«Blue jeans, white shirt» που λέει και η Lana, με το jean ένα ρούχο με ιστορία, να μην υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που να μην το έχει φορέσει (επιφυλακτικά μπαίνω στη φωτιά γι’ αυτό). Για καθίστε λοιπόν εδώ κοντά μου να γνωριστούμε καλύτερα. Παιδιά να σας συστήσω. Από δω το  jean!

History

Το “jean” προέρχεται από τη λέξη “Genes”, που ονομάζονταν τα υφάσματα που χρησιμοποιούσαν οι Γενοβίτες ναύτες (αυτοί που είναι από τη Γένοβα) για να σκεπάσουν τα πράγματα τους από την κακοκαιρία, και  εισήγαγαν στη Γαλλία κατά τη διάρκεια της επανάστασης. Σε μια πόλη της Γαλλίας ονόματι Nimes, προσπάθησαν να «αντιγράψουν» το ύφασμα αυτό, χωρίς όμως επιτυχία. Παρόλα αυτά προέκυψε ένα άλλο ύφασμα που έμεινε γνωστό ως denim, γαλλιστή “de nimes”, και παραδοσιακά βάφονταν με βαφή indigo blue.  Το 1853, ένας νεαρός Levi Strauss, μετακομίζει από την Γερμανία στο Σαν Φρανσίσκο, για να ανοίξει το δικό του υφασματοπωλείο, το «Levi Strauss & Co.» και το 1872 ο Jacob Davis, ράφτης και συχνός πελάτης της επιχείρησης του Levi, ζητάει από τον δεύτερο να συνεργαστούν στην παραγωγή ρούχων για εργάτες, ενισχυμένα με χάλκινες βίδες στις τσέπες και στο κούμπωμα. Εκείνος δέχεται, ένα χρόνο αργότερα κατοχυρώνουν την πατέντα και ο Davis αρχίζει να ράβει στο πίσω μέρος του παντελονιού ένα πορτοκαλί σήμα, για να ξεχωρίζει από αυτά των ανταγωνιστών του. Αρχικά ήταν ρούχο που φορούσαν οι εργάτες, οι ξυλοκόποι, οι μηχανικοί και αν και φτιάχτηκαν λιγότερα jeans κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, οι στρατιώτες ήταν αυτοί που τα σύστησαν στον κόσμο της Αμερικής, όταν τα φορούσαν εκτός υπηρεσίας.

Το μεγάλο μπαμ έγινε όταν ο James Dean φόρεσε jean παντελόνι στην ταινία «Επαναστάτης χωρίς αιτία», κάνοντάς το σύμβολο της  νεανικότητας και της  επανάστασης στην δεκαετία του 1950, με αποτέλεσμα μερικές φορές να απαγορεύονται στα σχολεία, τα θέατρα και τα εστιατόρια, αλλά μέχρι τα 70s κατάφερε να θεωρείται το πιο μοδάτο ρούχο στην Αμερική και σιγά σιγά σε όλο τον κόσμο. Από τις πιο δημοφιλής διαφημίσεις της εταιρείας Levis, ήταν το 1985,  το τηλεοπτικό σποτ  με πρωταγωνιστή τον Nick Κamen να γδύνετε στο laundry shop για να βάλει το 501 Levis jean του για πλύσιμο, και theme song το ανεπανάληπτο “heard it through the grapevine” του Marvin Gaye (τσοπ-  τσοπ όλοι στο youtube τώρα).

Types

Λέγεται ότι το 1965, η μπουτίκ «Limbo» στη Νέα Υόρκη ήταν το πρώτο κατάστημα που «έτριψε» ένα καινούριο jean για να μοιάζει φθαρμένο, κάτι που έγινε αμέσως μόδα, φτάνοντας να πωλείται μέχρι και 200$. Τώρα πια οι τρόποι για να φαίνεται το jean σαν χρησιμοποιημένο είναι δύο, είτε φθείροντας το με χημικά όπως ρητίνη, φαινόλη, καυστική σόδα, οξύ, κ.ά., είτε με αμμοβολή ή γυαλόχαρτο, αν και ο δεύτερος τρόπος έχει απαγορευτεί από πολλά εργοστάσια, επειδή έβαζαν σε κίνδυνο την υγεία των εργατών και είναι βλαβερό για το περιβάλλον.  Το 1963 η Levis είχε προωθήσει τα preshrunk jeans, που δεν «μάζευαν» μετά τη χρήση, επιτρέποντας στον πελάτη να αγοράσει κατευθείαν το σωστό νούμερο, και συστήνει το jean 505 και 501 με διαφορά ότι το πρώτο έχει κουμπί και φερμουάρ στο κούμπωμα, ενώ το δεύτερο έχει μόνο κουμπιά.  Στη συνέχεια, δημιούργησε το slim boot cut 517 και 527 (αντρικά μόνο) και η διαφορά τους ήταν το πόσο ψηλά στέκονταν στη μέση. Μέχρι σήμερα έχουν σχεδιαστεί πολλά διαφορετικά style, με κυριότερα τα leggings, skinny (η διαφορά ανάμεσα σε αυτά τα δύο είναι ότι τα leggings είναι ελαστικά σαν κολάν και λέγονται αλλιώς και jeggings), slim, straight, boot cut, boyfriend και cropped length, χαμηλοκάβαλα, ψηλοκάβαλα, σκισμένα και πολλά πολλά άλλα. Θεωρείται ότι για καλύτερη συντήρηση, είναι καλό να μην πλένονται πολύ συχνά. Τώρα αυτό μην το πάρετε και της μετρητοίς βέβαια, ρούχο είναι, το φοράτε καθημερινά σχεδόν, μην φτάσει να σας γίνει δεύτερο δέρμα για να το πλύνετε.

Το πώς να φορέσετε και να συνδυάσετε τα διαφορετικά style jean,πάνω κάτω τα ξέρετε, αλλά πάρτε και ένα χαριτωμένο helpful σκιτσάκι.