίγο καλύτερα μερικούς από τους πρωταγωνιστές μέσα από μια σειρά ερωτήσεων.
Τι σημαίνουν για εσάς λέξεις όπως ισότητα, ελευθερία και επανάσταση;
Κατερίνα Σούσουλα: Ισότητα, ελευθερία και επανάσταση σημαίνει ζωή. Να είσαι ζωντανός, μία πράξη από μόνη της επαναστατική, από τη φύση της.
Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που αναζητεί η νέα γενιά από το θέατρο; Πόσο σημαντικό είναι για τους νέους να βρουν έναν χαρακτήρα με τον οποίο μπορούν να ταυτιστούν;
Ευγενία Λιάκου: Το ζητούμενο αυτό είναι το ίδιο αιώνες τώρα νομίζω. Είναι η καθαρή κυριολεκτική ψυχαγωγία. Στο θέατρο ψάχνουμε τον τρόπο να οδηγήσουμε την ψυχή και το μυαλό μας σε κόσμους και καταστάσεις που δεν θα προλάβουμε να ζήσουμε ή να έρθουμε κοντά σε κόσμους και καταστάσεις που είναι μέσα μας. Έχω διαβάσει κάτι πολύ ωραίο για τους ήρωες των αρχαίων τραγωδιών, και ισχύει και στη δική μας παράσταση: είναι μέσα από την ολοκλήρωση της δίκης του αναζήτησης (του ήρωα) που διαμορφώνεται μια επανάσταση. Εάν ο ήρωας επαναπαυτεί, τότε καταργεί τον εαυτό του. Ταυτιζόμαστε με αυτή την επανάσταση πάντα. Μαθαίνεις πολλά από το δράμα ενός ήρωα, μεγαλύτερα νοήματα που εκπαιδεύουν το συναίσθημα μας.
Κατά πόσο μπορεί το θέατρο να αλλάξει την αντίληψη μας και τη στάση μας για τη ζωή; Εσείς, τί έχετε κερδίσει από το θέατρο;
Κατερίνα Σούσουλα: Το θέατρο διαμορφώνει χαρακτήρες, διαμορφώνει συνειδήσεις, δημιουργεί προβληματισμούς, κι άλλες τόσες αναζητήσεις, διδάσκει. Συνεπώς, αν βρίσκεσαι στη θεατρική αίθουσα με παρουσία και συνείδηση, δεν γίνεται να μην επηρεαστείς, να μη σκεφτείς και να μην αναθεωρήσεις κάτι για τη δική σου ζωή. Αυτό συμβαίνει και για τους ηθοποιούς και για τους θεατές. Εγώ σαν ηθοποιός έχω γνωρίσει πολλές πτυχές του εαυτού μου μέσα από το θέατρο, κι ανυπομονώ να γνωρίσω άλλες τόσες…
Η αγάπη προς τον εαυτό, τον συνάνθρωπο και τη φύση είναι αξίες άρρηκτα συνυφασμένες με τη φιλοσοφία των Hippies. Πιστεύτε ότι αυτές οι αξίες, εν έτει 2021, έχουν χαθεί; Πώς μπορεί να λειτουργήσει το θέατρο στην προκειμένη περίπτωση;
Ιάσονας Μανδηλάς: Το 2021 όλα αυτά δεν έχουν χαθεί. Η ανάγκη σύνδεσης με αυτές τις αξίες τα προηγούμενα χρόνια μπορεί και να είχε εξαλειφθεί, αλλά σίγουρα η γενιά μας και η νέα γενιά με όλα αυτά που συμβαίνουν έχει πραγματικά ανάγκη να γυρίσει σε αυτές. Νομίζω ότι ειδικά στο HAIR, η ανάγκη των χαρακτήρων να έρθουν πιο κοντά με τις συγκεκριμένες αξίες μόνο σαν αφύπνιση μπορεί να λειτουργήσει προς όλους μας για το τι πραγματικά έχει σημασία.
Τι έχετε αποκομίσει από εκείνη την εποχή; Υπάρχει ένα στοιχείο που σας έχει προκαλέσει μεγάλη εντύπωση;
Ευγενία Λιάκου: Ο απόλυτος, καθαρόαιμος, γνήσιος ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ.
Στη δική μας εποχή, θεωρείτε ότι η νέα γενιά έχει καταφέρει να διατηρήσει έναν αντικομφορμιστικό χαρακτήρα ή είναι πλέον περισσότερο εφησυχασμένη; Για παράδειγμα, παρουσιάζει μια γενικότερη απάθεια και αδιαφορία; Αν ναι, μήπως αυτό οφείλεται στην απογοήτευσή της από το κοινωνικό σύνολο;
Ιάσονας Μανδηλάς: Εγώ νομίζω ότι αυτή η εικόνα του εφησυχασμού είναι εκείνη που έχει η κοινωνία για τη νέα γενιά, ενώ θεωρώ ότι συμβαίνει το αντίθετο. Η νέα γενιά επαναστατεί με τον δικό της τρόπο για τα δικά της θέματα. Μην ξεχνάτε, ότι οι νέοι του 2021 στην Ελλάδα παλεύουν με τις πιο αντίξοες συνθήκες για να χτίσουν μια ζωή που το μέλλον είναι το λιγότερο αβέβαιο.
Ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που μπορεί να κάνει ένα θεατρικό έργο μοναδικό; Εκτός από το σενάριο ή το ταλέντο των ηθοποιών. Η ομαδικότητα, η χημεία ή η κατανόηση διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο;
Κατερίνα Σούσουλα: Όλη η μαγεία του θεάτρου βρίσκεται στους ανθρώπους της. Αν οι άνθρωποι πάνω, κάτω και πίσω απ’ τη σκηνή έχουν καταφέρει να αναπνεύσουν όλοι μαζί, τότε δημιουργείται κάτι μοναδικό, πολύ φορτισμένο ενεργειακά, ηλεκτρισμένο. Το θέατρο είναι ομάδα, δεν είναι μονάδα. Ο συμπαίκτης μου πρέπει να με νοιάζει περισσότερο από μένα γιατί μόνο τότε φτάνουμε σε αυτήν την υπέροχη ηλεκτρική μαγεία.
Αν μπορούσατε να περιγράψατε με μια λέξη το musical HAIR, ποια θα ήταν και γιατί;
Ιάσονας Μανδηλάς: Επίκαιρο. Είναι συγκλονιστικό ότι τα θέματα που αγγίζει μας προβληματίζουν ακόμα τώρα, 50 χρόνια μετά. Ρατσισμός, μόλυνση του περιβάλλοντος, πολιτική, πραγματική ελευθερία, κοινωνικά «πρέπει» και πόλεμος.
Ποια συμβουλή θα δίνατε σε ένα νέο παιδί που κάνει τώρα τα πρώτα του βήματα στον χώρο του θεάτρου;
Κατερίνα Σούσουλα: Υπομονή, επιμονή και στόχος. Ένας νέος άνθρωπος που μπαίνει στο θέατρο πρέπει να είναι έτοιμος για μία ψυχοθεραπεία που διαρκεί όλη του τη ζωή. Πρέπει να είναι διαθέσιμος να σκάψει πολύ βαθιά μέσα του, να δει τα όρια του, να τα περάσει, να φτιάξει καινούργια. Πάντα όμως να έχει αφετηρία την αγάπη για την τέχνη και τον άνθρωπο.
Εσείς, μέσα από τους ρόλους που υποδύεστε στο musical, έχετε ανακαλύψει κρυμμένα στοιχεία του χαρακτήρα σας; Στοιχεία που μπορεί ποτέ να μην είχατε φανταστεί ότι έχετε;
Ιάσονας Μανδηλάς: Σίγουρα, και είναι τόσο τρομαχτικό αλλά και ταυτόχρονα τόσο απελευθερωτικό όταν ανακαλύπτω κυρίως τις σκοτεινές πτυχές τους εαυτού μου.
Τελικά, πόσο υπέροχη μπορεί να είναι η αγάπη;
Ευγενία Λιάκου: Είναι η βαρύτητα, η κόλα που κρατάει τα πάντα ενωμένα. Χωρίς αυτή τα πράγματα είναι σκόρπια, άσκοπα.
HAIR THE MUSICAL, Θέατρο Ριάλτο – «Αλέκος Αλεξανδράκης».
Απόδοση – Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μαλισσόβας
Χορογραφίες: Στεφανία Σωτηροπούλου
Μουσική διδασκαλία – διεύθυνση ορχήστρας: Ανδρέας Κουρέτας
Απόδοση Ελληνικών στίχων: Ανδρέας Κουρέτας
Φωτισμοί : Στέλλα Κάλτσου
Ενδυματολόγος: Γιώργος Σεγρεδάκης
Σκηνογράφος: Τέλης Καρανάνος Μακιγιάζ:
Make Up Lab by Yannis Marketakis Hair styling: Κώστας Μπράτης
Φωτογραφίες παράστασης: Πάνος Γιαννακόπουλος
Διεύθυνση παραγωγής: Γιώργος Σαμαρτζής
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Γιουφή
Β’ Βοηθός σκηνοθέτη : Παναγιωτάς Δρόσου
