Το καλοκαίρι του 2009 συνέβησαν δύο πράγματα τόσο βαρυσήμαντα που μου έσβησαν όλες τις αναμνήσεις των υπόλοιπων καλοκαιριών του τρέχοντα αιώνα.
Δεν θυμάμαι με τη μία τι έκανα το καλοκαίρι του 2005 ούτε το καλοκαίρι του 2011.
Επίσης, θυμάμαι με τη μία ότι το 2009 ήταν η χρονιά που μπήκε ο Hank Moody στη ζωή μου. Ο μποέμ αλητάμπουρας συγγραφέας του Californication, ο David Duchovny στο ρόλο που θα κατάφερνε να τον σβήσει ως agent Μόλντερ από το θυμικό μας.
Για όσες δεν ξέρετε τη σειρά, ο Moody είναι ένας συγγραφέας σε writer’s block που έχει μια έφηβη κόρη, μια γυναίκα που λατρεύει, αλλά χωρίζει κάθε δεύτερο ΣΚ, ενώ -κατά τ’ άλλα- φέρνει στο κρεβάτι του όποιο (ΟΠΟΙΟ) κορίτσι θέλει. Βασικά του χαρακτηριστικά, το μαύρο μπλουζάκι του, ένα τζιν, παπούτσια απαρατήρητα και μια μαύρη Πόρσε με ένα φανάρι σπασμένο. Α ναι, και το συγγραφιλίκι. Αθεράπευτα γοητευτικά όλα τα παραπάνω για τα κορίτσια που παίζουν στη σειρά αλλά και για τα κορίτσια που βλέπουν τη σειρά.
Πάνω, λοιπόν, που μετά το καλοκαίρι του 2009, άρχιζα να απομυθοποιώ τον Hank Moody, επειδή τάχα είναι ένα καθαρά αντρικό πρότυπο που θα είκαζα ότι θα προκαλεί αποστροφή στις συμβατικές γυναίκες, άρχισαν φίλες και γνωστές να μου λένε πόσο λιώνουν για πάρτη του και τέτοια όμορφα και αναπάντεχα. Τελευταία φαν του Moody που ομολόγησε ήταν η Ιωάννα, -κάπου τον Ιούλιο θα ήταν- γι’ αυτό και το ένα έφερε το άλλο, και αναρωτήθηκα πριν δυο ντελίβερι, αν όλες θέλετε έναν μποέμ αλητάμπουρα συγγραφέα. (Πολύ δικός μου άνθρωπος η Ιωάννα).
Και αναρωτιέμαι και πάλι. Και όχι απλά αναρωτιέμαι, αλλά είμαι βέβαιος ότι οι περισσότερες από εσάς θα καψουρευόσασταν τον Μ.Α.Σ., δηλαδή τον ίδιο τον Hank Moody χωρίς αύριο. Μέσα σε όλο αυτό, θα νιώθατε για λίγο ηρωίδες των βιβλίων του. Απαριθμώ τους λόγους:
1. Τον θαυμάζετε και θα τον θαυμάζετε, γιατί είναι συγγραφέας. Συγγραφέας όπως λέμε Τσαρλς Μπουκόφσκι (σ.σ. με τα πούλμαν πήγαιναν σπίτι του οι θαυμάστριες), όχι συγγραφέας όπως λέμε Αντώνης Νικοπολίδης.
2. Είναι ‘κακό παιδί’, όχι όπως τα παιδιά στο ‘Sons of Anarchy’ που το παρακάνουν, αλλά όπως ένας ‘ώριμος άντρας με μικρές στιγμές αλητείας (βλέπε εμετός σε ένα έργο τέχνης ενώ κάνει σεξ μαστουρωμένος). Η ωραία αλητεία, καταλαβαίνεις.
3. Λατρεύει τη γυναίκα του, την απόλυτη ‘μία’ γι’ αυτόν. Ναι, μπορεί να την έχει κερατώσει και με κάποια συγγενή σου, αλλά, ρε κορίτσι μου, αφού το ξέρεις ότι έρχεται μια έσχατη στιγμή στην ψυχή σου που κατανοείς ότι η ουσία δεν είναι στο αν ο Ένας σου υπήρξε πιστός στη σχέση σας (σ.σ. αυτό θα το πετύχαινες εγγυημένα μόνο αν τον έκλεινες σε κλουβί), αλλά το αν υπήρξε εκεί, όταν έπρεπε να υπάρξει εκεί. (Μου βγήκε το ‘μποέμ’ που λέγαμε στον τίτλο, τι να κάνεις).
4. Είδατε ή διαβάσατε πρόσφατα το ‘On The Road’ και σκεφτήκατε πόσο τέλειο και κινηματογραφικό θα ήταν να βρίσκεστε στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου που θα οδηγούσε ο Dean Moriarty με τον Jack Kerouac συνοδηγό.
5. Θέλετε έναν διάσημο, δημοφιλή και φτασμένο άντρα. (Κι εγώ αυτό θα ήθελα αν ήμουν εσείς, σας καταλαβαίνω).
6. Ψήνεστε για βαθιές, abstract συζητήσεις κάτω από το φως του φεγγαριού, ακόμη κι αν ξέρετε ότι θα χασμουρηθείτε έξι φορές στο δεκάλεπτο μιας abstract συζήτησης.
7. (Ελπίζετε ότι) θα είναι ρομαντικός μόνο μαζί σας. Έχω δει κάτι επικά ριάλιτι στο E! Entertainment, στα οποία η γυναίκα του Snoop Dogg εξηγεί πόσο εντάξει είναι με το γεγονός ότι ο άντρας της πηδάει από δω κι από κει, as long as αυτή θα είναι η παντοτινή του bitch και η μόνη γυναίκα στην οποία έχει πει ‘σ’ αγαπώ’. Γλυκούλα. Βέβαια, ο Dogg δεν είναι συγγραφέας, αλλά έτσι δε συμβαίνει με όλους τους σταρ συζύγους;
8. Βασίζεστε στο ότι δεν θα φορέσει ποτέ χαβαγιάνας ή εσπαντρίγιες ή ελβιέλες ή γενικότερα παπούτσια που θα του ρουφήξουν 2-3 παυλίτσες ενέργειας από την μπάρα του ‘πόσο άντρας είναι’.
Ο ένατος λόγος που δεν χώρεσα στη λίστα είναι το σεξ. Μπορεί το ‘μποέμ’ να σου χαλάει λίγο τη συνταγή, αλλά το ‘αλητάμπουρας’ και ‘συγγραφέας’ μοιάζει να εξασφαλίζει το πιο περίεργο, άγριο, βαθύ, έντονο σεξ που έκανες ποτέ. Έ;
Ok, μπορεί να ισχύει κατά βάση, ότι δηλαδή γοητεύεσαι από κάποια χαρακτηριστικά που δείχνουν αντισυμβατικά, άγνωστα και γι’ αυτό αρχικά ελκυστικά, αλλά αυτό συμβαίνει όσο είσαι λίγο έξω από αυτό, σε μια απόσταση. Ελάχιστες γυναίκες θα ανέχονταν για πολύ μια τέτοια συμπεριφορά αν την υφίσταντο καθημερινά μέσα σε μια σχέση. Όπως λέει και μια φίλη μου, είναι περισσότερο φαντασίωση των ανδρών πως όταν φέρονται έτσι, οι γυναίκες το γουστάρουν και τρέχουν από πίσω τους. Άλλο τραβούν το ενδιαφέρον μου κάποια χαρακτηριστικά σε κάποιον και έστω περνάμε κάποιες νύχτες μαζί, άλλο τον θεωρώ το απόλυτο αρσενικό και καψουρεύομαι την μαλακία του σε σημείο να τον θέλω “χωρίς αύριο”, όσο κι αν με “τυραννάει”. Πιστεύω ότι δεν ερωτεύεσαι τρελά αν δεν είναι αμοιβαίο, δεν γίνεται να ερωτευθείς κάποιον όταν σε φτύνει εντελώς και δεν σε παραμυθιάζει με μεσοβέζικα τύπου “μόνο για σένα αισθάνομαι έτσι” και συναφή. Δύσκολα θα ερωτευόσουν αθεράπευτα και θα ήθελες για γκόμενό σου κάποιον που είναι καμένος ή δεν σου φέρεται σωστά. Στην πράξη, όταν θα εμπλεκόσουν λίγο παραπάνω, την καψούρα θα διαδεχόταν η αηδία.
Στην πραγματικότητα, ο κάθε μποέμ αλητάμπουρας συγγραφέας ή μανάβης ή αστροναύτης, επειδή ξέρει ότι μόλις η γυναίκα ανακαλύψει τι κουμάσι είναι σε όλο του το μεγαλείο, θα τον τζάσει, προλαβαίνει το τζάσιμο παριστάνοντας τον μποέμ αλητάμπουρα συγγραφέα, και την κάνει πρώτος. Αθροίζει λοιπόν τις “περιπέτειές” του για να δημιουργήσει έναν κούφιο μύθο. Αν όλοι οι μποέμ αλητάμπουρες συγγραφείς ήταν πάντα εγκαίρως ειλικρινείς, δε νομίζω πως θα είχαν και ιδιαίτερη επιτυχία. Συνήθως αυτή η συμπεριφορά δεν είναι τίποτα άλλο από μια ναρκισσιστική ομφαλοσκόπηση της περσόνας που έχουν φτιάξει στο μυαλό τους για τους ίδιους, η οποία σκεπάζει τις ανασφάλειές τους και ικανοποιεί τις ανάγκες τους για αυτοεπιβεβαίωση. Στην ουσία είναι δειλοί που υποκύπτουν στον φόβο της ενδεχόμενης εν καιρώ απόρριψης. Αντίθετα, το άλλο άτομο που εκδηλώνει το ενδιαφέρον του, έχει το θάρρος να δώσει ευκαιρία και να εκτεθεί στο ρίσκο που απαιτεί η επιθυμία να γνωρίσει κάποιον καλύτερα και να κάνει σχέση μαζί του – ως ένα σημείο βέβαια, αν καταλάβει πως ο άλλος είναι ό,τι να ‘ναι.
Και έλεος με τις αναφορές στον Χανκ Μούντι και στον άλλο τον καμένο του Χάι Φιντέλιτι. Βρήκε ο κάθε “αλτέρνατιβ” 30σάμθινγκ άλλοθι και στυλιζαρισμένο μυθοπλαστικό περιτύλιγμα για την επαναλαμβανόμενη μαλακία του. Εντάξει να σου αρέσουν ως σειρές ή ταινίες, αλλά όχι και να ταυτίζεσαι και να μιμείσαι τους ήρωες πιστεύοντας πως είσαι και γαμάτος. Ευτυχώς που αυτό το ψευτοχιπστερολάιφσταϊλ που διαδέχθηκε το κωστοπουλικό, δεν τους βάρεσε όλους και όλες.
Φυσικά, ΟΛΑ τα παραπάνω ισχύουν αντιστοίχως και για τις γυναίκες που φέρονται παρόμοια.
Thanks, delivery boy and Savoir Ville, and excuse my language and the “μ” word.