Η αγάπη πεινάει, διψάει και απαιτεί σαν ένα παιδί. Η αγάπη ζητάει συγγνώμη ακόμα κι αν κάποιες φορές δεν γνωρίζει το γιατί. Αρκεί να ακούσει «όλα εντάξει». Αρκεί να ακούσει δεν σε μαλώνω, δεν σου θυμώνω, σε συγχωρώ.

Η αγάπη είναι ένας κόμπος. Ένας κόμπος που ολημερίς μπλέκεται και το βράδυ ξεδιπλώνει τα δεσμά της. Η αγάπη την νύχτα κοιμάται ανάλαφρα, ονειρεύεται το «μαζί» και αναμένει το πρωί για να πει «καλημέρα». Μόνο έτσι αντέχει, κλείνει τα μάτια το βράδυ και θα είναι η επόμενη μέρα για εκείνη, μια καλή ημέρα.

Οι αγάπες οι αληθινές, είναι ζωή. Είναι φως, είναι δάκρυα, είναι γέλια και φωτιά μαζί. Είναι πίκρα και ταυτόχρονα γλύκα. Είναι οργασμός. Ένας ακόμη οργασμός που δεν ήθελε να τελειώσει κι όμως ανυπομονούσε. Είναι ικανοποίηση εγκεφαλική, πυροτεχνήματα και μουσική. Μια βαλίτσα στο χέρι και ένα τρένο που ενώ φεύγει έχει ήδη κλείσει εισιτήριο για την επιστροφή. Η αγάπη είναι λάθη, αμέτρητα λάθη με στόχο να οδηγηθεί στα σωστά. Είναι παραισθήσεις, είναι αισθήσεις, πυρετός και ένα κόκκινο χρώμα ανεξίτηλο στη καρδιά.

Η αγάπη είναι ένα παιδί. Ένα παιδί που αρρωσταίνει, νοσεί και τελικά γιατρεύεται

Η αγάπη είναι επιστήμη, μια επιστήμη που ενημερώνεται και συνεχώς αλλάζει. Είναι όμως και φευγάτη. Όσο φευγάτη άλλο τόσο και ισχυρογνώμων. Είναι εκείνο το αγόρι που σου μοιάζει και εκείνο το κορίτσι που όλο λες πως κάτι σου θυμίζει.

Η αγάπη το ξέρεις και το ξέρω πως δεν ψάχνει για ορισμούς όσο κι αν την χαρακτηρίζουμε. Δεν αντέχει τις λεζάντες, δεν τα θέλει και τα έτοιμα τα λόγια. Ακούγεται και ακούει μόνο αν την ακουμπήσεις στη καρδιά, μόνο αν κοιτάξεις μέσα της πιο βαθιά. Ερωτεύεται τις λεπτομέρειες και τελικά διαρκεί στις ατέλειες. Ομολογουμένως πολλές φορές τις βαριέται φριχτά, δεν παύει όμως να τις φροντίζει και να δηλώνει πως θα έδινε τα πάντα για να ζήσει για πάντα κοντά σε εκείνες. Εκείνες τις ατέλειες που καμία σαν και αυτές όμοια της δεν υπάρχει.

Οι αγάπες έρχονται και φεύγουν

Οι αληθινές αγάπες έρχονται και τελικά μένουν. Δημιουργούνται, σπάνε και ξανά κολλάνε. Όλες σε ένα πρόσωπο ή και σε πολλά. Οι αληθινές αγάπες είναι κάτι παραπάνω από απλές αγάπες. Είναι ελευθερία, είναι ασφάλεια και ένα όνειρο παιδικό που συνεχίζει να ονειρεύεται. Είναι έρωτας. Είναι ποιήματα. Ένα τοπίο χαραγμένο στη μνήμη, μα πιο πολύ στη ψυχή. Είναι αυτός που μόλις σκέφτηκες. Είναι αυτός που μόλις σκέφτηκα και εγώ. Είναι εκείνη η κοπέλα που σου λείπει, που την έχεις, που την χάνεις, που την βρίσκεις. Αυτός ή αυτή που θα έδινες τα πάντα για να βρίσκεται και πάλι κοντά σου ή και για πρώτη φορά.

Μόλις ρώτησα το πρόσωπο που σκέφτηκα τι είναι αγάπη για εκείνον και μου απάντησε αυτό: Nα είμαστε παρέα. Έτσι απλά. Μάλλον ναι τελικά, η αγάπη είναι παρέα. Μια παρέα παιδική που ωριμάζει στο «μαζί». Δύο ολόκληρα που ορκίστηκαν πως θα έκαναν τα πάντα για να παίζουν μαζί το παιχνίδι της αγάπης για όσο πάει. Αρκεί να υπάρχει σύνδεση εγκεφαλική, σωματική μα πιο πολύ ψυχική. Αρκεί να ζούμε στο πάρκο μας το παιδικό. Αρκεί ή αγάπη να παραμένει το παιχνίδι μας. Αρκεί να μην «κλέψουμε» ποτέ. Αρκεί να παίξουμε δίκαια. Αρκεί να μην σταματήσουμε ποτέ να παίζουμε.

Αν ταυτίζεσαι, είσαι στα αλήθεια ένας τυχερός άνθρωπος που σίγουρα δούλεψε πολύ για την τύχη του. Άν αυτό το κείμενο σε έκανε να προβληματιστείς, τότε η δική σου αγάπη πιθανόν να συχνάζει σε πάρκα ενηλίκων και ίσως δεν έχεις συνειδητοποιήσει ακόμη ότι η μαγεία συχνάζει αλλού, στα πιο απλά και τελικά στη παιδικότητα μας.

Μη σταματήσεις ποτέ να παίζεις, τ’ ακούς;

Οσες φορές το δοκίμασα προσωπικά οδηγήθηκα σε ενήλικα ψεύδη. Γι’ αυτό σου λέω συνέχισε. Να γελάς, να κλαις, να κερδίζεις, να χάνεις και μέσα σε όλα να μαθαίνεις. Αφού αυτός είναι ο σκοπός. Κι αν χάσεις μιά και δυό, μη φοβηθείς. Ειλικρινά, μη φύγεις. Εκεί ακριβώς είναι που κρύβεται η αγάπη. Στο «κρυφτό» που από παιδί τόσο πολύ σου άρεσε να παίζεις!

Φτου ξελευθερία για όλους λοιπόν, μα πιο πολύ για τους ενήλικες!