“Μυρίζεις τέλεια” μου είπε

“Ευχαριστώ” απάντησα.

“Όχι” συνέχισε εκείνη, “μυρίζεις πραγματικά τέλεια”.

“Ευχαριστώ πολύ” ξαναείπα διστακτικά, γιατί τι άλλο μπορείς να πεις σε μια άγνωστη σε τουαλέτες ενός μπαρ, στις 2 το πρωί;

Έπλυνα τα χέρια μου και γύρισα πίσω στην παρέα μου.

Μέχρι να πιω το ποτό μου κατέληξα ότι κανείς δε μπορεί να σε κάνει να νιώσεις πιο καλά από ένα κορίτσι που έχει πιει δύο τρία ποτήρια κρασί και σε συναντάει στις γυναικείες τουαλέτες. Εκεί μπροστά από τους τοίχους με τις ζωγραφιές και τα μηνύματα, δίπλα στους νιπτήρες κάποιος σου λέει εντελώς ειλικρινά, χωρίς να περιμένει τίποτα από σένα, την αλήθεια. Την αλήθεια που εσύ πιθανώς δεν είχες καν προσέξει. Για τα μαλλιά σου, τα ρούχα σου, το κραγιόν σου.

Η μυστηριώδης, υπέροχη ευγένεια των κοριτσιών στις ημι-δημόσιες τουαλέτες ενός μπαρ είναι ό,τι πιο ειλικρινές μπορεί να μας συμβεί στα βράδια της ζωής μας.

Αν και δε μπόρεσα να το ξεπληρώσω στο κορίτσι που συνάντησα εκείνο το βράδυ, αποφάσισα πως ένα άλλο βράδυ εκεί μπροστά από τον νιπτήρα, κι ενώ θα με απασχολούν ζητήματα όπως ένας χωρισμός, ένας έρωτας, απλήρωτοι λογαριασμοί ή και τίποτα από αυτά, μπορεί να συναντήσω ένα άλλο κορίτσι στην τουαλέτα και να της πως πόσο ωραία είναι τα παπούτσια της ή τα μαλλιά της. Να της πω την αλήθεια που μπορεί να μην έχει προσέξει και να της φτιάξω την διάθεση.

Γίνε το κορίτσι του νιπτήρα που θα ήθελες και εσύ να συναντήσεις.