Είναι αρκετά σύνηθες για τη πλειοψηφία των ανθρώπων στις αρχές κάθε χρόνου να θέτουν νέους στόχους, να προγραμματίζουν αλλαγές και να υπόσχονται νέες επιδόσεις και αποτελέσματα. Μέσα στο πλαίσιο της εξέλιξης του καθενός μας, ίσως η παραπάνω διαδικασία να αποτελεί το ιδανικότερο δώρο που θα μπορούσαμε να προσφέρουμε, πρώτα στον εαυτό μας και στη συνέχεια σε όλους τους γύρω μας, στην προσπάθεια μας να απαγκιστρωθούμε από οτιδήποτε μέχρι τώρα αποτελούσε για εμάς κεκτημένο και δεδομένο.

Η κάθε υπόσχεση ωστόσο, πέρα από τα στοιχεία της εξέλιξης που προαναφέραμε, περικλείεται και από αρκετές δόσεις αστάθμητων παραγόντων που επηρεάζουν τις ισορροπίες ανάμεσα στην τήρηση και την αθέτηση. Εκεί όπου η αποφασιστικότητα, η πρόθεση και ο σεβασμός ως προς την υπηρέτηση κάθε μας δήλωσης-υπόσχεσης, ταλαντεύεται από την αναβλητικότητα, την έλλειψη ενθουσιασμού, καθώς επίσης και από την έλλειψη κατανόησης ως προς τα “οφέλη” που πρόκειται να αποκομιστούν από την  πιστή ακολουθία τους.

Ο κυριότερος λόγος που η μόδα έχει μια ιδιαίτερη θέση στην εκτίμηση όλων μας, είναι το ότι έχει συνάψει στην αντίληψη μας, την εκπλήρωση ενός είδους υπόσχεσης κάθε σεζόν. Όλοι μας στρέφουμε το ενδιαφέρον μας στις οθόνες, στα sites, στα blogs και στις βιτρίνες των καταστημάτων, αναμένοντας να αξιολογήσουμε την τήρηση μιας υπόσχεσης που η μόδα υπηρετεί εδώ και πολλά χρόνια. Πρόκειται περισσότερο για ένα είδος τρόπου σκέψης παρά υπόσχεσης, όπου η μόδα αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει έννοιες όπως δυσκολίες, ρουτίνα, αδιέξοδο, τέλμα και αρνητικότητα. Αδυνατεί να δει την ευκαιρία που κάθε στιγμή της δίνεται στο να γίνει καλύτερη, στο να ξεπεράσει τον ίδιο της τον εαυτό, να χάνεται μέσα από την σύγχυση, την έλλειψη αυτογνωσίας και την “κόπωση”.

Μέσα από αυτή λοιπόν την προσέγγιση, επιλέγει να διατηρήσει πάση θυσία το κυριότερο συστατικό που την κρατάει νέα και ζωντανή, τη διαρκής αναζήτηση της αρετής. Αδιαφορώντας για κάθε τύπου δικαιολογία ή περίσταση, εκπαιδεύει τα μάτια της να αναγνωρίζουν μόνο τον φάρο κάθε στοχευμένου και επιλεγμένου λιμανιού και όχι τις ενδιάμεσες τρικυμίες. Αρνείται να διαπραγματευτεί τίποτε λιγότερο από την ίδια της την αξία, με οποιοδήποτε περιστασιακό και εφήμερο κόστος, όσο δελεαστικό και αν αυτό παρουσιάζεται όταν η “εξάντληση” φτάνει στο ζενίθ της.

Η μόδα αναζητά συμμάχους, σώματα, σκέψεις και δράσεις που αρμόζουν στην καθαυτού φύση του ανθρώπου…την διαρκή αυτοβελτίωση και εξέλιξη. Μας υπενθυμίζει διαρκώς μέσα από τη στάση της, την δική μας υποχρέωση να τηρήσουμε με οποιοδήποτε κόστος την υπόσχεση που οφείλουμε στον ίδιο μας τον εαυτό..να του παρέχουμε το σεβασμό του αρμόζει, αναγνωρίζοντας τον ως απόλυτο ικανό ακόμη και το φαινομενικά αδύνατο. Απαιτεί από εμάς να μη ξεχνάμε τη σπουδαιότητα μας για τον κόσμο ολόκληρο, τιμώντας μέσα από τις πράξεις μας αυτό που όλοι μας πρεσβεύουμε..το καλύτερο δυνατό.