Δεν έκρυψα ποτέ την ηλικία μου. Και για να είμαι ειλικρινής δεν κατάλαβα ποτέ την ανάγκη άλλων γυναικών να την κρύβουν. Αλλά το σέβομαι. Και αφού μιλάμε για σεβασμό, ας μπω απευθείας στο θέμα.
Σε πρόσφατο επεισόδιο του «Μy Style Rocks,» που μάλλον οι συντελεστές του δεν το αποκαλούν reality αλλά δυστυχώς είναι, δυο συμμετέχουσες ξεκίνησαν να μαλώνουν για κάποιο λόγο, αλλά κατέληξαν να τσακώνονται για άλλον. Συγκεκριμένα, η μία, η νεότερη, είπε στην άλλη με προφανή πρόθεση να την εκνευρίσει ότι «Σέβεται την ηλικία της» όπως θα έλεγαν σε κάποια παλιά ασπρόμαυρη ελληνική ταινία σε κάποιον υπερήλικα ώστε να μην διαπληκτιστούν περαιτέρω μαζί του. Η μεγαλύτερη σε ηλικία συμμετέχουσα εκνευρίστηκε, τονίζοντάς της ότι δεν θα έπρεπε να μιλά κατ’ αυτόν τον τρόπο, δημόσια, σε μια σύγχρονη γυναίκα καταλήγοντας να υπερασπιστεί τον εαυτό της λέγοντας στη μικρότερη πως «Δεν ξέρει ούτε να ντύνεται, ούτε να φέρεται.»
Κακή ελληνική τηλεόραση που τρίβει τα χεράκια της με τέτοια σκηνικά ή εντελώς αχρείαστο γυναικείο beef; Βοth.
Δεδομένου ότι όλοι οι άνθρωποι θα μεγαλώσουμε και θα πεθάνουμε κάποια στιγμή, το να πικάρεις όταν είσαι ας πούμε 22 ετών μια γυναίκα που είναι ας πούμε 42 χρονών για την ηλικία της είναι κάπως ανόητο, γιατί σε 20 χρόνια θα βρίσκεσαι αναπόφευκτα στη θέση της και ίσως δείχνεις χειρότερα. Επίσης η ηλικία από μόνη της δεν δίνει αδιαμφισβήτητο πλεονέκτημα σε κανέναν άνθρωπο. Μπορεί μια γυναίκα 30 ετών να είναι λιγότερο εμφανίσιμη, επιτυχημένη ή έξυπνη από μία που είναι 50.
Αλλά περισσότερο από όλα τα παραπάνω, είναι πολύ λάθος να χρησιμοποιούμε όταν είμαστε θυμωμένοι ως όπλο μας ένα χαρακτηριστικό του άλλου για το οποίο ο ίδιος δε φέρει καμία ευθύνη. Είναι γενικά δείγμα χαμηλού επιπέδου να χτυπάμε τον απέναντί μας κάτω από τη ζώνη σε έναν τσακωμό προ(σ)βάλλοντας χαρακτηριστικά όπως για παράδειγμα η ηλικία ή το ύψος, δηλαδή τα γενετικά του χαρακτηριστικά. Και ακόμη χειρότερο είναι να το κάνουμε στο πλατό ενός reality «μόδας;»
Νομίζω πως αν η μεγαλύτερη σε ηλικία συμμετέχουσα σ΄ αυτή την τόσο αντιφεμινιστική από τόσες πλευρές συζήτηση απαντούσε με περισσότερο σαρκαστικό χιούμορ, ίσως όλος αυτός ο διάλογος εξελισσόταν λιγότερο δυστοπικά, αλλά και πάλι δεν είμαι εντελώς βέβαιη καθώς αυτές οι εκπομπές είναι καταδικασμένες να μην ξεφεύγουν από το γκροτέσκο τρας με τίποτα. Κάποτε είχα γράψει ένα άρθρο σχετικά με τις διάφορες εκπομπές μόδας που προβάλλονται κατά καιρούς και κρίνουν τους συμμετέχοντες για το στιλ τους και είχα καταλήξει πως είναι αδύνατον να κρίνεις κάποιον για το στιλ του όταν είσαι ο ίδιος εξ ορισμού κακόγουστος.
Γιατί δεν γίνεται να κάνεις μόδα τέτοιου επιπέδου και να νομίζεις πως είσαι κομψός. Από κάπου χάνεις.
Θα κλείσω με κάποιες γραμμές από εκείνο το άρθρο: «Για να αναζητάς την καλαισθησία δεν είναι προαπαιτούμενο να είσαι και ο ίδιος καλόγουστος; Και τι σημαίνει καλόγουστος; Σημαίνει να θέλεις τόσο για τον εαυτό σου όσο και για τους ανθρώπους και τα πράγματα γύρω σου να τηρείται ένα υψηλό επίπεδο. Αυτό έρχεται από μόνο του σε σύγκρουση με την ταυτότητα του reality. Υψηλής αισθητικής reality δεν υπάρχει. Στα reality συμμετέχουν reality προσωπικότητες και αναπαράγονται reality διάλογοι. Οι καλόγουστοι κάνουν ντοκιμαντέρ.»
