Ο Jordan Peele αυτή τη φορά αντί να δημιουργήσει μια πραγματική ταινία τρόμου – όπως μας έχει συνηθίσει – έκανε κάτι διαφορετικό. Δημιούργησε το Noir Town. Και όχι, το Noir Town δεν είναι ταινία. Αν και θα το θέλαμε πολύ.
Πρόκειται για μια ιστορία μέσω φωτογραφιών. Κεντρική φιγούρα σε όλο αυτό είναι η Janelle Monáe. Η ιστορία δημιουργήθηκε για το W Magazine κι έχει ως εξής:
“Μια ιδιωτική ντετέκτιβ στέκεται κάτω από τον πύργο ενός ρολογιού τραβώντας φωτογραφίες από μια παρέλαση. Ψάχνει στοιχεία για έναν φόνο. Καθώς κοιτάει επίμονα μέσα από τον φακό της, συνειδητοποιεί ότι κάποιος από το πλήθος μοιάζει ακριβώς όπως εκείνη. Έπειτα βλέπει άλλο ένα ίδιο πρόσωπο. Κι άλλο ένα. Ξαφνικά, η θάλασσα από πιθανούς υπόπτους είναι αντικατοπτρισμοί του εαυτού της. Είναι αυτές οι γυναίκες καλές; Ή γεμάτες κακία και μίσος; Και γιατί όλα αυτά τα alter egο που της μοιάζουν απίστευτα την στοιχειώνουν; “
Όσο καλό κι αν ακούγεται ως σενάριο για ταινία τρόμου ή μυστηρίου, δεν είναι παρά ένα μέρος μια τριλογίας μόδας. O Jordan Peele, ωστόσο, εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την ευκαιρία που του δόθηκε. Και θέλησε κάτι να πει μέσα από αυτή. Πόσο σπουδαίο είναι να βλέπουμε μια έγχρωμη ηθοποιό σε έναν τέτοιο ρόλο. Την στιγμή που ο Hitchcock, ο ίδιος, επέλεγε all-white καστ για τις ταινίες του. Το είδος του Noir, λοιπόν, σήμερα λαμβάνει κάποιες άλλες διαστάσεις. Το ίδιο και ό,τι θεωρούσαμε μέχρι σήμερα κλασσικό στο Χόλιγουντ.
Ο ίδιος ο Peele δήλωσε ότι “ήθελε να δημιουργήσει μια χιτσκοκική στιγμή που δεν υπάρχει σε ταινία του Χίτσκοκ”. Μια στιγμή παρμένη από ταινίες όπως το Vertigo ή το Psycho, που βάζει όμως στο επίκεντρο μια έγχρωμη γυναίκα. Και πόσο μάλλον την Janelle Monáe, η οποία στις τελευταίες της δουλειές αποδεικνύει όλο και περισσότερο το ταλέντο της στην υποκριτική.
Πέρα από τον Jordan Peele, ζητήθηκε επίσης από τον Luca Guadagnino και την Greta Gerwig να δημιουργήσουν τέτοιες φωτογραφικές ιστορίες. Η Gerwig συνεργάστηκε με την Florence Welch και ο Guadagnino με δύο μοντέλα από την Βρετανία και την Ολλανδία. Όλοι μαζί αποδεικνύουν ότι μια εικόνα ισούται όντως με χίλες λέξεις. Και χαράζουν έναν δρόμο για μια ξεχωριστή προσέγγιση του Fashion Photoshoot. Προφανώς ήρθε η ώρα, αντί να βλέπουμε απλά τα ρούχα, να βλέπουμε και τους ανθρώπους πίσω από αυτά.
