Έχεις σκεφτεί ποτέ πως αυτά που φοβόμαστε είναι αυτά που ήδη γευτήκαμε ή τουλάχιστον πήραμε μια μικρή γεύση από αυτά; Είτε πρόκειται για μια σχέση, είτε για μια επαγγελματική δουλειά, είτε γενικότερα για μια δυσάρεστη εμπειρία του παρελθόντος, η βασική αιτία για την οποία συνήθως αισθανόμαστε φόβο για να μην επαναληφθεί κάτι που ήδη βιώσαμε και μας πλήγωσε, έγκειται στο παρελθόν και όχι στο πολλά υποσχόμενο μέλλον μας.
Ότι βαθιά φοβόμαστε, διακαώς το ζητάμε
Όσο περίεργο και αν ακούγεται, συνήθως ο φόβος για κάτι είναι συνοδοιπόρος της επιθυμίας και αυτό γιατί ότι βαθιά και συνήθως υποσυνείδητα μας φοβίζει και στη σκέψη μας πονάει, ταυτόχρονα είναι και αυτό που διακαώς επιθυμούμε είτε να το ζήσουμε είτε να το ‘’θεραπεύσουμε’’ μέσα μας, μια για πάντα. Και ενώ πολλές φορές αισθανόμαστε πως έχουμε ανάγκη να προσπεράσουμε τον φόβο του ψυχικού πόνου που βιώσαμε, στην πραγματικότητα αυτό που επιθυμούμε είναι να τον αντικρίσουμε κατάματα και στην καλύτερη δυνατή περίπτωση να τον αγκαλιάσουμε. Τον πόνο της ψυχής, ναι! Αυτόν που μας οδήγησε σε αυτό που είμαστε στο σήμερα!
Η εμπειρία του πόνου αν και δυσάρεστη, είναι αναπτυξιακά πολύτιμη
Γνώριζες ότι μέσα από την εμπειρία του πόνου μπορεί να βιώσει κανείς ολόκληρο τον εαυτό του; Κι όμως είναι αλήθεια, αφού στην εμπειρία του βαθύ πόνου συναντά κανείς την απόλυτη ψυχική του κατάσταση, η οποία είναι αλάνθαστα παρούσα. Αυτό συμβαίνει επειδή το ‘’κενό’’ που αισθανόμαστε την στιγμή του έντονου ψυχικού πόνου αναβιώνει το τραυματικό γεγονός και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να βρίσκεται το άτομο απόλυτα και ολοκληρωμένα στο παρόν.
Η εμπειρία λοιπόν του πόνου συνεχίζει ασυνείδητα να κινεί τα νήματα της βούλησής μας (είτε ο πόνος έχει καταφέρει να θεραπευτεί, είτε όχι), και αυτό συμβαίνει διότι εκ φύσεως οι άνθρωποι έχουμε την τάση νοητικά να αναβιώνουμε και να ξανά θυμόμαστε με χίλιους δύο τρόπους τις εμπειρίες που μας στιγμάτισαν στο παρελθόν. Φυσικά τις δυσάρεστες αλλά και τις ευχάριστες!
Το παρόν δεν είναι το χρονικό σήμερα
Όσο και αν ακούγεται οξύμωρο, το παρόν είναι η στιγμή που αντιλαμβανόμαστε μέσα στο σύνολο των αισθητηριακών και υπαρξιακών μας δεδομένων, τον εαυτό μας ως ενιαία και ολοκληρωμένη ψυχικά οντότητα. Το παρόν λοιπόν δεν ορίζεται από τον χρόνο αλλά από τον τρόπο με τον οποίο επιλέγουμε τελικά να τον αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Και μπορεί ο απώτερος σκοπός μας να είναι η ευτυχία, η ευτυχία όμως δεν μπορεί να μας προσφέρει πληρότητα αν δεν ανακαλύψουμε σε ατομικό και προσωπικό επίπεδο τους τρόπους εκείνους που θα καταφέρουν να μας οδηγήσουν στην ολοκλήρωση του εαυτού μας. Πολύ συχνά λοιπόν, οι στιγμές έντονου πόνου και οδύνης γίνονται ο μόνος δρόμος αλλά και το μόνο ‘’φωτεινό’’ μονοπάτι ώστε να οδηγηθούμε στην πολυπόθητη εμπειρία της υπαρξιακής μας ενότητας!
Θεραπευτικό πλάνο
Η αλήθεια είναι πως ο ψυχογενής πόνος μέχρι στιγμής δεν γίνεται απόλυτα και φανερά κατανοητός. Αναλόγως την περίπτωση και τον άνθρωπο, ενδέχεται να υπάρχει ένα συγκεκριμένο γεγονός (κατά πάσα πιθανότητα στο παρελθόν) που αποδίδει την έναρξη των συμπτωμάτων και έτσι σχετίζεται με την αιτία του ψυχικού πόνου. Αυτό ωστόσο είναι ένα θετικό σημάδι, καθώς η αναβίωση της κατάστασης διευκολύνει το άτομο στη διαχείριση της κατάστασης που συνεχίζει να βιώνει. Η βοήθεια της Ψυχοθεραπείας έχει φανεί ιδιαιτέρως σημαντική σε τέτοιου είδους ζητήματα καθώς μπορεί σημαντικά και κυρίως αποτελεσματικά να βελτιώσει τα συμπτώματα μέσα σε ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα.
Ποτέ δεν είσαι μόνος/η
Κλείνοντας, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου τα λόγια ενός ανθρώπου που με στιγμάτισαν και στην πορεία με βοήθησαν να καταλάβω την σπουδαιότητα της ύπαρξης του ψυχικού πόνου. Ελπίζω ειλικρινά αυτά τα λόγια να φανούν και στη δική σου περίπτωση βοηθητικά: «Ο δρόμος για την αληθινή ευτυχία θα χρειαστεί να περάσει και μέσα από μερικά αγκάθια του παρελθόντος. Γιατί οι αναμνήσεις της μνήμης που ποτέ δεν παρήλθαν, πάντα θα διψάνε να γίνουν το παρόν μας».
