H Χαλκιδική. Το θερινό καταφύγιο των Βορειοελλαδιτών. Μία μικρή Θεσσαλονίκη που μεταφέρεται κάθε Ιούλη στο πρώτο και δεύτερο πόδι της μεγάλης χερσονήσου κουβαλώντας στα μπαγάζια της όλη την ένταση του χειμώνα και μια ατέλειωτη δίψα για διακοπές και διασκέδαση.

Όσοι έχουν καταγωγή από τη βόρεια Ελλάδα είναι εξοικειωμένοι με το φαινόμενο Χαλκιδική. Ένα τουριστικό φαινόμενο που άρχισε δειλά τη δεκαετία του ‘50 και του ‘60 και θέριεψε τη δεκαετία του ’80 με την οικοδόμηση των μεγάλων τουριστικών καταλυμάτων. Στις αρχές του ’60 το ‘Xenia’ Παλιουρίου αρχίζει να φιλοξενεί τους εύπορους Θεσσαλονικείς, αντίστοιχα ξεκινά την οικοδόμησή του το ‘Γερακίνα beach’ στη Σιθωνία και αγοράζονται τα μεγάλα οικόπεδα στη Βουρβουρού για τη ανέγερση του οικισμού των καθηγητών.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ολοκληρώνεται το Πόρτο Καρράς, ενώ αρχίζουν να φτάνουν και οι πρώτοι τουρίστες από το εξωτερικό. Οι Θεσσαλονικείς νοικιάζουν και αγοράζουν αρχικά θερινά καταλύματα στις περιοχές πέριξ της πόλης, στα Πλάγια και στην Καλλικράτεια, για να μεταφερθούν αργότερα πιο κάτω, στο Πευκοχώρι ( ή αλλιώς Καψόχωρα), στη Φούρκα, στο Ποσείδι.

Και κάπως έτσι γεννιέται ο μύθος αυτού του καταπράσινου θέρετρου του οποίου ακόμα και το πιο απομακρυσμένο σημείο απέχει περίπου δύο ώρες με αυτοκίνητο από τη μεγάλη πόλη, τη Θεσσαλονίκη.

Η Χαλκιδική είναι όντως ευλογημένη.

Παράγει μέλι, κρασί, ελιές, οι ψαριές είναι πάντα γεμάτες και οι αμέτρητες ακτές της με τις αμμουδερές παραλίες και τα καταγάλανα νερά ξεπροβάλουν μέσα από τα πευκοδάση. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Κασσάνδρα, όπως ονομάζεται το πρώτο πόδι της Χαλκιδικής, κρατάει τα σκήπτρα της καλοκαιρινής διασκέδασης του Βορρά και θα το κάνει επάξια όσες πανδημίες κι αν έρθουν, όσες μπόρες κι αν περάσουν.

Κι αν τα ονόματα των μαγαζιών αλλάζουν κάθε τόσο, η ουσία της καθημερινότητας του πρώτου ποδιού παραμένει η ίδια. Κι αν τώρα το beach bar λέγεται ‘Λευκή Άμμος’ ενώ πριν από 10 χρόνια λεγόταν ‘Blue Fish’ (κατ’ αντιστοιχία προς το αδελφάκι του, το διάσημο μπαράκι ‘Goldfish’ στην οδό Βογατσικού), η ουσία είναι ότι η καλύτερη παραλία στη μέσα μεριά του ποδιού είναι η ακτή Ξενία και εκεί θα πας για τα πιο ξέφρενα μεσημεριανά πάρτι του σαββατοκύριακου που καταλήγουν πολλές φορές αργά το βράδυ.

Θα πας και λίγο πιο κάτω, ακριβώς μετά το Παλιούρι, εκεί όπου βρίσκεται το beach bar ‘Ναυαγός’ στη θέση του πρώην θρυλικού night club Άβατον, όπως μας το περιέγραφαν οι παλιότεροι. Μετά από ένα φιδωτό δρόμο μέσα στο δάσος θα βρεθείς ξαφνικά σε ένα χωμάτινο πάρκινγκ που σε οδηγεί στο beach bar που όταν πρωτοάνοιξε τις πόρτες του, πριν από περίπου 15 χρόνια, έγινε ο τόπος που φιλοξενήθηκαν μερικά από τα πιο αξέχαστα απογευματινά πάρτι αλλά και μερικά από τα πιο επικά μπερδέματα στην προσπάθεια να απεγκλωβιστούν τα δεκάδες αυτοκίνητα στην ανηφορική έξοδο.

Όσον αφορά τις παραλίες οι επιλογές είναι πολλές. Είναι ο ethnic ‘Κουρσάρος’, είναι ο χαλαρός ΄Γλαρόκαβος’, η φυσική πισίνα του πρώτου ποδιού που όταν ο ήλιος έδυε μας επιφύλασσε τα πιο επιθετικά σμήνη κουνουπιών, είναι το Akrotiri beach, στο σημερινό ‘Yala,’ για σύσφιξη της ελληνοσερβικής φιλίας, είναι η διακριτική golden beach, είναι ο παλιός luxury ‘Molos’ και ο σημερινός ‘Achinos’ στη θέση του.

Καλοκαίρι στη Χαλκιδική: Ένας προορισμός που δεν θα τον αλλάξουμε ποτέ
Παραλία Πευκοχωρίου

Πιο ψηλά από τη Χανιώτη θα ανέβεις για ένα λόγο και αυτός δεν είναι το μπάνιο. Είναι η νυχτερινή διασκέδαση. Εκείνη που προσφέρει η Καλλιθέα με αμείωτη ένταση από τα χρόνια του ’80 προσελκύοντας στους κόλπους της ακόμα και τους Αθηναίους. Βέβαια το βράδυ του Σαββάτου η διασκέδαση δε ξεκινάει αλλά τελειώνει στην Καλλιθέα.

Ξεκινάει στη γραφική Villa Stasa στην Αγία Παρασκευή για κοκτέιλ σε ένα από τα τραπέζια τα σκαρφαλωμένα στα βράχια.

Στο Porto Valitsa για κρασί στο φως των κεριών υπό τους ήχους των πιο απίθανων lounge διασκευών. Στο Spitaki στο κέντρο της Καλλιθέας για να δεις όλους εκείνους που δεν είδες το χειμώνα στην Θεσσαλονίκη. Ακολουθεί το ακόμα ακμαίο Aqua Music Bar, μία βόλτα από το Markiz και το Pearl και η βραδιά καταλήγει τις πρώτες πρωινές ώρες στο ξακουστό Angels για clubbing μέχρι πρωίας.

Η νύχτα δικαιούται να κλείσει με επιστροφή με το πρώτο πρωινό ΚΤΕΛ ή στοιβαγμένος σε ένα τοπικό ταξί που μπορεί να σταματήσει σε όποιο χωριό θέλει για να παραλάβει αγώγι, εσένα όμως θα σε αφήσει στο φούρνο του Λεμονή στο Πευκοχώρι για ζεστή τυρόπιτα και γάλα κακάο.

Κατά την παραμονή σου στο πρώτο πόδι ίσως να στερηθείς ένα πράγμα αν είσαι λάτρης του καλού φαγητού. Το καλό και τίμιο φαγητό μπορεί να το ψάχνεις για χρόνια αλλά πάντα θα σε απογοητεύει ακόμα κι αν βρεθείς να τρως σε τραπέζι στην κυριολεξία μέσα στη θάλασσα. Παρόλα αυτά αξίζει να κάνεις μία βόλτα από τη γραφική ταβέρνα της Ανθούλας στην Κρυοπηγή στην πλατεία, από την ψαροταβέρνα ‘Μαρίνα’ στην Ποτίδαια και από τις παραδοσιακές ταβέρνες της ορεινής Κασσανδρείας.

Κι αν βαρέθηκες την πολύβουη Κασσάνδρα, μπορείς πάντα να απομονωθείς, ή καλύτερα να ησυχάσεις γιατί στη Χαλκιδική το καλοκαίρι δεν απομονώνεσαι ποτέ, στην πιο διακριτική Σιθωνία. Λευκή άμμος, πράσινα, ήρεμα νερά, μαγευτικό φυσικό τοπίο, δεν είναι τυχαίο που οι παραλίες της Σιθωνίας συγκρίνονται με την τροπική Χαβάη ή την Καραϊβική. Δεν είναι τυχαίο που οι παραλίες της Χαλκιδικής συγκεντρώνουν τις περισσότερες γαλάζιες σημαίες στην Ελλάδα.

Η παραλία Καρύδι, οι Καβουρότρυπες, που θα τις βρεις ασφυκτικά γεμάτες από τον Μάιο, η Τρανή Αμμούδα, ο Όρμος Παναγιάς είναι μόνο μερικές από τις ακτές του 2ου ποδιού που θα σε μαγέψουν. Κι αν δεν χορτάσεις υπάρχουν δεκάδες ερημικές παραλίες που περιμένουν να τις ανακαλύψεις διατρέχοντας με σκάφος τις ακτές στο σύμπλεγμα των νησιών απέναντι από τη Βουρβουρού με κυρίαρχο το Διάπορο.

Κι αν η Χαλκιδική σε απογοητεύσει πολλές φορές με την άναρχη δόμηση και τον εξίσου άναρχο και θορυβώδη τουρισμό της θα τη συγχωρέσεις άλλες τόσες γιατί το ηλιοβασίλεμα που θα δεις από το παλιό ‘Caprice’ στη Φούρκα, το πάλαι ποτέ beach club όπου ο Αντώνης Κανάκης έπαιζε μουσική τις Κυριακές, δε θα το ξεχάσεις ποτέ.

Γιατί στο ακρωτήρι στο Ποσείδι , στη «μύτη» όπως λέγεται, θα βρεθείς να περπατάς σε μια αχανή αμμουδιά που προβάλει μέσα μία απέραντη θάλασσα σε ένα πρωτόγνωρο μαγευτικό τοπίο. Γιατί αν κοιτάξεις τη διώρυγα της Ποτίδαιας από ψηλά θα καταλάβεις πόσο μοναδική είναι αυτή η λεπτή δίοδος που ανοίχτηκε στην αρχαιότητα και χωρίζει την Κασσάνδρα από την υπόλοιπη Ελλάδα και εσένα από το πιο αξέχαστο καλοκαίρι σου.