Αν μ’ έχουν διδάξει ένα πράγμα οι ανθρώπινες σχέσεις στο λυκαυγές της ηλικίας των 30, είναι ότι όσον αφορά τα γκομενικά, τα αγόρια δεν ακούνε τους κολλητούς τους όσο ευλαβικά (υπ)ακούνε τα κορίτσια τις δικιές τους. Σε ένα (από τα πολλά) intervention με τους κολλητούς μου, αυτός τον οποίον μαζευτήκαμε να νουθετήσουμε σχεσιακά, πράττει σε ποσοστό 97.6%, το αντίθετο από αυτό που του πρότεινε η ‘Σύγκλητος’.

Και καλά κάνει. Με τα κορίτσια, όμως, είναι ΤΟΣΟ αλλιώς. Και αυτό μεσομακροπρόθεσμα είναι ένα πρόβλημα που βαραίνει –ποιον άλλον;- εμάς, τα αγόρια.

Κορίτσι είσαι, ξέρεις από πρώτο χέρι τα κλισέ για τη γυναικεία φιλία που δεν υπάρχει (;), που δεν είναι σαν την αντρική (;), που δεν είναι κάτι το πολύ σύνηθες (;). Καλά. Προσωπικά, οι γκόμενές μου ξεφτιλίζουν διαχρονικά τα παραπάνω κλισέ, καθώς όλες είχαν μία ή περισσότερες κολλητές –και μπράβο στα κορίτσια, διότι διανύουμε περιόδους που η αλληλεγγύη είναι πιο απαραίτητη από ποτέ.

Η κολλητή της γκόμενας σου δεν είναι δύο φορές κολλητή σου. Είναι μάλλον δύο φορές γκόμενά σου. Η γνώμη της για σένα έχει τεράστια βαρύτητα, ακόμη κι αν δεν είσαι του γούστου της, ενώ έχει κι ένα τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με σένα. Ξέρει καλά –και όταν λέμε καλά, εννοούμε σε βάθος λεπτομέρειας μεγεθών και επιδόσεων- όλους τους πρώην της γκόμενας σου. Μπορεί ανά πάσα στιγμή να την παραπέμψει σε κάποιον, να της θυμίσει έναν άλλο, να σε συγκρίνει (κραυγαλέο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας) μ’ έναν τρίτο.

Οι επιλογές που έχεις στα χέρια σου είναι δύο. Ή θα γίνεις συμπαθής στην κολλητή της, επηρεάζοντας έτσι άμεσα τα κέντρα αποφάσεων ή θα βγάλεις το γνωστό, αντιδραστικό εαυτό σου (δηλαδή, περίπου θα γίνεις μαλάκας) και θα ρισκάρεις για τα καλά. Άνθρωπος είναι και η κοπέλα σου. Όταν βρεθεί στη μέση ενός ανταγωνισμού με τις δύο μαχόμενες πλευρές να λυσσομανάνε, θα πιεστεί και θα ξεφορτωθεί τη μία. Δεν θέλω να πληγώσω τα αγόρια που ίσως διαβάζουν, αλλά οι πιθανότητες σε μια (θρασύτατη) κόντρα με την κολλητή της, εχμ, δεν είναι υπέρ μας.

Έτσι, το αγόρι ακολουθεί συνήθως το δρόμο και τη μενταλιτέ που θα υπαγορεύσει η κολλητή. Δεν θα της πούμε ποτέ πόσο χάλια είναι το καινούργιο της κούρεμα ή πόσο κάγκουρας είναι ο καινούργιος της γκόμενος ή τα κουτσομπολιά που μας έχει πει το κορίτσι μας γι’ αυτή. (Τι; Σοκάρεσαι που θάβονται οι κολλητές μεταξύ τους; Φάε λίγο κάρδαμο και συνέχισε). Γενικά, θα πάμε με τα νερά της.

Κάπου εκεί αρχίζουμε να αλλοτριωνόμαστε σαν προσωπικότητες. Διχαζόμαστε. Αρκετοί από εμάς έχουν χαθεί στο τριπάκι να αρέσουν περισσότερο στην κολλητή παρά στην γκόμενα. Γιατί πολλοί μίσησαν την γνώμη των άλλων, αλλά ουδείς την έγκρισή τους. Μια σοφή πρώην μου, σε έναν καυγά για μια κολλητή της (μικρό παιδί ήμουν, τσακωνόμουν για χαζομάρες) μου είχε πει το απλοϊκό, πλην έγκυρο «ήταν εδώ πριν και θα είναι εδώ και μετά από σένα». Δήλωση πρώτης δημοτικού, το ξέρω, αλλά με όλη την Αλήθεια μέσα της.

Μην νομίζεις. Λύση ή σωστή αντιμετώπιση δεν υπάρχει. Αυτό που υπάρχει είναι easy-going κολλητές που έχουν ζωή και δικά τους προβλήματα (καλό σενάριο) ή κορίτσια γεννημένα για τη δυσκολία και τις παρεξηγήσεις που καβατζώνουν τα προβλήματα των άλλων (για το γιαλό σενάριο). Καλή τύχη. Και Καλό Πάσχα.

Ηλίας Αναστασιάδης (@illanastasiadis ή #delivery_boy)