Η Τζένη δηλώνει μητέρα της Μαγδαληνής, μιας υπέροχης κόρης που σπουδάζει στη Νομική, και πέντε μικρών, αεικίνητων τετράποδων. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, σπούδασε ψυχολογία και μάρκετινγκ και είναι κάτοχος MBA. Στα πρώτα 20 χρόνια της καριέρας της εργάστηκε σε corporate πολυεθνικά περιβάλλοντα, όπου έμαθε να συνεργάζεται με ομάδες και να συμμετέχει στην υλοποίηση του οράματος του εκάστοτε οργανισμού. Στην Evenly, όπου είναι συν-ιδρύτρια, βλέπει την ευκαιρία να μετουσιώσει τη γνώση και την εμπειρία της προς όφελος του ανθρώπου και της κοινωνίας. 

Πείτε μας για την πλατφόρμα της Evenly. Tι τη ”γέννησε”, τι την οδήγησε στο σήμερα, τι θα φέρει το μέλλον.

Η Evenly γεννήθηκε από μια απλή παρατήρηση: στην εποχή που η τεχνολογία κάνει θαύματα, το 40% του πληθυσμού δυσκολεύεται ακόμα να επικοινωνήσει για τις καθημερινές του ανάγκες. Αυτό το παράδοξο μας ώθησε να χτίσουμε μια τεχνολογική πλατφόρμα που επιτρέπει στους κωφούς, τους ηλικιωμένους και όσους μιλούν διαφορετική γλώσσα να επικοινωνούν χωρίς εμπόδια, με ένα απλό κλικ, χωρίς εξοπλισμό και applications.

Στο σήμερα μας οδήγησε μια ευτυχής σύμπτωση επιμονής και νομοθεσίας , η Ευρωπαϊκή Πράξη Προσβασιμότητας μετατρέπει την ηθική μας υποχρέωση σε νομική απαίτηση. Όσο για το μέλλον, oραματίζομαι έναν κόσμο όπου η λέξη “αναπηρία” θα αναθεωρηθεί ριζικά, ένα μέλλον όπου οι περιορισμοί δεν θα αντανακλούν τις ελλείψεις των ανθρώπων αλλά τις αποτυχίες της τεχνολογίας.

Τι σας έκανε να τολμήσετε να ακολουθήσετε τη διαδρομή σας στον επιχειρηματικό κόσμο;

Μια άρνηση στην ιδέα ότι η επαγγελματική ζωή μας πρέπει να ακολουθεί χαραγμένες γραμμές. Στον εταιρικό κόσμο ανακάλυψα ότι επιβραβεύεται μια συγκεκριμένη μορφή καινοτομίας, αρκετά ασφαλής για να μην ταράζει τα νερά. Αλλά τα μεγάλα προβλήματα απαιτούν πιο τολμηρές προσεγγίσεις.

Συνειδητοποίησα ότι υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος στο να μην ακολουθήσω αυτό που πραγματικά πιστεύω. Είναι αυτός ο υπαρξιακός κίνδυνος, η πιθανότητα να φτάσω στο τέλος και να αναρωτιέμαι τι θα μπορούσα να είχα δημιουργήσει αν είχα τολμήσει. Το ενδεχόμενο μιας ανεκπλήρωτης δυνατότητας με τρόμαζε πολύ περισσότερο από κάθε οικονομικό ρίσκο.

Ποια ήταν η πιο καθοριστική απόφαση που πήρατε στην επαγγελματική σας πορεία;

Να επαναπροσδιορίσω τι σημαίνει ρίσκο. Μεγαλώνουμε μαθαίνοντας ότι το ρίσκο είναι κάτι που πρέπει να αποφεύγουμε, ειδικά οι γυναίκες. Όμως το πραγματικά επικίνδυνο δεν ήταν να εγκαταλείψω τη σιγουριά μιας εταιρικής θέσης. Το πραγματικά επικίνδυνο ήταν να περάσω και άλλα χρόνια σε έναν ρόλο που δεν μου επέτρεπε να δημιουργήσω ουσιαστική αλλαγή.

Επέλεξα το άμεσο, ορατό ρίσκο της επιχειρηματικότητας παρά το αθέατο, μακροπρόθεσμο ρίσκο μιας ασφαλούς επαγγελματικής ζωής.

Έχετε νιώσει ποτέ πως έπρεπε να διεκδικήσετε τον χώρο σας διαφορετικά επειδή είστε γυναίκα;

Η διεκδίκηση χώρου ως γυναίκα είναι μια διαρκής άσκηση ισορροπίας σε τεντωμένο σχοινί. Κλήθηκα να αναπτύξω μια πιο οξυμένη αντίληψη των κοινωνικών δυναμικών, δεξιότητα καθοριστική για τη δημιουργία μιας τεχνολογικής λύσης που γεφυρώνει επικοινωνιακά χάσματα.

Η εμπειρία του να είσαι συχνά η μειοψηφία στο τραπέζι σε κάνει να αντιλαμβάνεσαι τις ανάγκες των “αόρατων” ανθρώπων. Υπάρχει κάτι ανατρεπτικό στο να αξιοποιείς τις ίδιες τις προκλήσεις που αντιμετωπίζεις ως πηγή καινοτομίας. Δεν πρόκειται απλώς για διεκδίκηση χώρου σε ένα υπάρχον σύστημα, είναι αναδιαμόρφωση του ίδιου του συστήματος.

Ποια ήταν η στιγμή που καταλάβατε ότι οι κόποι σας άρχισαν να αποδίδουν;

Όταν ένας βαρήκοος χρήστης μας έγραψε ότι για πρώτη φορά διευθέτησε τους λογαριασμούς του στη ΔΕΗ χωρίς να χρειαστεί να “δανειστεί” τα αυτιά κάποιου συγγενή. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι πέρα από τα μεγέθη, τις συνεργασίες και τις αναγνωρίσεις, η πραγματική επιτυχία μετριέται στις στιγμές που άνθρωποι, συνήθως περιθωριοποιημένοι, αποκτούν ίση δυνατότητα συμμετοχής στην καθημερινότητα. Έχει διαφορά να χτίζεις μια επιχείρηση και να δημιουργείς κοινωνική αλλαγή.

Υπάρχει κάποια συμβουλή που πήρατε και σας άλλαξε τον τρόπο που βλέπετε την καριέρα σας;

Ναι, σε μια συζήτηση με τον Co Founder της Evenly Παναγιώτη Κωνσταντινίδη είπε κάτι που με στιγμάτισε, “ας χτίσουμε κάτι που θα έλειπε από τον κόσμο αν δεν υπήρχε.” Αυτή η φράση μετατόπισε εντελώς την οπτική μου από το “τι θα μου αποφέρει” στο “τι θα προσφέρει”. Είναι η διαφορά ανάμεσα στο να χτίζεις μια καριέρα και στο να δημιουργείς πραγματικό κοινωνικό αντίκτυπο.

Εξίσου καταλυτική ήταν η αντίδραση της 22χρονης κόρης μου όταν της μίλησα για την ιδέα της Evenly. Αντί για ανησυχία για την οικονομική σταθερότητα που θα εγκατέλειπα, μου είπε αποφασιστικά: “Μαμά, δεν μπορείς να μην το κάνεις.” Η διαύγεια με την οποία είδε την ηθική επιτακτικότητα πίσω από την ιδέα, μου υπενθύμισε ότι η επόμενη γενιά απαιτεί από εμάς περισσότερη τόλμη και όραμα.

Στην πορεία σας, υπήρξε κάποιος που αμφισβήτησε τις δυνατότητές σας και πώς το διαχειριστήκατε;

Ο πιο δεινός κριτής μου ήταν εκείνη η εσωτερική φωνή της αυτοαμφισβήτησης. Οι γυναίκες συχνά βιώνουμε το “impostor syndrome” εντονότερα, όχι λόγω προσωπικής ανασφάλειας, αλλά ως συνέπεια ενός κόσμου που σπάνια μας δείχνει πρότυπα που μας μοιάζουν και μπορούμε να ταυτιστούμε.

Το αντίδοτο δεν είναι η προσωπική αντοχή, αλλά η σύνδεση με τον ευρύτερο σκοπό. Όταν το έργο ξεπερνά την προσωπική φιλοδοξία, η αμφισβήτηση των άλλων χάνει τη δύναμή της. Πρέπει το όραμά σου, η αποστολή σου να είναι μεγαλύτερη από την αμφισβήτηση.

Αν μπορούσατε να μεταφέρετε ένα μήνυμα στις γυναίκες που σκέφτονται να ξεκινήσουν κάτι δικό τους, τι θα τους λέγατε;

Ξεκινήστε προτού νιώσετε έτοιμες. Η “ετοιμότητα” είναι συχνά μια ψευδαίσθηση που τροφοδοτείται από ένα σύστημα που μας έχει εκπαιδεύσει να υπεραναλύουμε και να αμφισβητούμε τον εαυτό μας.

Η αβεβαιότητα δεν είναι σημάδι ανεπάρκειας, είναι μέρος της διαδικασίας για κάθε επιχειρηματία. Η διαφορά είναι ότι οι γυναίκες τείνουμε να την ερμηνεύουμε ως ένδειξη ότι “δεν είμαστε έτοιμες”, ενώ οι άνδρες την αντιμετωπίζουν ως πρόκληση προς επίλυση. Ξεπεράστε αυτό το εμπόδιο και ξεκινήστε. Τώρα.

Πώς βλέπετε την εκπροσώπηση των γυναικών στον χώρο σας σήμερα και τι θα θέλατε να αλλάξει;

Στην τεχνολογία, η εκπροσώπηση των γυναικών παραμένει περισσότερο οπτική ψευδαίσθηση παρά πραγματικότητα. Οι αριθμοί προκαλούν αμηχανία: Λιγότερο από 3 στις 10 των θέσεων καταλαμβάνετε από γυναίκες, με δραματική μείωση στις ηγετικές και καθαρά τεχνικές θέσεις. Το 2025, αυτό δεν είναι απλά άδικο, είναι επιχειρηματικά παράλογο, καθώς οι έρευνες δείχνουν επανειλημμένα ότι οι διαφορετικές ομάδες παράγουν καλύτερα αποτελέσματα.

Οραματίζομαι ένα μέλλον όπου ο όρος “γυναίκα στην τεχνολογία” θα ακούγεται τόσο παράξενος όσο ο όρος “άνθρωπος με πνεύμονες”, τόσο δεδομένος που δεν χρειάζεται καν να αναφερθεί.

Τι σημαίνει επιτυχία για εσάς;

Επιτυχία είναι όταν το έργο σου συμπίπτει με έναν ανώτερο σκοπό στη ζωή σου. Παραδοσιακά μετράμε την επιτυχία με τρόπαια: αριθμούς στον τραπεζικό λογαριασμό, τίτλους στην επαγγελματική κάρτα, αναγνώριση στα μέσα. Αλλά αυτά είναι απλώς τα συμπτώματα, όχι η ουσία.

Η πραγματική επιτυχία είναι μια εσωτερική κατάσταση συνοχής, όταν αναγνωρίζω το αποτύπωμά μου σε μια θετική αλλαγή. Είναι η ικανότητα να βλέπω πώς η Evenly μετατρέπει τον αφηρημένο στόχο της συμπερίληψης σε καθημερινή πραγματικότητα για ανθρώπους που έχουν μείνει στο περιθώριο.

Υπάρχει μια παράδοξη διάσταση στην επιτυχία: δεν είναι ένας προορισμός, αλλά μια διαρκής εξισορρόπηση. Κάθε επίτευξη μετατοπίζει τον ορίζοντα του εφικτού. Αυτή η αέναη κίνηση δεν είναι αποτυχία, είναι η φυσική εξέλιξη της φιλοδοξίας να δημιουργήσουμε ουσιαστική αλλαγή.

Αν μπορούσατε να περιγράψετε τη δύναμη της γυναικείας αλληλεγγύης με μία εικόνα, ποια θα ήταν;

Μια σκυτάλη σε αγώνα δρόμου. Απλή στη μορφή, κρίσιμη στη λειτουργία. Κάθε αθλήτρια τρέχει τη δική της διαδρομή με τις δικές της δυνάμεις, αλλά η επιτυχία έρχεται μόνο όταν περνάμε τη σκυτάλη με ακρίβεια και εμπιστοσύνη στην επόμενη.

Έχω ζήσει τη δύναμη αυτής της αλληλεγγύης σε κρίσιμες στιγμές. Γυναίκες που μου έδωσαν ευκαιρίες όταν χρειαζόμουν κάποιον να πιστέψει σε μένα. Γυναίκες που μοιράστηκαν τα λάθη τους ώστε να μην τα επαναλάβω.

Τι σημαίνει για εσάς η Ημέρα της Γυναίκας; Είναι γιορτή ή υπενθύμιση για όσα πρέπει να αλλάξουν;

Γιορτάζουμε την πρόοδο βέβαια αλλά παράλληλα παραμένουμε συνειδητοποιημένες για την αλλαγή που εκκρεμεί. Η 8η Μαρτίου έχει τις ρίζες της σε εργατικούς αγώνες και πολιτικές διεκδικήσεις, όχι σε εμπορικά συμφέροντα. Ξεκίνησε ως απαίτηση για δικαιοσύνη, και αυτή η ουσία παραμένει ζωτική.

Σήμερα λειτουργεί ως καθρέφτης που αντανακλά την αντίφασή μας: το χάσμα αμοιβών παραμένει, η βία κατά των γυναικών συνεχίζεται, η εκπροσώπησή μας στα κέντρα αποφάσεων υπολείπεται. Η Ημέρα της Γυναίκας θα πάψει να είναι αναγκαία όταν η ισότητα επιτευχθεί παντού. Μέχρι τότε, δεν είναι απλά γιορτή ή διαμαρτυρία – είναι υπενθύμιση του έργου που απομένει και δέσμευση να το ολοκληρώσουμε.