Υπάρχουν οι σχέσεις που κρατάνε για πάντα και οι σχέσεις που κάνουμε τα πάντα για να κρατήσουν, αλλά δεν τις σώζει κανένα reboot. (Αυτές πρέπει να τις διαλύσεις και να χωρίσεις). Είναι σαν τα παντοπωλεία στο κέντρο της Αθήνας που στην πραγματικότητα έχουν κλείσει γιατί μας έφαγε ο εκσυγχρονισμός και οι εισαγωγές, αλλά οι ιδιοκτήτες τους επιμένουν να κρατάνε τα στόρια ανοιχτά. Επιμένουν πως η μορταδέλα η δική τους είναι καλύτερη από αυτή που θα βρεις στο σούπερ μάρκετ.
Έτσι και κάποιοι από μας επιμένουμε να μείνουμε σε μια σχέση ενώ τίποτα γύρω μας δεν είναι το ίδιο. Ούτε ο άνθρωπός μας, αλλά ούτε και τα συναισθήματά μας. Άλλαξαν όλα και δυστυχώς αυτή η αλλαγή δεν έγινε αμφίδρομα.
Ξύπνησες μια μέρα και όλα ήταν αλλιώς. Αλλά αντί να δεχτείς πως πρέπει να προχωρήσεις, τραβάς τη σχέση από τα μαλλιά. Μένεις να προσπαθείς αυτό που πλέον δεν υπάρχει για να το σώσεις.
Καλύτερα να φύγεις αν…
Είστε πολλά χρόνια μαζί, αλλά έχει χαθεί ο έρωτας.
Δεν υπάρχει καμία συνταγή που να σου λέει πόσο κρατάει ο έρωτας ή τι να κάνεις για να τον διατηρήσεις. Αλλά υπάρχουν πολλά ενδεχόμενα να έρθει αυτή η στιγμή. Δεν πετάς σου λέει τρία χρόνια σχέσης όταν έχεις φτάσει 30 επειδή έφυγαν οι πεταλούδες από το στομάχι.
Ναι, λόγια πρώην παθούσας φίλης που έκλεισε τα πρώτα -άντα και έπρεπε μαζί με το φου στην τούρτα να κλείσει και την πόρτα πίσω της. Πόσες φορές δείλιασε να φύγει, πίστεψε πως θα μπορέσει να βάλει τη φλόγα στη σχέση της, να ξυπνήσει το πάθος. Απλά έδινε μία παράταση σε έναν αγώνα που είχε τελειώσει.
Ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι το μυαλό σου ταξιδεύει αλλού…
Το μυαλό παίζει περίεργα παιχνίδια. Κανείς δε μπορεί να γλιτώσει από τις σκέψεις του. Ακόμα κι αν έχεις αποφασίσει να μείνεις πιστή σε αυτή σου την προσπάθεια, αν κάτι καινούργιο μπει στο μυαλό σου και το ιντριγκάρει δεν υπάρχει διαφυγή.
Θα αποφασίσεις να χωρίσεις ή θα σέρνεις τον εαυτό σου όπως η Λιάνα από καναπέ σε καναπέ με την ελπίδα να φύγει ο Χάρης για το ματς και εκείνη να χαζεύει τις φωτογραφίες του Πέτρου.
Η συνήθεια.
Και η άνεση και η οικειότητα των χρόνων που σου δίνει αυτή η σχέση ως επιλογή. Η σχέση πλέον έχει γίνει σπιτική, οικογενειακή και σ’ έχει δει σε όλες τις εκφάνσεις σου. Από όμορφη και αψεγάδιαστη μέχρι κουρασμένη και κουλουριασμένη στις πιτζάμες σου. Ναι, δύσκολα φεύγεις από κάπου που έχεις συνηθίσει να είσαι ο εαυτός σου για να πας κάπου αλλού και να αρχίσεις πάλι τις συστάσεις.
Είναι σαν να μη σε γεμίζει η δουλειά σου άλλο πια, αλλά να φοβάσαι να την αφήσεις για να βρεις κάτι άλλο. Η ανασφάλεια για το άγνωστο, το βασικό εμπόδιο για να τελειώσεις μια τελειωμένη σχέση.
Φοβάσαι πως θα τον πληγώσεις.
Δεν υπάρχει ασφάλεια ζωής στον έρωτα και στην αγάπη. Όταν αποφασίζεις να μπεις στο παιχνίδι είσαι πάντα σαν ακροβάτης στο τσίρκο. Ισορροπείς σε τεντωμένο σκοινί και ενίοτε χοροπηδάς πάνω σ’ αυτό γιατί ξέρεις πως από κάτω υπάρχει σεντόνι ασφαλείας. Ναι, αλλά και οι ακροβάτες τραυματίζονται και λάθη συμβαίνουν και γενικά είναι ένα τσίρκο η ζωή μας. Γιατί όλα είναι στον αέρα και όλα μπορούν να βρεθούν στο πάτο ανά πάσα στιγμή.
Πρόταση γάμου δέχτηκε η Λιάνα από τον Χάρη και είπε το πολυπόθητο «Ναι». Χειροκροτήματα, σαμπάνιες συγκίνηση στο εστιατόριο και ένα δαχτυλίδι που όπως ήρθε στο χέρι της έφυγε ένα μήνα μετά για να επιστρέψει στον ιδιοκτήτη του. Σε αυτόν που του είπε το «Ναι» βιαστικά και επιπόλαια για να μην τον πληγώσει.
Πιστεύεις πως όλα θα γίνουν όπως πριν.
Όσο rewind και να πατήσεις σε παλιές φωτογραφίες και βίντεο τότε που η σχέση σας έμοιαζε άχαστο στοίχημα και εσείς ήσασταν πιο ερωτευμένοι από ποτέ, τίποτα δε θα αλλάξει. Απλά κάθε μέρα θα αλλάζεις ολοένα και πιο πολύ εσύ. Λίγο πιο σκεπτική, πιο απογοητευμένη, πιο φοβισμένη. Κανένα καλό συναίσθημα στον ορίζοντα.
Τον αγαπάς, αλλά δεν τον εμπιστεύεσαι.
Η εμπιστοσύνη είναι σαν το ασετόν στο μανό που έχει στεγνώσει. Αν πέσει σε μεγάλη ποσότητα δημιουργεί αλλοιώσεις. Όταν αγαπάς τον άλλον οφείλεις να τον εμπιστεύεσαι, να μπορείς να στηριχτείς πάνω του. Να μη σε νοιάζει αν θα πέσετε μαζί. Αν αυτό δε συμβαίνει τότε αργά ή γρήγορα όλα θα θολώσουν και αλίμονο για το που θα σε βρει η μηδενική ορατότητα.
Φοβάσαι ότι δε θα βρεις τίποτα αν φύγεις.
Όση ασφάλεια και να σου προσφέρει ένας γεμάτος καναπές όταν γυρίζεις στο σπίτι, δε σημαίνει ότι σηματοδοτεί το τέλος της προσωπικής σου ζωής αν αποφασίσεις να τον αδειάσεις. Η ζωή δε σταματά σε μία σχέση που τελειώνει, όποτε και με όποιον τρόπο. Η ζωή συνεχίζει και οφείλεις να κάνεις και εσύ το ίδιο. Να προχωράς ακόμα και αν δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις παρακάτω. Μπορεί η συνέχεια να έχει μια περιπέτεια, μια περίοδο μοναξιάς και ανασυγκρότησης.
Κανείς δεν ξέρει να σου πει τι θα βρεις μόλις στρίψεις από τη γωνία. Ίσως όμως ήρθε η ώρα να το ψάξεις…
