Έχεις ποτέ αναρωτηθεί γιατί νιώθεις έλξη προς άνδρες που φαίνονται συναισθηματικά μη διαθέσιμοι, πληγωμένοι ή με δυσκολίες στη ζωή τους; Αυτή η τάση δεν είναι σπάνια και μπορεί να πηγάζει από βαθύτερες ψυχολογικές και κοινωνικές ρίζες. Γιατί όμως το χάος κάποιων αντρών μοιάζει τόσο πολύ με έρωτα;​

Η επιθυμία να “θεραπεύσεις”

Πολλές γυναίκες αισθάνονται την ανάγκη να βοηθήσουν ή να “θεραπεύσουν” τον σύντροφό τους. Αυτό μπορεί να προέρχεται από μια εσωτερική επιθυμία να νιώσουν χρήσιμες ή να επιβεβαιώσουν την αξία τους μέσω της φροντίδας. Η ιδέα ότι μπορείς να είσαι αυτή που θα “σώσει” ή θα “διορθώσει” κάποιον μπορεί να είναι ιδιαίτερα ελκυστική.​

Αναπαραγωγή οικείων προτύπων

Οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας παίζουν σημαντικό ρόλο στις επιλογές συντρόφων. Αν μεγάλωσες σε ένα περιβάλλον όπου η αγάπη συνδεόταν με τον πόνο ή την αβεβαιότητα, μπορεί υποσυνείδητα να αναζητάς παρόμοιες δυναμικές στις ενήλικες σχέσεις σου.​

Η πρόκληση της αλλαγής

Η ιδέα ότι μπορείς να αλλάξεις κάποιον ή να τον βοηθήσεις να ξεπεράσει τα προβλήματά του μπορεί να είναι ιδιαίτερα ελκυστική. Αυτό το “πρότζεκτ” μπορεί να δίνει νόημα και σκοπό στη σχέση, ακόμα κι αν συνοδεύεται από δυσκολίες.​

Η έλξη του μυστηρίου

Οι “σπασμένοι” άνδρες συχνά εκπέμπουν έναν αέρα μυστηρίου ή βάθους, που μπορεί να φαίνεται γοητευτικός. Η πολυπλοκότητα και η συναισθηματική ένταση που φέρνουν στη σχέση μπορεί να την κάνουν να φαίνεται πιο παθιασμένη ή αυθεντική.​

Η ανάγκη για επιβεβαίωση

Η προσπάθεια να κερδίσεις την αγάπη κάποιου που είναι συναισθηματικά μη διαθέσιμος μπορεί να συνδέεται με την ανάγκη για επιβεβαίωση — να αποδείξεις, στον εαυτό σου και στους άλλους, ότι αξίζεις να αγαπηθείς, ακόμη κι από κάποιον που «δεν αγαπά». Όταν τελικά κάποιος σαν αυτόν σου δείξει τρυφερότητα, έστω και περιστασιακά, αυτό λειτουργεί σαν επιβράβευση — σχεδόν εθιστική.

Κάθε μικρό ψίχουλο προσοχής αποκτά υπερβολικό βάρος. Και συχνά, η αγάπη που δεν δίνεται εύκολα μοιάζει πιο αληθινή — λες και η δυσκολία της την κάνει βαθύτερη. Αλλά πόσες φορές αυτό μεταφράζεται απλώς σε εξάντληση;

Το “δυνατό κορίτσι” που κουράστηκε να είναι δυνατό

Αν έχεις μάθει να είσαι δυνατή, υπεύθυνη, εκείνη που κρατά τα πάντα όρθια όταν όλα γύρω γκρεμίζονται — ίσως ασυναίσθητα έλκεσαι από άνδρες που χρειάζονται… στήριγμα. Γιατί αυτό ξέρεις να κάνεις καλά.

Μπορεί να ταυτίζεσαι περισσότερο με τον ρόλο της “σωτήρα” παρά της συντρόφου. Να βλέπεις τις πληγές του άλλου και να αναγνωρίζεις κομμάτια του εαυτού σου σε αυτές. Αλλά κάπου εκεί χάνεται η ισορροπία — και καταλήγεις να δίνεις, να παλεύεις, να αντέχεις… μέχρι που δεν μένει τίποτα να δώσεις στον εαυτό σου.

Ο ρομαντισμός της θλίψης

Ο κινηματογράφος, η μουσική, η λογοτεχνία μάς έχουν μάθει να εξιδανικεύουμε τη θλίψη. Ο πληγωμένος ήρωας που δεν μπορεί να αγαπήσει, αλλά τελικά αγαπά — είναι ένα από τα πιο ρομαντικοποιημένα στερεότυπα.

Και κάπως έτσι, αρχίζεις να πιστεύεις ότι αξίζει να πονέσεις, να επιμείνεις, να μείνεις δίπλα του… γιατί ίσως, στο τέλος, έρθει η δικαίωση. Αλλά μήπως τελικά αγαπάς την ιδέα του ποιος θα μπορούσε να γίνει, και όχι τον άνθρωπο που έχεις μπροστά σου;

Η διαφορά ανάμεσα στην κατανόηση και στη σωτηρία

Το να μπορείς να δεις το καλό σε κάποιον που υποφέρει είναι όμορφο. Σημαίνει πως είσαι συμπονετική, έχεις βάθος, δεν απορρίπτεις εύκολα. Αλλά άλλο το να καταλαβαίνεις κάποιον και άλλο το να κουβαλάς τις πληγές του σαν να είναι δικές σου.

Δεν είσαι υπεύθυνη να σώσεις κανέναν. Δεν είσαι εγωίστρια αν αποφασίσεις να αποχωρήσεις από μια σχέση που σε στραγγίζει. Το να ζητάς ισότητα, συναισθηματική διαθεσιμότητα και σταθερότητα δεν είναι υπερβολή — είναι υγεία.

Το χάος έχει ένταση. Η ηρεμία όμως έχει διάρκεια. Ίσως έχεις ταυτίσει την ασφάλεια με τη ρουτίνα, και τη ρουτίνα με τη βαρεμάρα. Αλλά η αγάπη δεν χρειάζεται να είναι roller coaster για να είναι αληθινή. Μπορεί να είναι απαλή, σταθερή, και ταυτόχρονα βαθιά.

Αν νιώθεις ότι προσελκύεις (ή επιλέγεις) συνεχώς άνδρες με συναισθηματικά βάρη που τελικά γίνονται και δικά σου, ίσως έχει έρθει η στιγμή να γυρίσεις το βλέμμα προς τα μέσα. Όχι για να κατηγορήσεις τον εαυτό σου, αλλά για να τον ακούσεις.

Ίσως η πραγματική ερώτηση δεν είναι «Γιατί έλκομαι από broken men;» αλλά: Τι μου λέει αυτό για τη σχέση που έχω με τον εαυτό μου; Πώς με κάνει να νιώθω όταν κάποιος με χρειάζεται αντί να με επιλέγει; Ποια είμαι εγώ όταν δεν είμαι η σωτήρας κανενός;

Δεν είναι εύκολο να απαντηθούν αυτά. Δεν χρειάζεται να απαντηθούν μονομιάς. Αλλά αξίζουν να τεθούν.

Το να έλκεσαι από άνδρες που είναι συναισθηματικά πληγωμένοι δεν σημαίνει ότι υπάρχει κάτι «λάθος» με σένα. Αντιθέτως, ίσως σημαίνει πως έχεις ευαισθησία, ενσυναίσθηση και βάθος. Απλώς χρειάζεται να μάθεις να δίνεις αυτά τα δώρα και σε εσένα.

Γιατί η αγάπη δεν πρέπει να σε αφήνει εξαντλημένη. Ούτε να σε κάνει να νιώθεις ότι πρέπει να αξίζεις την αγάπη κάποιου. Αρκεί να υπάρχει. Σταθερή, απαλή, αμοιβαία. Σαν κάτι που δεν χρειάζεται να γιατρέψεις — μόνο να το ζήσεις.