«Μα δεν μπορώ να ζήσω σαν φυσιολογικός άνθρωπος τέλος πάντων;», «Μια κανονική δουλειά ψάχνω, τίποτα σπουδαίο.», «Και στο τέλος τι ζητάω; Μια συνηθισμένη σχέση, όπως έχουν όλοι οι άνθρωποι.».

Κάθε μέρα εκστομίζουμε φράσεις χωρίς να καταλάβουμε την σημασία τους. Πόσες φορές δεν αποζητάμε μια νορμάλ ζωή, χωρίς πολλές συγκινήσεις, θετικές ή αρνητικές. Πρόσεχε τι εύχεσαι, λένε κάποιοι, γιατί μπορεί να σου συμβεί.

Νορμάλ, από το λατινικό norma, που είναι ο γωνιακός χάρακας. Αποζητάμε μια νορμάλ ζωή, μει μονάδα μέτρησης. Χρόνια ζωής, λεφτά, ιδιοκτησίες. Να μην ξεφεύγουμε από τις γραμμές του χάρακα, αλλά να κινούμαστε στην ευθεία, όπως οι γονείς, οι παππούδες μας, οι γύρω μας. Μακάρι να ήξερες όμως πόσο τυχερός είσαι που η ζωή σου δεν είναι νορμάλ. Με λάθη, αγωνίες, φιλοδοξίες. Γι’ αυτό σταμάτα να εύχεσαι για κάτι που είναι πιθανό να σου συμβεί όταν θα έχεις μεγαλώσει και πέσει από τα σύννεφα.

Είναι ο κύκλος της ζωής. Μια μέρα είσαι 17 και ονειρεύεσαι να αλλάξεις τον κόσμο. Δεν σε νοιάζει το πόσες ανάσες θα πάρεις, παρά μονάχα πόσες στιγμές θα σου κόψουν την ανάσα. Αγαπάς με όλη σου την καρδιά, πληγώνεσαι και πέφτεις στα πατώματα. Θες να ταξιδέψεις, να πετύχεις, να ζήσεις ένα μεγάλο έρωτα, να βγάλεις πολλά λεφτά ή ίσως να ζήσεις την μποέμικη ζωή. Και ξαφνικά πλησιάζεις τα 30 και αρχίζεις να μετράς τη ζωή σου με τον χάρακα.

Είσαι ίσος με τους άλλους ή ο άλλος σε περνάει στο «ύψος»; Ο ένας έκανε παιδί επειδή πρέπει, η άλλη βρήκε σταθερή δουλειά στο δημόσιο. Ναι, με ρουσφέτι ακόμα και σήμερα. Θες να τους μοιάσεις, δεν σε νοιάζει πια να τους ξεπεράσεις. Συνηθίζεις τη μιζέρια και πνίγεσαι στη ρουτίνα. Μια καλή δουλίτσα να χουμε, ένα σπιτάκι και να βγαίνουμε που και που κανένα Σάββατο. Να στριμωχνόμαστε στο μπαρ με το ποτό των 10 ευρώ και να το πίνουμε σιωπηλά γιατί η μουσική είναι πολύ δυνατή για να μιλήσουμε. Την Κυριακή θα σφουγγαρίσουμε και την Δευτέρα ξανά τα κεφάλια μέσα.

Ποια όνειρα; Ποιες φιλοδοξίες; Αυτά είναι για τους ονειροπόλους. Ταξίδια; Που να παιδευόμαστε τώρα, θα έχουμε πρόβλημα και με το τζετ λαγκ. Ας κάνουμε οικονομία να πάρουμε και το δώρο γάμου της Σούλας, εκείνης της αχώνευτης που μας κάλεσε στο τραπέζι και πρέπει να πάμε. Ίσως βρω εκεί κανένα γκόμενο/ γκόμενα και παντρευτώ και σταματήσει τη ζαλάδα η θεία Ερασμία. Δεν ψάχνω κάτι ιδιαίτερο, κάποιον που να με καταλαβαίνει.

Και κάπως έτσι μπαίνεις στα όρια τους χάρακα. Πια δεν σε νοιάζουν οι στιγμές, μονάχα το πόσα χρόνια σου απομένουν. Τρέχεις να πάρεις το βούτυρο με τα Ω-3 λιπαρά και εκείνα τα τρόφιμα που σου χαρίζουν τουλάχιστον 5 χρόνια ζωής. Άλλα πέντε χρόνια επιβίωσης. Συγχαρητήρια, ζεις μια νορμάλ ζωή, όπως κάποτε ευχήθηκες.