Τα κορίτσια του prettynyummy υποστηρίζουν ότι η αποτυχία κάνει καλό στην υγεία.

Όλα πάνε ρολόι. Τελειώνεις το λύκειο χωρίς πολλά προβλήματα. Ο μπαμπάς και η μαμά πληρώνουν το κολέγιο της επιλογής τους αλλά WTF 2 χρόνια είναι, μετά θα βρεις δουλειά, θα μαζέψεις λεφτά και θα κάνεις αυτό που θέλεις. Θα ασχολείσαι όλη μέρα με τα Αγγλικά γιατί αυτό γουστάρεις -να μαθαίνεις ξένες γλώσσες και συγχρόνως θα κάνεις και σπουδές για σχέδιο μόδας γιατί και αυτό το θέλεις και αν μπόρεσε ο Jean Paul Gaultier μπορείς και εσύ. Και όλα πάνε βάση σχεδίου. Καμία αποτυχία, κανένα σημαντικό λοξοδρόμημα εκτός ίσως από το ότι άρχισες να δουλεύεις ως καθηγήτρια -της αγγλικής παρακαλώ- και κάνεις αυτό που ήθελες αλλά το άλλο το μεράκι για την μόδα μένει στο ντουλάπι και περιμένει. Μένει εκεί ακόμα και το καλοκαίρι που τρως λουκουμάδες παρέα με τον Jean Paul Gaultier στη Μύκονο και το άλλο το καλοκαίρι που συναντάς την Αυτού Μεγαλειότης τον Valentino επίσης στα σοκάκια της Μυκόνου. Και no problem γιατί δεν σου λείπει τίποτα. Κάνεις 2 ταξίδια τον χρόνο στην Ευρώπη, περνάς  καλοκαίρια και Πάσχα σε όποιο νησί σου κάνει κλικ και αν δεν έγινες Gaultier τουλάχιστον βγάζεις αρκετά για έχεις μια φούστα και ένα μπλουζάκι του που τώρα κοιμούνται στην ντουλάπα μαζί με το παλιό μεράκι.

Και μια ωραία πρωία έρχεται η ωραιοτάτη  η ζωή και σκάει στην μούρη σου σαν χλαπάτσα και όσο κι αν προσπαθείς δεν ξεκολλάει με τίποτα! Και καλά να είχες δυσκολίες μια ζωή, τι γίνετε όμως όταν από την ημέρα που άνοιξες τα ματάκια σου όλα κυλούσαν ήρεμα και γαλήνια σα ρυάκι σε καταπράσινα λιβάδια? Και ξέρω, θα μου πεις, «η ζωή έσκασε στα μούτρα όλων στην Ελλάδα την τελευταία τετραετία» αλλά προσωπικά ακόμα και σήμερα, 4 χρόνια μετά την στιγμή που η αποτυχία μου χτύπησε την πόρτα, πανικοβάλομε στην ιδέα πως δεν χρειάζεται παρά μια στραβή για να αλλάξουν όλα και να μετατραπεί η ζωή σου από bestseller «Πώς να πετύχεις σε 10 απλά βήματα» σε «Είμαι loser».

Και είναι αυτή ακριβώς η απότομη στροφή που πήρε η ζωή μου που με κάνει να ανησυχώ για όσους δεν συναντούν ποτέ κανένα εμπόδιο. Όταν η αναπόφευκτη στιγμή της αποτυχίας έρθει –είτε ευθύνεσαι, είτε όχι- εμείς οι «Όλα πάνε βάση σχεδίου» που δεν έχουμε γνωρίσει την άτιμη πραγματικότητα και κυκλοφορούμε με ύφος δέκα καρδιναλίων και Εγώ μεγαλύτερο από το μπόι μας δεν μπορούμε με τίποτα να αντιληφθούμε πως  ίσως τελικά η επιτυχία μας να μην ήταν παρά μια σειρά από στιγμές που μας πρόσφερε απλόχερα η τύχη ή ακόμα και οι συνθήκες ή η εποχή. Και το χειρότερο όλων, δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως εκείνοι που εμείς θεωρούμε αποτυχημένοι δεν είναι παρά άτυχοι ή λιγότερο ευνοημένοι από τις καταστάσεις.

Την στιγμή λοιπόν, της αποτυχίας -όσο περίεργο και αν σου ακουστεί- κράτα την καλά μέσα σου, μην την ξεχάσεις ποτέ, μη σου πω υποδέξου την και με ένα χαμόγελο γιατί πολύ απλά είναι η στιγμή που επιτέλους μπορείς να δεις καθαρά τους γύρω σου και κυρίως μέσα σου. Εγώ τουλάχιστον αυτό έκανα και άρχισα επιτέλους να κρίνω με πολύ πιο ήπιο τρόπο εκείνους που ακόμα δεν τα έχουν καταφέρει, εκείνους που δεν έχουν ακόμα ιδέα για το τι θα κάνουν στην ζωή τους, εκείνους που κάνουν λάθη και που δεν έχουν όλες τις απαντήσεις στο τσεπάκι τους και κυρίως εκείνους που λένε «Ήμουν άτυχος». Έμαθα πως τελικά μπορώ να βασίζομαι μόνο σε όσα μου βγήκε ο πάτος να αποκτήσω και πως καμιά φορά δεν είναι ούτε αυτά εγγυημένα. Έβγαλα επίσης από το χρονοντούλαπο το παλιό μεράκι και αποφάσισα πως δεν χρειάζεται να γίνω απαραίτητα Gaultier -μου αρκεί να γράφω για την μόδα σε ένα υπαρκτό ή και ανύπαρκτο κοινό.

Οπότε κάντε μου μια χάρη και ένα δώρο ανεκτίμητης αξίας στον εαυτό σας εσείς οι απόλυτα επιτυχημένοι. Χάστε σε ένα παιχνίδι, αποτύχετε σε μια εξεταστική, παραδεχτείτε πως τα πήγατε χάλια στην τελευταία παρουσίαση για τον καλύτερο πελάτη σας. Προσπαθήστε να μην είστε ο Mr Τέλειος της παρέας, θα σας βοηθήσει να κοιμάστε καλύτερα τα βράδια και να δέχεστε τα χτυπήματα της ζωής με λιγότερες μελανιές. Και πιστέψτε με, μετά από αυτό η επιτυχία θα έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία.