Στα Λύκεια της γενιάς μου ήταν λίγο μυστήρια αυτά που έπρεπε να εφαρμόζεις για να μοιάζεις cool. Έπρεπε να δείχνεις απολιτίκ και ζαμάν φου. Να μη φοβάσαι τίποτα και να μην τρελαίνεσαι με τη θρησκεία. Να αφορίζεις και να σνομπάρεις οτιδήποτε θυμίζει έθιμα και παραδόσεις.
Τις γιορτές η σωστή cool σκέψη ήταν “ωχ, πάλι να στολίζουμε και να μαζευόμαστε να τρώμε, δεν παλεύεται”. Για φαντάσου. Τώρα που θέλουμε και δεν μπορούμε, άραγε τι θα λέγαμε αν είχαμε την ευκαιρία; Δηλαδή τέλος πάντων, πότε θα καταφέρει η επιστημονική κοινότητα το χρονικό διακτινισμό; Να μπορούμε σαν άνθρωποι να μεταφερθούμε λίγο στο μέλλον, να δούμε τι μας έρχεται και να διορθώνουμε τη βλακεία του παρόντος αναλόγως;
Γιορτή σημαίνει φρένο
Διακοπές είναι η περίοδος που διακόπτουμε ό,τι κάνουμε τον υπόλοιπο χρόνο. Το λέει άλλωστε και η λέξη. Βάζουμε μια άνω τελεία στη ρουτίνα και κάνουμε επανεκκίνηση, σωματική και ψυχική. Αυτό είναι ακριβώς που συμβαίνει και στις γιορτές. Βάζουμε ένα φρένο στη ροή της καθημερινότητας. Για να χαλαρώσουμε, να χαρούμε, να βρεθούμε με τους ανθρώπους που αγαπάμε, για να γιορτάσουμε. Χωρίς φρένο η ταχύτητα είναι μία, ενιαία, για όλες τις μέρες της ζωής μας. Αν πατήσουμε το skip, μια ωραία πρωία θα ξυπνήσουμε σαν τον Adam Sandler στο Click και θα ψάχνουμε το κουμπί του rewind.
Γιορτή σημαίνει γνώσεις και αξίες
Γιορτές συνυφασμένες με την ιστορία μας, μας μαθαίνουν τις ρίζες και το παρελθόν μας. Χωρίς παρελθόν, από το παζλ του μέλλοντος θα μας λείπει πάντα ένα κομμάτι. Κι αυτή τη φορά δεν θα το βρίσκουμε ούτε κάτω από τον καναπέ, ούτε στη χαρτοσακούλα της ηλεκτρικής σκούπας.
Από γενιά σε γενιά μεταδίδεται η γνώση του τι γιορτάζουμε σήμερα και γιατί. Με τα έθιμα και τις παραδόσεις μεταφέρουν οι λιγότερο νέοι τις αξίες τους στους πιο νέους. Και κάθε χρόνο περιμένουμε με προσμονή να τα αναβιώσουμε, να έρθουμε κοντά και να ενώσουμε τη χαρά μας. Αλλιώς οι μέρες περνάνε και αναρωτιόμαστε πού πήγαν και μας κρύφτηκαν.
Γιορτή σημαίνει μνήμες και κούραση χαράς
Να αναρωτιέσαι πέρυσι πού ήσουν στις γιορτές, στις όποιες γιορτές. Με ποιους ανθρώπους βρεθήκατε και πώς τα περάσατε. Δεν πιθανολογώ να θυμάσαι τι έκανες πέρυσι στις 25 Νοεμβρίου. Εντάξει, εκτός αν πέτυχα τα γενέθλιά σου -μπίνγκο. Αλλά στις 25 Δεκεμβρίου, καλώς εχόντων θα θυμάσαι. Και ακόμη πιο καλώς εχόντων, θα θυμάσαι και θα χαμογελάς.
Μπορεί να σε έπιασε η μέση σου να αχνίζεις τον κουραμπιέ. Μπορεί να πιάστηκε το χέρι σου ζυμώνοντας ξανά και ξανά το πασχαλινό τσουρέκι για να φουσκώσει. Μπορεί από εκείνο το τεράστιο τραπέζι γενεθλίων να έκανες μια εβδομάδα να συνέλθεις. Αλλά τώρα τι έχεις να θυμάσαι; Τη μέση ή τη μυρωδιά του κουραμπιέ; Το πιασμένο χέρι ή τις βουτιές με την αφράτη μαστιχωτή πλεξούδα στο ζεστό γάλα το βράδυ που τέλειωσε η νηστεία; Την κούραση των γενεθλίων ή τα χαμόγελα των ανθρώπων σου που μαζεύτηκαν στο σπίτι;
Αυτή η κούραση είναι μια κατηγορία μόνη της, είναι κούραση χαράς. Που τη θυμάσαι στην πολυθρόνα όσο προσπαθείς να διαβάσεις το βιβλίο σου, αλλά αφαιρείσαι ονειροπολώντας. Και γέρνεις πίσω το κεφάλι, κλείνεις λίγο τα μάτια και απολαμβάνεις όλα τα όμορφα συναισθήματα που σε κατακλύζουν και που μόνο με κούραση δε μοιάζουν.
Γιορτάζουμε οπωσδήποτε τα γενέθλια των παιδιών
Είναι η γιορτή που με τίποτα δεν πρέπει να παραλείπουμε, αφού συμβάλλει στο να συνειδητοποιεί το παιδί το πέρασμα του χρόνου. Ειδικά σε ηλικίες που από το ένα έτος στο άλλο οι σωματικές του αλλαγές είναι μικρότερες κι επομένως μη ικανές να του θυμίσουν το χρόνο που πέρασε.
Τα γενέθλια του παιδιού είναι η μέρα του χρόνου που είναι αποκλειστικά αφιερωμένη σε εκείνο. Είναι η μέρα που βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής και αισθάνεται ξεχωριστά αγαπητό. Εισπράττει ότι εκείνη την ημέρα γιορτάζουν όλοι εξαιτίας του κι αυτό το κάνει να νιώθει μοναδικό. Αυξάνεται λοιπόν η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμησή του. Γιορτάζοντας δημιουργούνται κοινωνικές σχέσεις, δυναμώνουν οι οικογενειακοί και οι φιλικοί δεσμοί. Το παιδί μαζί με την οικογένειά του περιμένει τους καλεσμένους του και μαθαίνει την ευγένεια και τη φιλοξενία.
Με όλους αυτούς που μαζεύονται γύρω του να γιορτάσουν, αισθάνεται την έννοια της συντροφικότητας και της συμπόρευσης. Κι όταν η γιορτή φτάσει στο τέλος, σε όλα αυτά προστίθεται η ευγνωμοσύνη. Για τα δώρα και τη χαρά, για τις αγκαλιές και τα παιχνίδια, για την καλοσύνη της ζωής. Για τα μπαλόνια που για μέρες θα πηγαινοέρχονται στο πάτωμα μέχρι να ξεφουσκώσουν.
Γιορτάζουμε και τις μικρές μας νίκες
Είναι κάτι σαν έμφυτο εσωτερικό αστείο, κάθε φορά που πιάνουμε ένα βιβλίο στα χέρια μας να πηγαίνουμε στο τέλος να δούμε τι γίνεται. Όπως ακριβώς όταν καταπιανόμαστε με κάτι νέο και βάζουμε το μεγάλο τελικό στόχο. Σαν τις πίστες του Super Mario με το μεγάλο αρχηγό-τέρας στο τέλος.
Και αυτό είναι εντάξει. Πρέπει να βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα για να ξέρουμε πού πάμε. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε τη διαδρομή. Σκέψου και το βιβλίο. Τι νόημα έχει η τελευταία σελίδα αν δεν έχεις ιδέα πώς φτάσαμε ως εκεί;
Και τώρα σκέψου το Super Mario. Οι μικρότερες νίκες στην πορεία της διαδρομής μας προς το μεγάλο στόχο είναι σαν τα μανιτάρια που έτρωγες και γινόσουν μεγαλύτερος. Μας δίνουν την απαραίτητη ώθηση και δύναμη να συνεχίσουμε την προσπάθεια, συμφωνεί και το Harvard.
Γιορτάζουμε και το δηλώνουμε
Και ποιος καλύτερος τρόπος να το δηλώσουμε από το να στολίσουμε; Ξέρω, λίγο τα κατάλοιπα του coolness του λυκείου, λίγο ο μινιμαλιστικός σου εαυτός που αντιδρά, μπορεί ο στολισμός να σου μοιάζει περιττός.
Μόνο που δεν είναι. Ο στολισμός είναι μια δήλωση. Δηλώνουμε ότι γιορτάζουμε και το δείχνουμε με κάθε τρόπο. Κι έρχεται και η εποχή, η πιο στενά συνδεδεμένη με τα στολίδια. Λαμπιόνια, γκι, κάλτσες στο τζάκι, γιρλάντες, ταρανδάκια παντού. Στολιζόμαστε κι εμείς οι ίδιοι. Φοράμε τα καλά μας και το πιο λαμπερό χαμόγελο.
Κι αν πάλι είσαι από εκείνους που δεν χρειάζονται κίνητρο για να στολίσουν γιατί πολύ απλά το έχεις ήδη κάνει από τον Οκτώβρη, η επιστήμη είναι στο πλάι σου και σε χειροκροτεί. Έρευνα δημοσιευμένη στο Journal of Environmental Psychology επιβεβαιώνει πως όσο πιο στολισμένα βλέπουμε τα σπίτια απ΄ έξω, τόσο πιο ενθουσιώδεις και φιλικοί με τους συνανθρώπους μας γινόμαστε. Τώρα κατάλαβα γιατί στις αμερικάνικες ταινίες όλο ρισκάρουν το βραχυκύκλωμα με τόσα φωτάκια στους κήπους. Απόδοση-ρίσκο, 1-0.
