Στις 10 Δεκεμβρίου 1957, ο Αλμπέρ Καμύ (7 Νοεμβρίου 1913 – 4 Ιανουαρίου 1960) βραβευόταν σε ηλικία 44 ετών, και τρία χρόνια πριν το θάνατό του, με το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του.
Λίγες μέρες νωρίτερα, στις 19 Νοεμβρίου, ο Αλμπέρ Καμύ αισθάνθηκε την ανάγκη να ευχαριστήσει τον δάσκαλό του, Λουί Ζερμέν.
Ορφανός από πατέρα ήδη από το πρώτο έτος της ζωής του (πέθανε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο), ο Καμύ και ο μεγαλύτερος αδερφός του μεγάλωσαν με την αναλφάβητη μητέρα τους και μια δεσποτική γιαγιά.
Η ιδιαίτερη σχέση που ανέπτυξε με τον δάσκαλό του δεν λησμονήθηκε ποτέ από τον Καμύ, ο οποίος λίγες μέρες πριν λάβει το βραβείο Νόμπελ, έστειλε την παρακάτω επιστολή στον αγαπημένο του δάσκαλο, παραδίδοντας ένα μάθημα αναγνώρισης και ευγνωμοσύνης στους δασκάλους της ζωής μας.
19 Νοεμβρίου 1957 Αγαπητέ Κύριε Germain, Άφησα τον θόρυβο γύρω μου να καταλαγιάσει λίγο, προτού σας απευθυνθώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Mόλις μου δόθηκε μια πολύ μεγάλη τιμή που ούτε περίμενα, ούτε επεδίωξα. Όμως, όταν άκουσα τα νέα, η πρώτη μου σκέψη, μετά τη μητέρα μου, ήσασταν εσείς. Χωρίς εσάς, χωρίς το χέρι που με στοργή απλώσατε στο μικρό παιδί που ήμουν τότε, χωρίς τη διδασκαλία και το παράδειγμά σας, τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί. Δεν πρόκειται να κερδίσω πάρα πολλά από αυτή την τιμή. Όμως, τουλάχιστον, μου δίνεται η ευκαιρία να σας πω τι υπήρξατε και εξακολουθείτε να είστε για μένα και να σας διαβεβαιώσω ότι οι προσπάθειές σας, το έργο σας και η γενναιόδωρη καρδιά σας εξακολουθούν να ζουν σε έναν από τους μικρούς μαθητές σας, που παρά τα χρόνια, δεν έπαψε ποτέ να σας είναι ευγνώμων. Σας εναγκαλίζομαι με όλη μου την καρδιά. Αλμπέρ Καμύ.
Ο Καμύ, Γάλλος φιλόσοφος, λογοτέχνης και συγγραφέας, ένας από τους πιο δημοφιλείς φιλόσοφους του 20ου αιώνα, ένας από τους ιδρυτές του παραλογισμού αλλά και ιδρυτής του Theatre du Travail (1935), για το οποίο δούλεψε ως σκηνοθέτης, διασκευαστής και ηθοποιός. Χρωστά τη φήμη του στα μυθιστορήματά του “Ο Ξένος”, “Η Πανούκλα“, στα θεατρικά του έργα “Καλιγούλας” , “Οι δίκαιοι” και τέλος στα φιλοσοφικά του δοκίμια “Ο Μύθος του Σίσυφου” και “Ο επαναστατημένος άνθρωπος“.
