Αν μεγάλωσες σε οικογένεια με σκύλο, τότε μάλλον ήδη ξέρεις πόσο δυνατό είναι το δέσιμο μεταξύ ενός κουταβιού και ενός ανθρώπου. Ένας σκύλος είναι πάντα εκεί να σε καλωσορίσει με φιλιά και μια ουρά που κουνιέται ασταμάτητα. Βέβαια είναι εκεί και για να αράξει με μεγάλη ευχαρίστηση μαζί σου στον καναπέ. Ό,τι και αν παίζει στην τηλεόραση. Μεγαλώνοντας και φεύγοντας από το σπίτι σου είμαστε σίγουρες ότι υιοθέτησες έναν δικό σου σκύλο. Αυτό βγάζει απόλυτο νόημα, αφού σύμφωνα με έρευνα το να αγαπάμε τα σκυλιά είναι στα γονίδιά μας. Αν λοιπόν δε μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου χωρίς τον τετράποδο κολλητό σου, είσαι δικαιολογημένη.
Η νέα έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο Scientific Reports, εξερεύνησε το κατά πόσο υπάρχει γενετική προδιάθεση πίσω από την τάση μας να είμαστε κηδεμόνες σκύλων. Οι ερευνητές μελέτησαν 35,035 δίδυμα αδέρφια από τη Swedish Twin Registry τα οποία γεννήθηκαν από το 1926 ως το 1996. Έπειτα συνέκριναν τις πληροφορίες τους με τις καταχωρήσεις σκύλων στη Σουηδία. Αυτό που παρατήρησαν ήταν μια τεράστια σύνδεση μεταξύ της γενεσιολογίας και την πιθανότητα απόκτησης σκύλου.
“Βρήκαμε ότι οι γενετικοί παράγοντες συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό στην ιδιοκτησία των σκύλων. Με την κληρονομικότητα να υπολογίζεται σε 57% για τις γυναίκες και 51% για τους άνδρες”, έγραψαν οι ερευνητές. Με άλλα λόγια, δεν έβρισκαν συγκεκριμένα γονίδια που να δείχνουν να συνδέονται με την ιδιοκτησία σκύλου. Ωστόσο ανακάλυψαν ότι υπάρχει ένα γενετικό συστατικό που οδηγεί στην απόφαση να φέρει κάποιος ένα σκυλί στο σπίτι του.
“Μείναμε έκπληκτοι όταν διαπιστώσαμε ότι η γενετική σύνθεση ενός ατόμου φαίνεται να έχει σημαντική επίδραση στο αν είναι κηδεμόνας ενός σκυλιού”, είπε η επικεφαλής της έρευνας, Tove Fall.
“Παρόλο που τα σκυλιά και τα άλλα κατοικίδια ζώα είναι κοινά μέλη νοικοκυριών σε ολόκληρο τον κόσμο, λίγα είναι γνωστά για το πώς επηρεάζουν την καθημερινή ζωή και την υγεία μας”, ανέφερε. “Ίσως ορισμένοι άνθρωποι έχουν πιο έντονα την έμφυτη τάση να φροντίζουν ένα κατοικίδιο ζώο από άλλους.”
Τα αποτελέσματα της έρευνας επίσης αναφέρουν πως θα μπορούσε να υπάρχει μια σύνδεση μεταξύ γενετικών παραγόντων που οδηγούν στην τάση για απόκτηση σκύλου και στις θετικές επιδράσεις που έχει αυτή. Τα πλεονεκτήματα του να είναι κανείς κηδεμόνας σκύλου στην ψυχική υγεία πρακτικά είναι ατελείωτα. Ένα review στο BioMed Central Psychiatry αναλύει 17 μελέτες για την κηδεμονία σκύλου και την ψυχική υγεία. Καταλήγει στο ότι άνθρωποι με ψυχικές ασθένειες που απολάμβαναν την παρέα ενός ζώου είχαν περισσότερα εφόδια για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Αυτό το εφέ ήταν ιδιαίτερα δυνατό σε καταστάσεις κρίσης.
Βέβαια, και άνθρωποι που δεν πάσχουν από κάποια ψυχική διαταραχή μπορούν να επωφεληθούν από ένα ζώο. Σύμφωνα με το Mental Health Foundation, το να πρέπει να πας βόλτα με το σκύλο σου δε σε κάνει μόνο πιο δραστήριο, αλλά σε βοηθάει να πάρεις καθαρό αέρα. Επίσης, έχεις περισσότερες πιθανότητες να γνωρίσεις κόσμο, άρα σε κάνει και πιο κοινωνικό.
Είτε, λοιπόν, απέκτησες τον χνουδωτό φίλο σου γιατί χρειαζόσουν συναισθηματική στήριξη στις δύσκολες στιγμές, είτε επειδή ήθελες παρέα στο πρωινό σου τρέξιμο, μπράβο. Έχεις σίγουρα εμπλουτίσει τη ζωή σου, η οποία μέρα με τη μέρα γίνεται και πιο φανταστική.
