Έχεις ακουστά τις φράσεις-bullying; Λογικά όχι γιατί πρόκειται για έναν όρο καινούργιας κοπής που προσπαθώ να τον λανσάρω ώστε να υπογραμμίζω τον αρνητικό αντίκτυπο που παίρνουν μερικές λέξεις όταν τις βάλεις στη λάθος σειρά. Το «και στα δικά σου» είναι η βασίλισσα της λίστας μου, το αποκορύφωμα της συνένωσης ευχής και κατάρας, μια φράση γεμάτη με κοινωνικό άγχος και δόση εμπαιγμού.

«Και στα δικά σου», φράση που με μαθηματική ακρίβεια λάμπει κάθε στιγμή που λάμπει κάποιος άλλος, γιατί εκείνη είναι η ώρα που εσύ δεν λάμπεις. Όσο και να λένε ότι στο εύχονται να τα καταφέρεις, εσένα ραγίζει και λίγο ακόμα η ψυχούλα σου, αφού δεν είναι εύκολο να σου υπενθυμίζουν έστω και με αυτό τον τρόπο της κλισέ δήθεν ευχής, ότι δεν έχεις φτάσει στο σημείο που θέλεις –στο σημείο να βρίσκεται κάποιος άλλος στη θέση σου και να του λένε «και στα δικά σου». Μοιάζει αστείο αλλά στη πραγματικότητα είναι άκρως αποκαρδιωτικό. Αν είστε νέοι χωρίς ανησυχήσεις παντρειάς μη βάζετε ως πρώτο παράδειγμα στο μυαλό σας τους γάμους, επειδή σε αυτές τις περιπτώσεις η πλειοψηφία χασκογελάει, πετάει ένα τυπικό ευχαριστώ για να ξεμπερδεύει και ξανά του χρόνου. Σκεφτείτε όμως κάτι που θα θέλατε πολύ να πετύχετε και ένας φίλος σας το πετυχαίνει ανοίγοντας έτσι τον ασκό του Αιόλου.

Παίρνω εμένα που εδώ και ένα χρόνο πάω σε ορκωμοσίες φίλων μου και επειδή ήρθε και η δικιά μου ώρα-αμήν-, εδώ και ένα χρόνο σε κάθε μια από αυτές τις ορκωμοσίες αντί να εύχονται μόνο σ’αυτούς που πήραν το πτυχίο, εύχονται σε μένα ΝΑ το πάρω. Στην αρχή το παίρνεις ελαφρά αλλά από ένα σημείο και μετά είναι λες και στο τρίβουν στα μούτρα, παίζοντας με τον πόνο σου, όποιος και αν είναι αυτός, αρκεί για σένα να είναι πόνος. Πέρα όλων των άλλων σου στερούν και τη χαρά της στιγμής που θέλεις να μοιραστείς με τους φίλου σου. Εεει, δεν ήρθα εδώ για να ασχολείστε μαζί μου αλλά μ’αυτή που βάφτηκε, στολίστηκε, και κόντεψε να τσακιστεί με τα τακούνια (βόλευε για τη ροή της ιστορίας να είναι κοπέλα). Αντί να συγκινούμαι που οι φίλοι μου ορκίζονται και προχωρούν στη ζωή τους, αντιστρέφω το βάρος της κατάστασης και κλαίω γιατί σκέφτομαι «εγώ πότε θα γίνω πτυχιούχος και ας το κάνω περιτύλιγμα για σουβλάκι, αρκεί να τελειώσω» και κάθομαι και κλαίω στις ορκωμοσίες με την εικόνα μου με τήβεννο να ξεθωριάζει στο background.

Μόλις έβαλα τον εαυτό μου σε μια κατάσταση που δεν αντέχει να ακούσει άλλα «και στα δικά σου» άρχισα να παρατηρώ τους γύρω μου πως αντιδρούν σε άλλα δεδομένα που μέχρι τότε και εγώ τα θεωρούσα αδιάφορα αφού δεν με αφορούσαν άμεσα. Σε κάτι γάμους λοιπόν βλέπεις τα ανύπαντρα φρέσκα κορίτσια να μαραζώνουν σε δευτερόλεπτα με το άκουσμα της φράσης, σα να ονειρεύονται πως οι ίδιες ξεσκονίζουν το ράφι που τις περιμένει. Ακόμα και να μη θέλουν να παντρευτούν τους βάζεις μέσα τους διαβόλια. Ή ακόμα χειρότερα σε ζευγάρια που τους εύχονται να κάνουν παιδιά, λες και ξέρεις αν μπορούν πέρα από το να θέλουν. Με τέσσερις λέξεις γεμίζει ο άνθρωπος με άγχος, πίεση, αμφιβολίες ακόμα και για την προσωπική του αξία.

Κρατήστε λοιπόν τις έξτρα ευχές για τους εαυτούς σας. Αυτό είναι το καταληκτικό passive-aggressive μήνυμα μου. Περιορίστε τις ευχές σας σε αυτούς που όντως έχουν λόγο να τους ευχηθούν γιατί βρήκαν δουλειά, σπίτι, γκόμενο, παιδί, πτυχίο, και ό,τι άλλο «βρίσκεται» εκεί έξω χωρίς περαιτέρω επέκταση. Για τους άλλους φτάνει το να τους σκέφτεστε, ίσως είναι και υπεραρκετό.