Δεν αισθάνομαι μόνη μου σ’ αυτό. Είμαι σίγουρη ότι οι περισσότεροι από εμάς έχουν δει την ωριμότητα να περνάει με ιλιγγιώδη ταχύτητα μπροστά από τα μάτια μας και να μας προσπερνάει. Ή να συγκρούεται πάνω μας. Ή να μας ακολουθεί και να μη μας προλαβαίνει, σταθερά, μέχρι τα βαθιά μας γεράματα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ενηλικίωση κάποτε θα μας βρει, τον καθένα σε άλλη ηλικία, αλλά θα μας βρει.

Η γυναίκα που δύσκολα θα ξεχάσω είναι κάποια που δεν έμαθα ποτέ το όνομα της. Ήμουν στα είκοσι και περίμενα στην αποβάθρα του σταθμού Βικτώρια, το τρένο για να με πάει σε ένα ακόμα interview. Με εντυπωσίασε το πόσο άνετα κατέβηκε στις σκάλες με τα ψηλά της παπούτσια, κρατώντας μια ακριβή τσάντα κι έναν χαρτοφύλακα. Όταν έκατσε δίπλα μου στο παγκάκι της αποβάθρας, το φινετσάτο άρωμα της ήρθε σαν συννεφάκι ευτυχίας στη μύτη μου κι εγώ σχεδόν ντρεπόμουν να σηκώσω τα μάτια μου πάνω της. Άνοιξε τη τσάντα της έβγαλε ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια. Έβγαλε τις stilletto γόβες της και φόρεσε τα αθλητικά της. Έδεσε τα μαλλιά της μια ψηλή αλογοουρά και γεμάτη αυτοπεποίθηση έσβησε με ένα χαρτομάντιλο το κόκκινο κραγιόν της. Έτσι θα γίνω όταν μεγαλώσω σκέφτηκα. Και το σκεφτόμουν για κάμποσα χρόνια μετά. Μόνο που τώρα υπολογίζω πως είμαι στην ηλικία που ήταν εκείνη τότε.

Η δουλειά που ονειρεύεσαι: Στέλεχος σε πολυεθνική.

Η πραγματικότητα: Η δουλειά που ήθελες από όταν ήσουν παιδί.

Όταν ήμουν 12 έφτιαξα με την φίλη μου την Ντίνα μια μικρή εφημερίδα. Κόψαμε και κολλήσαμε λευκές Α4. Φτιάξαμε εξώφυλλο με κολάζ και ζώδια στην τελευταία σελίδα. Με λάθος σειρά αλλά δεν έχει σημασία. Στην πορεία, η πρώτη μου δουλειά σε κανάλι δεν ήταν κάτι που επιδίωξα. Η ένταξη μου στη δημοσιογραφική ομάδα δεν ήταν κάτι που ζήτησα. Και για να μη στα πολυλογώ δεν είχα ονειρευτεί ποτέ να γίνω δημοσιογράφος. Όμως στα 12 μου είχα κάνει την δική μου εφημερίδα.

Η απάντηση: Επαγγελματικά δεν είσαι ενήλικας όταν κρατήσεις χαρτοφύλακα, αλλά όταν ευτυχισμένος ανακαλύψεις ότι βρήκες τον δρόμο σου.

Το σώμα που ονειρεύεσαι: Cindy Crowford, τουλάχιστον. 

Η πραγματικότητα: Αυτός είναι ο σωματότυπός μου, δεν τον πολεμάω.

Στα 20 σου κάνεις κοιλιακούς σαν να μην υπάρχει αύριο. Και λειτουργούν. Στα είκοσι σου τρέχεις, δεν κουράζεσαι. Και το σώμα σου σε ανταμείβει. Μόλις ο μεταβολισμός σου αρχίσει να κουράζεται, εκεί κοντά στα 30 αρχίζεις να προσπαθείς περισσότερο. Δεν πάει το μυαλό σου πόση προσπάθεια θα πρέπει να καταβάλλεις τα επόμενα χρόνια. Μέχρι που ένα πρωί αποδέχεσαι πως είσαι ψηλόλιγνη και ποτέ δεν θα αποκτήσεις καμπύλες ή πως έχεις καμπύλες και ποτέ θα σε γίνεις ένα κορίτσι που του πάνε τα ψηλόμεσα παντελόνια. Η λέξη κλειδί είναι το αποδέχεσαι.

Η απάντηση: Ο καθένας μας είναι διαφορετικός έχοντας ωραία και λιγότερο άσχημα στοιχεία πάνω του. Τη μέρα που θα το ανακαλύψεις αυτό θα μπορεί να κοιταχτείς στον καθρέπτη και να πεις στον εαυτό σου πως είσαι ένα βήμα πιο κοντά στη σοφία της ζωής. 

Τα βράδια σου: All night party.

Η πραγματικότητα: H χαρά ενός 8ωρου ύπνου.

Τα parties μπαίνουν στη ζωή σου, γνωρίζεις κόσμο, είσαι δημοφιλής. Αγαπάς τον χορό και τα γεμάτα bar. Οι φίλες σου και εσύ ξέρετε όλους τους barmen με τα ονόματά τους και νομίζετε ότι είστε φίλοι. Όλες οι ανατολές ηλίου είναι όμορφες ειδικά αν κρατάς κι ένα hot dog. Το ξέρεις καλά. Μέχρι ένα Σάββατο πρωί που θα έχεις κοιμηθεί καλά και το δέρμα σου θα λάμπει. Τα μαλλιά σου δεν θα μυρίζουν καπνό και εσύ θα έχεις όρεξη για ένα υγιεινό πρωινό. Καλώς ήρθες στον κόσμο των μεγάλων.

Μεγάλωσες πραγματικά όταν είναι περισσότερα τα βράδια που είσαι μέσα από εκείνα που είσαι έξω. Ας το παραδεχτούμε. 

Το φαγητό σου: Junk food.

Η πραγματικότητα: Φακές και αρακάς

Πίτσα το μεσημέρι και σουβλάκια το βράδυ. Μπορεί να σωθείς αν ζεις με τους γονείς σου και η μαμά σου σου βάζει ταπεράκι με παστίτσιο για τη δουλειά. Αλλά όταν ζήσεις μόνος σου θα εκτιμήσεις τον σίδηρο που έχουν οι φακές και θα θυμηθείς την μαμά σου όταν εξηγούσε τα οφέλη της μελιτζάνας στο τραπέζι. Ο αρακάς είναι εύκολο φαγητό και μπορείς να τον φας και σα σαλάτα. Μεγαλώνοντας το έμαθες και αυτό αφού έμαθες την αξία του να μαγειρεύεις το φαγητό σου μόνος σου. Ανακάλυψες την ψυχοθεραπεία της μαγειρικής, χαίρεσαι όταν ανακαλύπτεις νέες συνταγές.

Μπράβο, τώρα πλέον μπορείς να απολαύσεις αληθινά ένα σουβλάκι. 

Δεν έγινα ούτε για μισή μέρα εκείνη η γυναίκα με τις πανύψηλες γόβες. Ούτε ωρίμασα. Έμαθα τα παραπάνω με την ελπίδα ότι δεν είμαι ανώριμη. Όμως ούτε ώριμη ε. Λες και είμαι καμιά μπανάνα για να ωριμάσω.