Ο κάθε άνθρωπος παρουσιάζει μια έμφυτη τάση να ονειρεύεται καταστάσεις και γεγονότα που αρχικά τον εκφράζουν και στη συνέχεια τον ευχαριστούν. Ο τρόπος που αντιλαμβάνεται ο καθένας τη σπουδαιότητα γύρω από αυτό που επέλεξε ή που προέκυψε να κάνει ως επάγγελμα, προκαθορίζει την ποιότητα των σκέψεων του. Όλα αυτά που ο καθένας συνήθως κατανοεί ως δυσκολίες και συμφορές, όλα αυτά που καταριέται, όλα αυτά που πάση θυσία προσπαθεί να αποφύγει, στην πραγματικότητα αποτελούν το πολυτιμότερο υλικό για να μετατρέψουν την ψυχολογία της ρουτίνας και της μηχανικής εργασίας, σε ψυχολογία μιας απόλυτα ειλικρινής έκφρασης και δημιουργίας. Ο άνθρωπος, σε κάθε περίοδο της ζωής του, είτε από συνειδητή επιλογή είτε όχι, επιλέγει ή προσελκύει στη ζωή του δραστηριότητες και καταστάσεις, που αρχικά τον ικανοποιούν και στη συνέχεια τον βοηθούν να προβάλει τις βαθύτερες σκέψεις και τα συναισθήματα του, ανάλογα με το βαθμό έντασης της θέλησης του. Η αναζήτηση της “τελειότητας” σε κάθε λεπτομέρεια, διακρινόταν πάντα στη στάση οποιαδήποτε ανθρώπου γύρω από τη διαφορετικότητα αντίληψης της ρουτίνας και της καθημερινότητας. Ο τρόπος που ο καθένας από εμάς, επιλέγει να ζωγραφίσει τον κόσμο γύρω του, ίσως αποτελεί την αντιπροσωπευτικότερη ένδειξη της θέλησης που κρύβει μέσα του, στο να αντιστέκεται ή να επαναστατεί απέναντι στη παθητικότητα μιας επαναλαμβανόμενης και “κοινής” σκέψης, γύρω από την καθημερινότητα της ζωής του. Αυτό σαν έννοια, περικλείει τους βασικότερους λόγους γύρω από τη παροδικότητα και την επιφανειακή μόδα μιας θέλησης, που δεν είναι απόλυτα ειλικρινής και αυθεντική, ούτε ως προς τη ποιότητα της, ούτε ως προς τους λόγους της εμφάνισης της. Η φιλομάθεια και η περιέργεια σχετικά με ότι συμβαίνει γύρω μας, αποτελούν βασικές και υγιείς αρχές για τη διατήρηση και την εξέλιξη κάθε νοοτροπίας και θέλησης ανθρώπου, γύρω από τη μόδα της ίδιας της ζωής. Ο βαθμός της θέλησης που παρουσιάζουμε και επενδύουμε σε κάθε μας επιλογή, είναι ο πρωταρχικός παράγοντας καθορισμού κάθε επιτυχίας ή αποτυχίας από το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Οι δάσκαλοι που μισήσαμε περισσότερο, είναι εκείνοι που μας πρόσφεραν τα περισσότερα πράγματα. Πρόκειται για τους ανθρώπους, που μέσα από τη διδασκαλία τους, μας έφεραν πιο κοντά στην αυτογνωσία, παραμερίζοντας οποιαδήποτε ¨μόδα” γύρω από την αυθεντικότητα και τη σημασία των επιλογών μας. Είναι αυτοί που καθρέφτιζαν πάνω μας, τη δυνατότητα μια διαρκούς υπενθύμισης των υποχρεώσεων μας, απέναντι στις αληθινές δυνατότητες του εσωτερικού εαυτού μας. Είναι αυτοί που μας οδήγησαν μέσα από την εξάντληση μας, να διακρίνουμε τη νοητή γραμμή, ανάμεσα σε πρωταθλητές και αθλητές, ανάμεσα σε πολύ καλούς και σπουδαίους, ανάμεσα στους λίγους και στους επίλεκτους.. Οποιαδήποτε προσπάθεια και εμπειρία, βιώνει ο καθένας μας μέσα στη διάρκεια της ζωής του, ίσως να έχει ως κύριο σκοπό του την ανακάλυψη του επίπεδου θέλησης που κρύβει μέσα του. Το πόσο διατεθειμένος είναι κάποιος στο να “δουλέψει” και στη συνέχεια να υπερβεί κάθε τι που μέχρι πρότινος παρουσιαζόταν ως αδύνατο, καθορίζεται απλά και μόνο από τη θέληση του όχι να φτάσει στο τέλος, αλλά σε μια νέα αρχή.. Η μόδα παραμένει απόλυτα πιστή στο να μας κατακλύζει διαρκώς με νέες προτάσεις και ενδιαφέροντα, αφήνοντας σε εμάς τη δυνατότητα της επιλογής και ταυτόχρονα υπενθυμίζοντας μας την παροδικότητα που πιθανότατα κρύβεται πίσω της, αν εμείς δεν θελήσουμε να της δώσουμε “αξία” και να τη μετατρέψουμε σε διαχρονική, ανάλογα με το πόσο το θέλουμε.