«Οι άνθρωποι θα βρίσκουν πάντα έναν τρόπο να ικανοποιούν τις επιθυμίες τους. Αν δεν μπορούν να το κάνουν με νόμιμο τρόπο, θα στραφούν σε μη νόμιμους».
Η φάρμα του Tom Rob Smith που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά μυθιστορήματα που έχει πέσει στα χέρια μου τους τελευταίους μήνες. Η άκρως εθιστική αφήγηση, που ξεδιπλώνει και την συγγραφική μαεστρία του Smith, είναι πολύ πιθανό να έχει ανοίξει το δρόμο σε ένα νέο είδος μυθιστορημάτων που θα κινείται στο μεταίχμιο της αστυνομικής έρευνας και του ψυχολογικού θρίλερ, θα συσχετίζει μια σειρά από σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα που δεν θα μπορούσαν να εξαιρέσουν από μέσα τους τις παραβατικές και παρεκκλίνουσες από την λογική συμπεριφορές, εξαφανίζοντας παράλληλα τα διακριτά όρια μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας.
Από την πρώτη κιόλας σελίδα ο συγγραφέας, καταφέρνει να τραβήξει με αποφασιστικότητα την προσοχή του αναγνώστη τον οποίο και διατηρεί ευχάριστα δέσμιο του μέχρι και το τέλος. Ένα παράξενο τηλεφώνημα που λαμβάνει ο πρωταγωνιστής αυτής της ιστορίας από τον πατέρα του, θα διαταράξει την πλασματική ισορροπία της γεμάτης από συμβάσεις καθημερινότητας μιας ήσυχης οικογένειας που έχει μετατρέψει σε τρόπο ζωής το να κρύβει κάτω από το χαλί, όλες εκείνες τις πικρές αλήθειες που σαν φορτίο κουβαλάνε επί δεκαετίες μέσα τους, τα μέλη της. Αυτή η αδυναμία εκμυστήρευσης των προσωπικών λεπτομερειών της ζωής τους, μοιάζει με μια χύτρα ταχύτητος που κάποια στιγμή σκάει θεαματικά κάνοντας τρομερό θόρυβο και προκαλώντας ένα οστικό κύμα από απρόβλεπτες συνέπειες.
Η συναρπαστική αφήγηση του Smith, θα ταξιδέψει τον αναγνώστη μεταξύ Λονδίνου και κυρίως μιας γραφικής επαρχιακής πόλης της Σουηδίας, η οποία θα του προσφέρει και το κατάλληλο φυσικό περιβάλλον όπου με απαράμιλλη συγγραφική δεξιοτεχνία θα ξεσκεπάσει το μυστήριο, τις ίντριγκες, τις παραβατικές συμπεριφορές σε ένα γαϊτανάκι πολλαπλών ανατροπών που διαρκώς θα ανατροφοδοτούν την αγωνία και θα πυροδοτούν την περιέργεια του αναγνώστη. Χωροταξικά, η επιλογή των τόπων δράσης κατά την γνώμη μου δεν είναι τυχαία. Συμβολικά, είναι σαν να δένει μαζί ο συγγραφέας το σκανδιναβικό με το αγγλικό αστυνομικό μυθιστόρημα κάθε ένα από τα οποία έχει χαράξει την δική του λογοτεχνική πορεία και έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και γκρουπ φανατικών αναγνωστών.
Ένα ακόμα στοιχείο που προκαλεί θετική εντύπωση είναι ότι ενώ ο συγγραφέας κάνει χρήση οικείων δομικών υλικών για τα αστυνομικά θρίλερ όπως είναι μεταξύ άλλων η παιδεραστία, η διαστροφή, η σωματεμπορία, οι παράνομες υιοθεσίες, οι ψυχικές διαταραχές και η ομοφυλοφιλία, καταφέρνει αποφεύγοντας συνειδητά την εύκολη επιλογή του τεχνητού σοκ από την λεπτομερή περιγραφή φόνων και σκηνών σωματικής βίας, να τα συνθέσει μέσα σε μια τόσο ιδιαίτερη και καλά μελετημένη δομή όπου ο τρόπος κλιμάκωσης της κάνει το συνολικό αποτέλεσμα ιδιαίτερα πρωτότυπο.
Βρήκα επίσης εξαιρετικά έξυπνη την επιλογή του έμψυχου πυρήνα πάνω στον οποίο χτίζει και αποδομεί την ιστορία του ο Smith. Μια συνηθισμένη επιφανειακά οικογένεια. Ένας γιος που στέκεται ξαφνικά σαν δικαστής ανάμεσα στους γονείς του και προσπαθεί από τα στοιχεία που κάθε φορά εκείνοι του παρουσιάζουν να καταλήξει σε μια τελική απόφαση του ποιος από τους δύο μπορεί να λέει την αλήθεια. Κάθε νέο στοιχείο που προστίθεται, μοιάζει με εκείνο τον πύργο με τα ξύλινα τουβλάκια που προσπαθώντας να τα μετακινήσεις διακινδυνεύεις όλα όσα έχεις μέχρι εκείνη τη στιγμή δημιουργήσει, να καταρρεύσουν.
Δηλώνω γοητευμένη από το συγκεκριμένο μυθιστόρημα γιατί διαβάζοντάς το ένοιωσα την αδρεναλίνη να ανεβαίνει θεαματικά και αν μου ζητούσαν να επιλέξω την πιο κατάλληλη λέξη που θα ήταν σε θέση να χαρακτηρίσει το καταιγιστικό αυτό κείμενο θα ήταν: καθηλωτικό!
