Πάρε ένα λεπτό από την πολυάσχολη μέρα σου και σκέψου με το χέρι στη καρδιά. Πόσο χαίρεσαι που μεγάλωσες και κατά πόσο τελικά ήταν αυτό που περίμενες;  Μήπως τελικά όλα ήταν ένα παιχνίδι στο παιδικό μας μυαλό και το να είσαι ενήλικας είναι πολύ πιο δύσκολο από ότι περιμέναμε;

Take it easy και πάμε να το πιάσουμε αλλιώς

Αν αναλογιστούμε την ζωή μας από το 2020 και μετά δεν έχουμε περάσει λίγα. Το έχω συζητήσει αρκετά και όλοι οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι η καραντίνα μας έκανε κακό. Η κανονικότητα όπως τη ξέραμε ή τουλάχιστον νομίζαμε ότι την ξέραμε, δε θα ξανά υπάρξει και η λύση είναι μία. Να το πάρουμε απόφαση, γιατί καλώς ή κακώς πολλοί από εμάς νομίζουμε ότι μπορούμε να επιστρέψουμε στο κάπως μακρινό 2016, τη περίοδο που υπήρχε ακόμη μια κάποια ελάχιστη αθωότητα – ή ίσως πάλι και όχι.

Στην εποχή που όλα γίνονται από μια οθόνη και η επαφή, οι ματιές, το φλερτ και ο έρωτας χάνονται… Όπου όλα είναι εύκολα και ευκαιριακά και με το παραμικρό όλοι μας ξενερώνουμε αλλά θέλουμε να βρούμε και το άλλο μας μισό, τον έρωτα της ζωής μας… Στην ατελείωτη αυτή περίοδο όπου όλα φαίνονται δύσκολα, ίσως λίγο γκρίζα αν όχι μαύρα, με τα οικονομικά να παίρνουν τον κατήφορο και το ένα δυσάρεστο γεγονός να διαδέχεται το άλλο, πάρε ανάσα και κρατήσου. Είμαστε ακόμη στην αρχή.

Δε πρόκειται να σου πω κάτι που δε γνωρίζεις ούτε θέλω να σου κάνω ένα φιλικό ταπ ταπ στη πλάτη

Η αλήθεια είναι μία και ας κρυβόμαστε κάποιες φορές πίσω από το δάχτυλο μας, για δήθεν ασφάλεια. Όσο ήμασταν μικρά, μας έκαναν ένα αλλιώτικό πλασάρισμα της ενηλικίωσης και είναι ok. Το θέμα είναι ότι δε φρόντισε κανείς να μας μιλήσει και να μας προετοιμάσει για τις πιθανές απογοητεύσεις, εμπόδια και κακοτυχίες που θα βρίσκαμε μεγαλώνοντας. Κανείς δε φρόντισε να μας προειδοποιήσει ότι δε θέλουν όλοι το καλό μας και ότι θα τύχουν στιγμές όπου το μόνο σημείο όπου θα νιώθουμε ασφαλής θα ναι στο κρεβάτι μας ή στην ολιγόλεπτη επιστροφή στο πατρικό μας με τους γνώριμους ήχους και μυρωδιές.

Μεγαλώνουμε και είναι ωραίο. Με τα πάνω και τα κάτω του. Αποκτούμε εμπειρίες που είτε θα μας κάνουν να φερθούμε σοφότερα είτε θα ξανά κάνουμε από την αρχή το ίδιο λάθος, χωρίς καμία αλλαγή ως προς την εκτέλεση του. Θα βρούμε άτομα στη πορεία που θα μείνουν ως το τέλος δίπλα μας και άλλα που θα κάνουν ένα πέρασμα για να μας μάθουν κάτι. Θα ζήσουμε στιγμές που θα νιώθουμε αδυναμία και άλλες όπου θα είμαστε άτρωτοι.

Σε κάθε περίπτωση το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να το ζούμε με τα καλά και τα στραβά, ασχέτως αποτελέσματος. Δεν θα είναι όλες οι ημέρες τέλειες και το ξέρεις. Θα υπάρχουν βραδιά που το μυαλό δε θα ησυχάζει.

Πάρτο αλλιώς, το λέω και το γράφω και για μένα, γιατί τότε το παιχνίδι χάνεται και είναι κρίμα. Μπορεί να είναι υπερεκτιμημένη η ενηλικίωση, αλλά τουλάχιστον εσύ κάνεις το κουμάντο και ίσως να τα καταφέρεις να τα φέρεις όλα στα μέτρα σου.