Όταν τη ρώτησα γιατί και αυτή της η σχέση τελείωσε μου απάντησε σχεδόν αυτόματα:” Ήταν θέμα χρόνου να χωρίζαμε, το σεξ γινόταν όλο και πιο σπάνια”. Και αυτή της η φράση έμεινε να αιωρείται στο κεφάλι μου για ώρες. Το σεξ που γινόταν όλο και πιο σπάνια ήταν ο λόγος χωρισμού; Χωρίζεις κάποιον που σε κάνει να γελάς και να περνάς καλά, κάποιον που θες και επιθυμείς επειδή δεν κάνετε συχνά σεξ; Από την άλλη αν τον θες και τον επιθυμείς γιατί δεν κάνετε συχνά σεξ; Και τι σημαίνει συχνά; Ποιός θα ορίσει τη φυσιολογική συχνότητα;

Η φίλη μου ήταν μια ελκυστική και όμορφη κοπέλα που όμως είχε μια περίεργη αντίληψη για το σεξ. Φυσικά και ήταν απόλαυση, φυσικά και ήταν ανάγκη, πάνω απ’όλα όμως για εκείνη ήταν ο τρόπος να παίρνει επιβεβαίωση, ακόμη και μέσα στη σχέση της. Ήταν το χαρτί που έπαιζε σε κάθε πρόβλημα που είχε με τον σύντροφό της. Αν διαφωνούσε με τον φίλο της, η λύση ήταν το σεξ, αν τον έπιανε να κοιτάει τη κοπέλα στο διπλανό τραπέζι, πάλι το σεξ, ακόμη και όταν βρήκε στο κινητό του όλα όσα έδειχναν πως δεν ήταν η μόνη στη ζωή του, κατέφυγε πάλι στο γνωστό της κόλπο: επεδίωκε το σεξ μαζί του. Γιατί για κάποιο λόγο στο δικό της μυαλό σεξ σημαίνει αποδοχή, αγάπη, ενδιαφέρον. Άρα τι πειράζει αν εκείνος μιλάει με κάποια; Ή αν εξαφανίζεται για μέρες; Ή αν φέρεται άσχημα; Στο τέλος κάνεις σεξ μαζί του και κάπως όλα αυτά φτιάχνουν. Ή και όχι.

Το σεξ δεν είναι η σχέση. Είναι ένα της κομμάτι. Είναι επικοινωνία και επαφή και εγγύτητα και όχι τρόπος να χειραγωγείς τον άλλο. Και σίγουρα η συχνότητα δεν είναι δείγμα της σχέσης που έχεις με αυτόν τον άλλο. Το καλό σεξ σε μία κακή σχέση δεν λέει πολλά. Το καλό σεξ είναι το κερασάκι στη τούρτα μιας καλής σχέσης, που δεν σε κάνει να πλήττεις, που δεν σε κάνει να νιώθεις κατωτερότητα, που σε ολοκληρώνει και σε πάει παρακάτω. Τέλος, όσο κλισέ και αν ακούγεται, όπως σε όλα τα ωραία πράγματα σε αυτή τη ζωή προτιμότερης της ποσότητας είναι οπωσδήποτε η ποιότητα.