Ζώντας δύο κρίσιμες εβδομάδες για ένα χρόνο.

Με λένε Ειρήνη, ζω και εργάζομαι στην Αθήνα ή μήπως καλύτερα σε τέσσερις τοίχους τους τελευταίους -ούτε που θυμάμαι- μήνες; Ζώντας τη Μέρα της Μαρμότας εδώ και πολύ καιρό, η ψυχολογία μου είναι ένα ατελείωτο roller coaster, κάτι με το οποίο πολλοί πιστεύω ότι ταυτίζονται.

Λατρεύω τα ταξίδια, να ανακαλύπτω νέα μέρη, τη θάλασσα και το φαγητό ειδικά έξω με φίλους. Και αυτά είναι από τα βασικά που μου έχει στερήσει η πανδημία.

Ομολογώ πως ένα χρόνο πριν, μια «καραντίνα» δύο εβδομάδων, ίσως και λίγο παραπάνω, ήταν αυτό που χρειαζόμουν. Αυτό το πολυπόθητο και δικαιολογημένο break από όλα ήταν δώρο εξ ουρανού. Ήταν η σωματική και ψυχική ξεκούραση μετά από ένα υπερβολικά δύσκολο και πιεστικό διάστημα. Φυσικά θα ήταν πιο ευχάριστο αν δεν συνοδευόταν από όσα ακολούθησαν. Αλλά και πάλι ήταν μια ευκαιρία που οι περισσότεροι εκμεταλλευτήκαμε, άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο. Μαγειρέψαμε, γυμναστήκαμε, ξανά μαγειρέψαμε, πειραματιστήκαμε, ανακαλύψαμε τον εαυτό μας, τον αγαπήσαμε ή μπορεί και να μην κάναμε τίποτα από όλα αυτά. Αλλά it’s ok. Το βασικότερο ήταν ότι συνειδητοποιήσαμε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και ότι τα πάντα μπορούν να αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη.

Πάμε όμως στο σήμερα, ένα χρόνο μετά. Πίεση, άγχος, αγανάκτηση, απογοήτευση, αρνητισμός. Αλλά μέσα σε όλα υπάρχει μια ελπίδα που προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να την κρατήσουμε ζωντανή.

Μέσα σε όλη αυτή την παράνοια, με τη λίγη αισιοδοξία που απέμεινε, συνεχίζω να ονειρεύομαι και να «οργανώνω» την επόμενη μέρα. Πώς;

• Αποθηκεύω στο Instagram τα εστιατόρια ή spots γενικά που θέλω να επισκεφτώ μόλις περάσει όλο αυτό. Αν και λάτρης της παραδοσιακής χειρόγραφης To-Do list, η δυνατότητα αποθήκευση μιας εικόνας ενός λαχταριστού φαγητού και η προσμονή να το γευτώ με έχει κερδίσει.
• Αποθηκεύω μέρη, πάλι στο το Instagram (Ευχαριστούμε Mark!), που θέλω να ταξιδέψω, έστω και νοερά. Επίσης, διαβάζω διάφορους οδηγούς και οργανώνω τα μελλοντικά μου ταξίδια. Ένα από τα αγαπημένα μου travel portals (εκτός της στήλης του Savoir Ville) είναι το ArtTravel.gr. Μια μέρα είχα ανοίξει το Google maps και έφτιαξα λίστα με νέες παραλίες για εξερεύνηση στο νησάκι μου, τη Λέσβο, και κάτι τόσο απλό με κάνει να ανυπομονώ και να γεμίζω χαρά.
• Νομίζω και ελπίζω ότι θα αφήσω το Netflix και την τηλεόραση, αφού τελειώσει το Master Chef, για λίγο ή και πολύ, ειδικά τώρα που ανοίγει ο καιρός. Σειρά θα πάρουν τα βιβλία που άφησα για να τα ξεκινήσω μια Δευτέρα, μάλλον. Παρόλα αυτά πολύ καλές σειρές που ξεχώρισα όλο αυτό το διάστημα και δεν τις άφησα στη μέση, όπως συνήθως κάνω, ήταν το Homeland, το Fauda, το Kalifat και σίγουρα πολλές άλλες αφού στο τέλος δεν είχα τι να δω.
• Βιβλία λοιπόν. Εδώ και αρκετό καιρό με έχουν κερδίσει τα βιβλία αυτοβελτίωσης. Έχω γίνει φαν του Χόρχε Μπουκάι, τον οποίο διαβάζω τα τελευταία δύο τρία χρόνια. Ομολογώ ότι η απλότητα και ο ιδιαίτερος τρόπος που έχει επιλέξει να αφηγηθεί τις ιστορίες του με έχει κερδίσει. Τα τελευταία που έχω πάρει είναι τα Φύλλα Πορείας, πέντε στο σύνολο, αλλά έχω διαβάσει μόνο τα δύο. Οπότε ο στόχος είναι να διαβάσω και τα υπόλοιπα στο προσεχές διάστημα. Ένα ακόμη βιβλίο που έχει μείνει στο ράφι καιρό τώρα είναι Ο Δήμιος του Έρωτα του Ίρβιν Γιάλομ, τον οποίο επίσης θεωρώ εξαιρετικό συγγραφέα.

Δεν ξέρω αν θα κάνω όλα όσα έχω προγραμματίσει

Ας μην το βάζουμε κάτω, και αν και κοινότοπο, είμαστε όλοι μαζί σε αυτό και σύντομα θα τελειώσει.