Μπορεί να υπάρξει μια οσκαρική ερμηνεία σε μία μέτρια ταινία; Η απάντηση είναι πως έχει συμβεί στο παρελθόν και ενδεχομένως να ξανά συμβεί στο μέλλον. Στην περίπτωση του Hillbilly Elegy του Ron Howard τα πράγματα είναι όντως απρόβλεπτα. Γενικότερα, τα τελευταία χρόνια επικρατεί μια ιδιαίτερη τάση με τις ταινίες του Hollywood. Αν υπάρχουν μεγάλα ονόματα στο cast και τη δημιουργική ομάδα τότε θεωρούνται οσκαρικές από την ανακοίνωση των γυρισμάτων και μόνο. Τα σχόλια κάτω από τα trailer γεμίζουν με διθυραμβικά λόγια που μιλούν για σίγουρες υποψηφιότητες και ερμηνείες δεκαετιών. Φυσικά, δεν πρόκειται πάντα για μία ευτυχή συγκυρία που φέρνει διαφήμιση αλλά και για μία εκτόξευση των προσδοκιών κοινού και κριτικών.
Το Hillbilly Elegy ή Το τραγούδι του Χιλμπίλη, όπως είναι στα ελληνικά, είναι βασισμένο στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του Vance D. James
Ανάμεσα στις κριτικές που έλαβε το βιβλίο υπήρχαν κι εκείνες που μιλούσαν για μία καθαρόαιμη απεικόνιση της Αμερικής και του λαού της. Η ιστορία δεν είναι κάποιο εξαιρετικά πρωτότυπο δημιούργημα, αλλά μία διαχρονική σχεδόν κλασική αμερικανική πραγματικότητα των επαρχιών της χώρας. Ακολουθώντας μία ξεκάθαρη πορεία μεταξύ παρόντος και παρελθόντος μέσω αναδρομών χτίζεται το τελικό πορτρέτο μίας μικροαστικής οικογένειας από το Οχάιο. Ένας γιος απροσδόκητα έξυπνος, μία μάνα τοξικομανής με βίαιες εκρήξεις και κρίσεις μεταμέλειας και μια σκληρή γιαγιά για αρχηγός. Από τα πρώτα λεπτά ξέρουμε πώς πορεύτηκε τελικά ο νεαρός J.D., τι πέτυχε και τι έχει σκοπό να πετύχει. Ωστόσο η οικογένεια του θα τον αναγκάσει να επιστρέψει ρισκάροντας την καριέρα του και ανοίγοντας ξανά τις πληγές του παρελθόντος.
Οι δύο ηθοποιοί που παίζουν τον J.D. σε εφηβική και ενήλικη ηλικία είναι μία πετυχημένη επιλογή από άποψη ομοιότητας
Υποκριτικά δεν υπάρχει κενό για να καλύψουν καθώς οι γυναικείοι ρόλοι επισκιάζουν τα πάντα. Η Glenn Close στον ρόλο της γιαγιάς φλερτάρει με την 8η υποψηφιότητα της για Oscar και ίσως την πρώτη της νίκη. Το σώμα, η φωνή, το βλέμμα και η ψυχή της βρίσκονται κάθε δεύτερο υπό τον αυστηρό έλεγχο της. Η εμπειρία και το ταλέντο της πλέον φανερώνονται στην παραμικρή λεπτομέρεια ειδικά ανάμεσα σε ένα- κατά το ήμισυ- άνευρο cast. Εξίσου πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα είναι και η παρουσία της Amy Adams. Έχοντας αποβάλει κάθε κόμπλεξ η Adams κατακρεουργεί την πορσελάνινη εμφάνιση της και εξανθρωπίζει την μάνα που η κοινωνία θεωρεί τέρας. Σε ένα περίεργο παιχνίδι ισορροπιών, με εκρήξεις βίας, θυμού, κλάματα και σύνδρομα στέρησης κρατά την μάνα ρεαλιστική και όχι γελοιογραφικά νευρωτική.
Εξαιρετικά σημαντικό συν της ταινίας είναι η παρουσία της Haley Bennett που υποδύεται την Lindsey, αδερφή του J.D. Στέκεται με κάθε της δύναμη δίπλα σε όλους, κατανοεί και αναγνωρίζει έχοντας παράλληλα να στηρίξει την δική της ζωή. Η Bennett δεν είναι από τα μεγάλα και πολύ γνωστά ονόματα του χώρου, αν και θα έπρεπε. Ούσα σιωπηλά, αλλά ουσιαστικά ταλαντούχα, προσφέρει πολλά σε μία ερμηνεία χωρίς να φωνάξει ούτε μισή λέξη.
Η ταινία έπειτα από την πρεμιέρα της στην πλατφόρμα του Netflix έχει λάβει εκ διαμέτρου αντίθετα σχόλια
Άλλοι κρίνουν τις ερμηνείες ως σωτήριες, άλλοι θεωρούν πως οι ηθοποιοί χαντακώθηκαν. Όπως κι αν κρίνει κανείς το Hillbilly Elegy, οφείλει να αναγνωρίσει ορισμένα θετικά ή έστω ενδιαφέροντα σημεία. Δύο μεστές και καθόλου συνηθισμένες ερμηνείες για την Close και την Adams. Μία σύσταση για την ηθοποιό H.Bennett που αξίζει την αναγνώριση ειδικά μετά την ερμηνεία της στο Swallow (2019). Και ένα βαθύτερο νόημα που αφορά κάθε άνθρωπο οποιασδήποτε τάξης ή καταγωγής. Το βιβλίο φαίνεται πως δεν μιλά μόνο για ένα επιφανειακό success story, αλλά για μια ιστορία αυτογνωσίας και συγχώρεσης. Για να προχωρήσεις ελεύθερα πρέπει πρώτα να συμφιλιωθείς με το παρελθόν σου και να κατανοήσεις τους ανθρώπους σου.
