Η ταινία Charlie Says είναι βασισμένη στην πραγματική ιστορία του Charles Manson. Ή μάλλον σε τρεις από τις γυναίκες – μέλη της οικογένειας που δημιούργησε. Όταν όλοι μιλούσαν από την δεκαετία του ’70 και μετά για τον serial killer, φέτος ήρθε η ώρα να τα δούμε όλα από διαφορετική προοπτική.
O Charles Manson αυτοπαρουσιαζόταν ως σωτήρας. Κάπως έτσι κατάφερε να συγκεντρώσει γύρω του μια “οικογένεια” – όπως την αποκαλούσε.
Οι γυναίκες που είχε γύρω του ζούσαν πρώτα μαζί του, τον λάτρευαν, μάθαιναν να κάνουν ό,τι τους έλεγε. Έπειτα ερχόντουσαν οι πιο σκληρές εντολές που είχαν να κάνουν με δολοφονίες. Γι’αυτό που έγιναν ιδιαίτερα γνωστοί σαν “Manson Family” ήταν η δολοφονία της ηθοποιού Sharon Tate, συζύγου του Roman Polanksi. H δολοφονία αυτή καθώς και ολόκληρη η “οικογένεια Manson” είναι θέματα που απασχολούν και τον Ταραντίνο στην νέα του ταινία “Once Upon A Time In Hollywood“.
Στην ταινία βλέπουμε την εξέλιξη τριών βασικών γυναικών που υπήρχαν στη ζωή του Manson. Η Susan Atkins, η Patricia Krenwinkel και η Leslie Van Houten είναι εκείνες που δεν έχουν ιδέα για το τι προορίζονται να κάνουν. Ο Manson δεν τους μάζεψε μια μέρα να τους πει ότι θα γίνουν δολοφόνοι. Φρόντισε να εντρυφήσει τόσο πολύ στο μυαλό τους. Έτσι στο τέλος πίστεψαν πως ότι λέει εκείνος είναι το σωστό. Βέβαια, με την ίδια λογική δεν μπορείς να νιώσεις συμπόνια για αυτές τις τρεις γυναίκες που ξαφνικά πίστεψαν έναν άνθρωπο που θεωρούσε τον εαυτό του Μεσσία και κατέληξαν να κάνουν ό,τι ακριβώς τους διέταζε – “για το καλό τους”. Ας αρκεστούμε στο ότι έκαναν κάποιες λάθος επιλογές.
Με έναν σχεδόν μαγικό τρόπο, στην ταινία τα πάντα εξηγούνται.
Βλέπεις γιατί ο Manson έκανε ό,τι έκανε, βλέπεις και γιατί αυτές οι γυναίκες είχαν τόσο πολύ ανάγκη έναν άνθρωπο σαν τον Manson. Σίγουρα όμως όλα αυτά δεν μπορείς να τα δικαιολογήσεις. Κι όλα αυτά μέσα από τις αναμνήσεις του σήμερα. Οι δύο από αυτές τις τρεις γυναίκες εκτίουν ακόμα την ισόβια ποινή τους, ενώ η Atkins πέθανε το 2009. Η Mary Harron θεώρησε σωστό να ακούσουμε και την δική τους πλευρά. Μιας και τόσα χρόνια τα media ασχολούνται μόνο με το τι έκανε ο Manson, το αστείο είναι ότι εκείνος στην συγκεκριμένη περίπτωση έκανε το τίποτα και τα πάντα μαζί. Η σχεδόν ψυχιατρική προσέγγιση της Harron όμως είναι αυτό ακριβώς που χρειαζόταν το κοινό.
Και τελικά μας αποδεικνύει πως τα ψυχικά τραύματα μια γυναίκας – πόσο μάλλον τριών – μπορεί να αποδειχτούν ισχυρότερα από τις δολοφονικές τάσεις ενός ψυχοπαθούς άντρα.
