Με διακριτικά και ουσιαστικά καλλιτεχνικά βήματα, η Ηρώ Μπέζου εξελίσσεται κερδίζοντας τις εντυπώσεις. Βλέπει παραστάσεις, συμμετέχει σε ενδιαφέρουσες δουλειές, διαβάζει κείμενα και εμπιστεύεται συνεργάτες. Αναζητά τη μαγεία, το όραμα, την αλήθεια. Αγαπάει πραγματικά το θέατρο και μοιράζεται με γενναιότητα την αγάπη της με θεατές κάθε ηλικίας!

Μίλησέ μας για την παράσταση του έργου Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού του Ι. Καμπανέλλη που συμμετέχεις αυτήν την περίοδο. Είναι ένα από τα λιγότερο γνωστά έργα του Καμπανέλλη, παρόλο που είναι πολύ ενδιαφέρον. Μου άρεσε το κείμενο γιατί έχει πολύ χιούμορ, χωρίς να έχει έντονη δράση. Είναι μία κατάσταση. Μιλάει για επτά αδέρφια, γόνους μίας βαθύπλουτης οικογένειας. Ο πατέρας τους είναι μεγάλος σε ηλικία και ενώ είναι κατάκοιτος πολλά χρόνια διατηρεί στο όνομά του την πλειοψηφία των μετοχών της οικογενειακής εταιρείας, χωρίς να αφήνει τα παιδιά του να κάνουν τίποτα. Με αυτήν την κατάσταση τα παιδιά έχουν χρήματα, αλλά δεν έχουν δύναμη να πάρουν πρωτοβουλίες και να ασκήσουν εξουσία. Δεν υπάρχει πραγματική δράση, αυτό που βλέπουμε κατά την διάρκεια της παράστασης είναι τον πατέρα που πηγαίνει από το σπίτι του ενός στο σπίτι του άλλου. Στην πραγματικότητα δεν αλλάζει τίποτα, απλά βλέπουμε πως λειτουργούν οι οικογενειακές σχέσεις τους. Το ενδιαφέρον για μένα βρίσκεται στο ότι υπάρχει μια συμβολική διάσταση σε σχέση με την πατρική εξουσία που μπορεί να μην αφήσει ποτέ τα παιδιά να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους.

Είναι ένα έργο που έχει επίκαιρο θέμα και μας αφορά, παρόλο που έχει γραφτεί σε μιαν άλλη εποχή. Ναι. Μας αφορά γιατί είναι πολύ καλογραμμένο και μιλάει για τα οικονομικά με έναν τρόπο προβοκατόρικο και χιουμοριστικό. Αν για παράδειγμα Η αυλή των θαυμάτων μιλάει για ανθρώπους φτωχούς, καθημερινούς, αυτό το έργο μιλάει για ανθρώπους που είναι απέναντι, που έχουν πάρα πολλά χρήματα, που δεν έχουν καμία επαφή με την κοινωνία, αλλά παρόλα αυτά βασανίζονται μέσα στο δικό τους πλαίσιο.

Οι άνθρωποι που επιζητούν ή αποκτούν την εξουσία, όπως οι ήρωες του έργου, είναι καταδικασμένοι να καταλάβουν κάποια στιγμή ότι δεν είχε νόημα; Στο έργο υπάρχει ένα γράμμα που υποθέτουμε ότι είναι από τον πατέρα και απευθύνεται στα παιδιά και στο οποίο δεν φαίνεται καμία μεταμέλεια για την συμπεριφορά του. Κατά τη γνώμη μου έχει να κάνει με το κατά πόσο αντέχει κανείς να δει τις ρωγμές του όταν υπάρχουν. Υπάρχουν άνθρωποι που αναρωτιούνται μήπως δεν έκαναν κάτι καλά, αλλά επειδή είναι τεράστια υπόθεση όλοι αναπτύσσουν κάποιες άμυνες που μπορούν να θολώσουν ενδεχόμενες διαπιστώσεις για την ζωή τους.

Στις συγγενικές σχέσεις είναι δεδομένη η αγάπη, η αποδοχή και η ανοχή ή χρειάζεται δουλειά όπως σε κάθε άλλη σχέση; Φυσικά και δεν είναι δεδομένη. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Ίσως η αγάπη της μητέρας για το παιδί να μην κλονίζεται ποτέ. Για όλους τους υπόλοιπους τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ακριβώς επειδή υπάρχει οικειότητα, πρέπει να υπενθυμίζεις συνεχώς στον εαυτό σου πως η σχέση δεν είναι δεδομένη και να έχεις μία ουσιαστική ευγένεια απέναντι στον άλλον.

Συμμετέχεις και σε παιδικό θέατρο. Τα παιδιά διαφέρουν ως θεατές; Εντελώς. Πριν κάνω το παιδικό είχα μια εμπειρία στο εφηβικό θέατρο με μία παράσταση με την οποία επισκεπτόμασταν Λύκεια που ήταν πιο σκληρή εμπειρία. Πηγαίνοντας μετά στο παιδικό, ένιωσα πολύ μεγάλη ευτυχία. Είναι συγκλονιστικό να περιμένει ο θεατής να εκπλαγεί και να επιθυμεί να πάρει και να δώσει πραγματικά. Τα παιδιά δίνουν πάρα πολλά. Είναι σαν να πηγαίνεις στον πυρήνα. Μου δίνει μεγάλη δύναμη και μεγάλη χαρά.

Το τραγούδι της παράστασης που έγραψε ο Φοίβος Δεληβοριάς έλεγε “ένας ίσον κανένας”. Η δύναμη προκύπτει από την συνεργασία και την αλληλεγγύη ή είναι καλύτερο να ξεκινήσουμε από την προσωπική μας αλλαγή; Φυσικά το τραγούδι δεν θέλει να πει πως όταν είσαι μόνος σου δεν έχεις αξία ή δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι την διαφορετικότητά σου -γιατί κι αυτό είναι πολύ σπουδαίο-, αλλά μιλάει για την εμπιστοσύνη. Δεν είναι εύκολο να εμπιστευτείς τους άλλους και να αφεθείς. Τελικά, νομίζω ότι το μαζί είναι πιο ισχυρό, με την έννοια του όταν βρεις αυτό που είσαι μπορείς να σταθείς δίπλα σε κάποιον και να δίνει δύναμη και έμπνευση ο ένας στον άλλον.

Την νέα χρονιά θα ακολουθήσει και η παράσταση του έργου Ο Μετρ και η Μαργαρίτα στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Ναι, τον Μάρτη. Σκηνοθετεί η Μαρία Πανουργιά. Το λατρεύω αυτό το μυθιστόρημα, είναι μαγικό. Μιλάει για μαγικά πράγματα όπως για τον θεό και τον διάβολο, για ανθρώπους που πετάνε και εξαφανίζονται. Μιλάει για την θρησκεία και τον διάβολο με έναν πολύ γοητευτικό και πολύ ενδιαφέροντα τρόπο. Μιλάει με έναν υπέροχο τρόπο για τα κακά του συστήματος και δείχνει διάφορους ανθρώπους πως καταπιέζονται, πως λειτουργούν ή πως ξεφεύγουν απ΄ αυτό. Το βιβλίο είναι πολύ σπουδαίο και πολύπλοκο και γι αυτόν τον λόγο αυτό που θα προσπαθήσουμε να κάνουμε θα είναι να προσεγγίσουμε αυτό που αγαπάει η Μαρία και εμείς από το βιβλίο. Θέλουμε να μοιραστούμε την αγάπη μας και αυτά που σκεφτήκαμε διαβάζοντάς το.

Ο Μπουλγκάκοφ φαίνεται να απορρίπτει τη δειλία και να επιλέγει την τόλμη στην ζωή. Η Μαργαρίτα πιστεύει στην ζωή. Παίρνει δύναμη από την ζωή και τον έρωτα. Ο Μετρ καταρρέει από την αδικία της ζωής. Δεν ξέρω ποια είναι η θέση του συγγραφέα τελικά. Ίσως το βιβλίο να ήταν η προσπάθεια του να βρει τις απαντήσεις του και να αντέξει αυτό που του συνέβαινε και να πάρει δύναμη για να συνεχίσει.

Βλέπεις θέατρο; Τι μας προσφέρει; Βλέπω πολύ. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να βλέπουμε θέατρο. Μπορεί να το κάνουμε για να ξεχαστούμε και να ξεφύγουμε και να θέλουμε να δούμε κάτι διασκεδαστικό που είναι πολύ σπουδαίο και καθόλου εύκολο. Μπορεί να θέλουμε μέσω του θεάτρου να δούμε κάτι που δεν μπορούμε να βρούμε μόνοι μας, όχι απαραίτητα με λόγια αλλά μέσα από ένα κόσμο που ένας καλλιτέχνης δημιουργεί. Αν είμαστε ανοιχτοί και θέλουμε, μπορούμε έτσι να δούμε πολύ σημαντικά πράγματα για τον εαυτό μας. Είναι δύσκολο να είναι κάνεις απόλυτα ανοιχτός πια, αλλά μόνο έτσι έχει αξία. Το θέατρο θέλει μια γενναιότητα και από τις δύο πλευρές.

Το θέατρο είναι αποτέλεσμα ομαδικής δουλειάς ή όραμα ενός; Αν ο ένας εμπνεύσει τους άλλους, το όραμα του ενός γίνεται το όραμα πολλών ανθρώπων μαζί. Αυτό βέβαια, είναι κάτι που γίνεται, δεν μπορεί να εκβιαστεί.

Για φέτος υπάρχουν άλλα σχέδια; Συμμετείχα σε μία ταινία του Στέργιου Πάσχου μαζί με τον Χάρη Φραγκούλη που δεν ξέρω πότε ακριβώς θα βγει. Θα είμαι και σε μία ακόμα παράσταση στην Πειραματική Σκηνή στις 9 & 10 Απριλίου. Ο τίτλος είναι Please, continue (Hamlet) και η παράσταση αφορά στην δίκη του Άμλετ για τον φόνο του Πολώνιου.

Πως χαλαρώνεις στην καθημερινότητα; Τι σου αρέσει να κάνεις; Δεν χαλαρώνω εύκολα! Μ΄ αρέσει το σπίτι μου, μ΄ αρέσει να περπατάω, να κάνω γιόγκα. Μ΄ αρέσει να βλέπω τους φίλους μου.

Υπάρχουν βιβλία που ξεχωρίζεις; Τι διαβάζεις τώρα; Μου αρέσουν οι κλασικοί συγγραφείς. Αγαπάω πολύ τον Ντοστογιέφσκι. Μ΄ αρέσει πολύ και ο Κούντερα. Διαβάζω τα βιβλία του με μεγάλη ευκολία. Αυτήν την περίοδο διαβάζω ξανά τον Μετρ και τη Μαργαρίτα.

Η Ηρώ Μπέζου συμμετέχει στην παράσταση του έργου Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού του Ιάκωβου Καμπανέλλη σε σκηνοθεσία Γιώργου Δαμπάση στο Θέατρο Τζένη Καρέζη. Θα ακολουθήσουν οι συμμετοχές της στις παραστάσεις της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου Ο Μετρ και η Μαργαρίτα και Please, continue (Hamlet).

Φωτογραφίες: Νέστορας Τσακός / contact.