Με αφορμή το βιβλίο της Ούτε Έρχαρτ «Τα καλά κορίτσια πάνε στον παράδεισο, τα κακά πάνε παντού»
Τα καλά
- Τα καλά κορίτσια, ωραία πάνε στον παράδεισο. Ε και; Βαρετός ο παράδεισος!
- Αιώνια θύματα γιατί ως γνωστόν τους καλούς πάντα «τους πατάνε»
- Από τύχη άλλο τίποτα γιατί ξέρουμε ποιοι έχουν τις τύχες τις καλές
- Κανείς δε θέλει μια αγία
- Πάνε με την πεπατημένη, καμία ανατροπή ή έκπληξη
- Low profile
- Το μεγαλύτερο λάθος τους: Θέλουν να ικανοποιούν τους πάντες (μόνο ευτυχισμένα δε μπορούν να ναι λοιπόν γιατί αφήνουν σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό τους)
- «Πρέπει να κάνω αυτά που περιμένουν οι άλλοι από μένα»
- Μαθαίνουν να λένε ΟΧΙ
- «Θα αλλάξω για σένα»
- Η παγίδα του καθωσπρεπισμού/των πρέπει
- Παραιτούνται εύκολα από κάθε παραστράτημα στην απαγορευμένη ζώνη
- Δε διασκεδάζουν, δε ζουν!
Ενώ τα κακά
- Πάνε παντού! (Ακόμη και στον επίγειο παράδεισο!)
- Όλοι ξέρουμε πόσο μας ελκύει «το κακό».
- To «κακό» λειτουργεί ως αφροδισιακό
- Όπως και να το κάνεις αυτό το femme fatale στυλάκι κατάλοιπο ίσως του αλήτη-πρίγκιπα έχει πέραση!
- Είναι συνέχεια μια έκπληξη. Δε δίνουν λογαριασμό πουθενά και σε κανέναν
- Τους αρέσει να προκαλούν και να τραβούν την προσοχή πάνω τους. Μόνο low profile δεν τα λες λοιπόν
- Τους νοιάζει πρώτα να ικανοποιήσουν τον εαυτό τους. Παραβιάζουν κανόνες. Βάζουν τους δικούς τους.
- «Πρέπει να κάνω αυτά που περιμένω εγώ από μένα. Έχω υποχρέωση πρώτα στον εαυτό μου.
- Ξέρουν να λένε ΟΧΙ
- Έτσι είμαι και άμα θες. Δε θα αλλάξω για κανέναν
- Ο φαύλος κύκλος των θέλω και μπορώ
- Τους κακούς συνήθως τους σέβονται είτε γιατί τους φοβούνται είτε γιατί αδιαφορούν για το κάρμα
- Παίζουν με τη φωτιά
Είναι διασκεδαστικό να σαι κακό κορίτσι και να χεις νοοτροπία νικητή! Εσύ τι διαλέγεις λοιπόν;
