Πόση ξεκούραση είναι επιτρεπτή; Σύμφωνα με την επιστήμη, το 42%. Αυτό είναι το ποσοστό της ώρες που χρειάζεται το σώμα και μυαλό σου για να ξεκουραστεί. Μιλάμε δηλαδή για 10 ώρες το 24ωρο. Δεν χρειάζεται να συμβαίνει αυτό κάθε μέρα, καλό θα ήταν όμως μία φορά την εβδομάδα ή το μήνα να ξεκουράζεσαι τόσο πολύ.
“Τι βλακείες είναι αυτές; Δεν έχω στη διάθεσή μου τόσο χρόνο!” πιθανότητα θα σκέφτεσαι αυτή τη στιγμή και σε καταλαβαίνουμε απόλυτα.
Έχεις αρρωστήσει ποτέ αφού τελείωσες μία τεράστια εργασία; Έχεις πιάσει ποτέ τον εαυτό σου να κοιμάται 12 με 14 ώρες κάθε μέρα τις πρώτες μέρες των διακοπών; Έχεις καταλήξει ποτέ στο νοσοκομείο μετά από μία περίοδο έντονου στρες;
Έχουμε καταλάβει ότι το στρες είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο που επηρεάζει κάθε σύστημα και κάθε λειτουργία του σώματός μας, συμπεριλαμβάνοντας το ανοσοποιητικό, το πεπτικό και τις ορμόνες. Για να κρατήσουμε σταθερά αυτά τα συστήματα, χρειάζεται το σπαταλήσουμε το 42% της ζωής μας για να τα διατηρήσουμε τον οργανισμό μας σε φυσιολογικά πλαίσια.
Ορίστε τι μπορεί να σημαίνει το 42%:
• Περίπου 8 ώρες ύπνου. (Υπολόγισε μία ώρα πάνω ή μία ώρα κάτω.)
• 20 με 30 λεπτά μη αγχωτικής συζήτησης με τον/την σύντροφό σου ή κάποιο αγαπημένο πρόσωπο.
• 30 λεπτά σωματικής άσκησης. Με παρέα ή όχι, πρέπει να γυμναστείς αρκετά. Η σωματική άσκηση πιάνεται ως “ξεκούραση” διότι καλυτερεύει την ποιότητα του ύπνου σου και μειώνει τα επίπεδα του στρες.
• 30 λεπτά που πρέπει να αφιερώσεις στο φαγητό. “30 λεπτά;” θα αναρωτιέσαι σίγουρα. Μη φρικάρεις όμως. Μιλάμε για όλα τα γεύματα της ημέρας, τα οποία συμπεριλαμβάνουν τα ψώνια, το μαγείρεμα, το φαγητό και φυσικά δεν χρειάζεται να είναι μαζεμένα. Αυτό το μισάωρο μπορεί να γίνει με παρέα ή και όχι, ή να συνδυαστεί με το να βλέπεις τηλεόραση. Την ώρα που δουλεύεις ή ακόμα και την ώρα που ακούς μουσική. Κράτα την ώρα του φαγητού σου τουλάχιστον 30 λεπτά την ημέρα μιας και αυτό μετράει σαν ξεκούραση, διότι παρέχει σημαντικά θρεπτικά στοιχεία στον οργανισμό. Κάτι σαν διαλογισμό.
• Και τέλος, 30 λεπτά ελεύθερου χρόνου, σύμφωνα με τις ανάγκες σου. Για μερικούς ανθρώπους αυτό μπορεί να είναι ο λίγο παραπάνω χρόνος για σωματική άσκηση. Για κάποιους άλλους μπορεί να είναι η προετοιμασία τους ώστε να πάνε για ύπνο. Για άλλους πάλι, μπορεί να είναι ο χρόνος που θα περάσουν έξω ή μιλώντας στο κινητό. Ή και ο χρόνος για να ετοιμαστούν ή να αλλάξουν ρούχα μέσα στους ρυθμούς της καθημερινότητας.
Αυτά δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο μέσος όρος των πραγμάτων, μιας και όπως παρατήρησες μερικά από αυτά τα πράγματα τα κάνεις για παραπάνω από μία φορές μέσα στη μέρα. Κάποιοι άνθρωποι χρειάζονται περισσότερο ύπνο από κάποιους άλλους -μιας και ο ύπνος είναι κατά 40% κληρονομήσιμος και μπορεί να διαφέρει ακόμα και ανάμεσα σε δίδυμα αδέρφια.
Αν σκέφτεσαι ότι μπορείς να τα καταφέρεις και με λιγότερη ώρα, έχεις δίκιο. Μπορείς να τα καταφέρεις, αλλά το σώμα και το μυαλό σου δεν θα είναι τίποτα λιγότερα από κουρασμένα. Θα υπάρξουν πολλοί περίοδοι στη ζωή σου που δεν θα έχεις καν χρόνο να κοιμηθείς. Ένα νεογέννητο μωρό στο σπίτι; Καθόλου ύπνος για σένα. Καινούργιο σκυλί; Θα ξυπνάς ανά τέσσερις ώρες. Έχεις τρεις δουλειές και ταυτόχρονα σπουδάζεις; Με το ζόρι πέντε ώρες ύπνου.
Κανένα άτομο που νοιάζεται για σένα δεν θα σε παροτρύνει να κρατήσεις για καιρό αυτό το πρόγραμμα, μιας και θα είσαι μία ζωή κουρασμένος. Κανείς δε θέλει απλά να τα καταφέρεις, θέλει όμως να σε δει να θριαμβεύεις και να πηγαίνεις μπροστά. Και αυτό που σε κάνει πιο δυνατό είναι η ξεκούραση.
Ας υποθέσουν ότι στέλνεις τη 10χρονη κόρη σου σε μία κατασκήνωση όπου την ταΐζουν ίσα ίσα ώστε να μπορέσει να επιζήσει. Ή ας υποθέσουμε ότι αφήνεις το σκύλο σου σε πανδοχείο σκύλων. Και τον αφήνουν να κοιμάται έξω στο κρύο γιατί θα τα καταφέρει όπως και να ‘χει. Ή ακόμα, τι θα κάνεις αν η κολλητή σου ξεκινήσει να φοράει έναν κορσέ που με το ζόρι θα αναπνέει;
Το παιδί σου, το σκυλί σου, η φίλη σου, ο καθένας μπορεί να τα καταφέρει. Αλλά όπως θα αντιδρούσες για το πεινασμένο παιδί σου, για τον σκύλο σου που ξεπαγιάζει ή για τη φίλη σου που προσπαθεί απεγνωσμένα να αναπνεύσει, έτσι θα έπρεπε να αντιδράσεις και για τον εαυτό σου.
Δεν είναι μόνο το ότι πιστεύουμε ότι αξίζουμε περισσότερα, είναι το ότι ξέρουμε ότι υποφέρεις και θέλουμε να σε βοηθήσουμε. Τι περιμένεις λοιπόν;
