Πίσω από κάθε επιτυχημένη συλλογή που παρουσιάζεται υπό τα έντονα φώτα της πασαρέλας και στη συνέχεια στέκεται με αυτοπεποίθηση απέναντι στα φωτογραφικά flash, κρύβεται ένας ιδιαίτερης φύσεως προβληματισμός που δεν είναι άλλος από την έμπνευση! Αυτό το ερέθισμα, που με τη σειρά του θα πυροδοτήσει αλυσιδωτές αντιδράσεις σκέψεων, όπου η κάθε μια θα παρουσιάζεται περισσότερο ενδιαφέρουσα και ολοκληρωμένη από την προηγούμενη, κατευθύνοντας έτσι τον/την καλλιτέχνη στην υλοποίηση των αξιολογότερων από αυτές.

Δυστυχώς ή ευτυχώς όμως, αυτό το ερέθισμα μπορεί να περιμένει να ανακαλύφθεί ακόμη και στο πιο απίθανο μέρος, γεγονός που δεν μας επιτρέπει να περιορίσουμε το φάσμα της αναζήτησης κάπου συγκεκριμένα, αφαιρώντας ή προσπερνώντας οτιδήποτε εκείνη τη στιγμή στα μάτια ή στο μυαλό μας παρουσιάζεται ως “αδιάφορο”. Το πλήθος των σκέψεων είναι ανυπολόγιστο, όπως και τα αντίστοιχα πεδία ενδιαφέροντος. Η απάντηση φυσικά δεν μπορεί να βρίσκεται κάπου συγκεκριμένα, αλλά οπωσδήποτε ο τομέας της τέχνης είναι τρομερά υποσχόμενος και ταυτόχρονα δελεαστικός.

Εκεί όπου ένας πίδακας χρώματος πάνω σε καμβά, μπορεί να μας προβληματίσει ευχάριστα, εκεί όπου το σχήμα ενός γλυπτού μπορεί να μας αγγίξει, εκεί όπου έστω και ασυναίσθητα όλες μας οι αισθήσεις διεγύρονται, προκαλώντας σκέψεις διαφορετικής σύνθεσης. Εκεί, όπου πάντα θα βρίσκεται ζωντανό το ενδιαφέρον για αυτό που κρύβεται πίσω από την ίδια τη δημιουργία και όχι μόνο από το αποτέλεσμα της.

Φυσικά με την εξέλιξη του χρόνου και της τεχνολογίας, κάθε συλλογή ρούχων παρουσιάζεται κυριολεκτικά σαν ένα κινούμενο έργο τέχνης, προκαλώντας όχι μόνο το χειροκρότημα και τον θαυμασμό του κοινού, αλλά την ανύψωση μιας νέας αισθητικής αντίληψης. Μιας οπτικής γωνίας όπου οι σύγχρονες καλλιτεχνικές ανησυχίες και οι σύχρονοι προβληματισμοί, δεν αφήνουν περιθώρια για προσκόληση στο παρελθόν, αλλά αντίθετα εκφράζουν την ανάγκη για την εκδήλωση της φύσης του ανθρώπου, που δεν είναι άλλη από το να επεκτείνει τα όρια και τους περιορισμούς του.

Όπως λοιπόν ο Yves Saint Laurent έδωσε την δυνατότητα στο κοινό του, να “φορέσει” πίνακες του Modrian, όπως ο Andy Warhol μας έδειξε πως και ένα κουτί τοματόσουπας, μπορούν να προβληματίσει εικαστικά τους νέους της τότε εποχής και να “φορεθεί” από τη δική μας, έτσι και εμείς καλούμαστε καθημερινά να επαναπροσδιορίζουμε τον εικαστικό κόσμο γύρω μας. Ανεξάρτητα λοιπόν από την σύνθεση της ερώτησης, η απάντηση γύρω από την αναζήτηση της έμπνευσης θα βρίσκεται πάντα στην τέχνη, και θα βρίσκεται σε  χώρους όπου το άκουσμα μιας μελωδίας σε χαμηλή ένταση, η μυρωδιά της φρέσκιας μπογιάς, η υφή ενός γλυπτού, η ένταση των χρωμάτων ενός ιμπρεσιονιστικού πίνακα, πέρα από ένα δώρο για τον εαυτό μας μπορούν να αποτελέσουν το ερέθισμα για ένα καλύτερο αύριο.