«Ποτέ δεν αποτυχαίνουν αυτοί που πεθαίνουν για ένα μεγάλο σκοπό». Η Ηλέκτρα, ατάραχη και απαρέγκλιτα αφοσιωμένη στον σκοπό της, την ελεύθερη πατρίδα, θα βρεθεί φυλακισμένη να παλεύει για τα ιδανικά της και τα πιστεύω της που ποτέ δεν πρόδωσε. Το συγκεκριμένο βιβλίο αναφέρεται στη ζωή, στην πολιτική-αντιστασιακή δράση και στο τραγικό τέλος της ηρωικής Ηλέκτρας Αποστόλου, με την οποία η Διδώ Σωτηρίου ήταν στενή φίλη και συναγωνίστρια στο ΕΑΜ. Ανήσυχο πνεύμα από παιδί, ανέπτυξε έντονο το αίσθημα της προσφοράς στην πατρίδα και αγωνιζόταν για ένα καλύτερο κόσμο ενάντια σε κάθε μορφής πολυτέλεια.
«Το πρωί της 26ης Ιουλίου 1944, το πτώμα μιας άγνωστης γυναίκας μεταφέρεται στο νεκροτομείο. Σύμφωνα με το συνοδευτικό έγγραφο, ήταν ένα από τα πολλά θύματα του “σφαγείου” που λειτουργούσε επί Κατοχής στο επιταγμένο ξενοδοχείο “Κρυστάλ”. Η ιατροδικαστική έκθεση πιστοποίησε ότι το σώμα της γυναίκας έφερε εγκαύματα και είχε υποστεί φριχτές παραμορφώσεις και κακώσεις από χτυπήματα με διάφορα όργανα. Η δολοφονημένη γυναίκα είχε συλληφθεί το πρωί της προηγούμενης ημέρας στη διασταύρωση των οδών Ιθάκης και Γ΄ Σεπτεμβρίου από γκεσταπίτες. Η Αντίσταση είχε χάσει ένα από τα πιο ευγενικά και μαχητικά στελέχη της».
Ένα βιβλίο ύμνος στους ανθρώπους που με αυταπάρνηση και ζήλο αγωνίζονται και δίνουν τη ζωή τους για την πατρίδα, για ένα δικαιότερο και ομορφότερο αύριο!
H Διδώ Σωτηρίου (1909-2004), το γένος Παππά, γεννήθηκε στο Aϊδίνι της Mικράς Ασίας το 1909. Με τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922, κατέφυγε με την οικογένειά της στην Αθήνα. Αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές σπουδές της, σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και στο Παρίσι. Το 1933 παντρεύτηκε τον φωτισμένο εκπαιδευτικό Πλάτωνα Σωτηρίου.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’30 εντάχθηκε στις γραμμές του Αριστερού κινήματος του οποίου υπήρξε δραστήριο μέλος. Στην Κατοχή έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση και, στα μετεμφυλιακά χρόνια, βρέθηκε στη δίνη των γεγονότων όταν η αδελφή της, Έλλη Παππά, σύντροφος του Νίκου Mπελογιάννη, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο στην ιστορική δίκη του 1951. Δεν έφτασε στο εκτελεστικό απόσπασμα, γιατί η κυβέρνηση Πλαστήρα δεν θέλησε να εκτελέσει μητέρα βρέφους και τελικά απελευθερώθηκε το 1963.
H Διδώ Σωτηρίου δόθηκε με πάθος στη δημοσιογραφία, όπου διακρίθηκε με τη σειρά καθημερινών άρθρων για τη διεθνή επικαιρότητα, τις ζωντανές ανταποκρίσεις και τα ρεπορτάζ. Συνεργάστηκε αποκλειστικά με έντυπα της Αριστεράς – με τον Ριζοσπάστη έως το 1947 και την Κομμουνιστική Επιθεώρηση, και από το 1953 με την Αυγή και το περιοδικό “Οι δρόμοι της ειρήνης”. Με τη λογοτεχνία ασχολήθηκε κατ’ αρχάς σποραδικά.
