Νιώθεις και εσύ αρκετά συχνά, υπερβολικά καλός, υπερβολικά δοτικός και υπερβολικά τελειομανής μέχρι να φτάσεις στη κορύφωση της εξάντλησης;
Η εξάντληση συνήθως ξεκινά από το σώμα και συνεχίζεται στη ψυχή. Δεν είναι ωστόσο λίγες οι φορές που παρατηρείται να συμβαίνει και το ακριβώς αντίθετο. Ανταποκρινόμαστε πιστά σε όλα όσα μας ζητούνται. Τουλάχιστον οι περισσότεροι. Εκτελούμε όλες τις προτεραιότητες που ο εαυτός μας αλλά και οι άλλοι μας ορίζουν. Είμαστε πάντα παρόντες στο εξαιρετικό παρόν και δηλώνουμε ‘ετοιμοπόλεμοι’ σε ότι κι αν φέρει το ακόμα πιο εξαιρετικό μέλλον. Και όλα καλά μέχρι εδώ. Όλα καλά, αρκεί να μην υπάρχει η παραμικρή διαφοροποίηση στη προσωπικότητα μας.
Έρχεται εκείνη η μέρα
Εκείνη η μέρα, η ώρα ή αν θες η στιγμή όπου προς έκπληξη μας συνειδητοποιούμε πως φτάσαμε στο τέρμα και πως ενώ ίσως δεν θέλουμε να αλλάξουμε την ροή της καθημερινότητας μας, η καθημερινότητα τελικά έχει άλλα σχέδια για εμάς.
Πως θα αναγνωρίσω τα σημάδια;
Αν με όλα τα παραπάνω κατά κάποιον τρόπο ταυτίζεσαι, τότε πιθανόν να βιώνεις και κάποια από τα παρακάτω συμπτώματα:
- Δυσκολεύεσαι να σηκωθείς από το κρεβάτι
- Μελαγχολείς εύκολα
- Φλερτάρεις με την κατάθλιψη
- Αναπτύσσεις κοινωνικό άγχος και φοβίες στην συναναστροφή σου με τους άλλους
- Δεν έχεις όρεξη για φαγητό
- Μιλάς γρήγορα και αναφέρεσαι σε κουβέντες χωρίς ουσία
- Αδυνατείς να ελέγξεις ολοκληρωτικά το σώμα σου
Και ύστερα;
‘Yστερα, η ψυχική κατάρρευση συνήθως οδηγεί το άτομο στην ανάγκη του να σκεφτεί και να συμπεριφερθεί δίχως να θέτει όρια, σαν να έχει την ανάγκη να βγει εκτός εαυτού. Συνήθως αυτό στη συνέχεια επηρεάζει τη σχέση μας, τις φιλίες μας και το οικογενειακό μας περιβάλλον. Οι τσακωμοί αυξάνονται και μάλιστα εντατικοποιούνται με απώτερο σκοπό να ταραχθεί η δύσκολη και φορτική μας καθημερινότητα με τον οποιοδήποτε τρόπο. Ακόμη και αν μοιάζει ακραίος.
Η κατάρρευση δεν είναι απλά ένα σημάδι δυσλειτουργίας
Αφού η ρίζα του προβλήματος της έγκειται στην έκκληση για ψυχική υγεία. Πρόκειται για μια προσπάθεια του εαυτού μας να παρασύρει το μυαλό μας σε νέες διεξόδους. Μήπως και καταφέρει να αναπτύξει και να κατανοήσει όσα αρνούνταν έως τώρα. Μοιάζει λοιπόν με μια διαδικασία ανάρρωσης και μάλιστα ψυχικής, γι’ αυτό και δεν παρατηρείται εύκολα εξωτερικά. ‘Η τουλάχιστον έτσι πιστεύουμε, αφού τα μάτια μας μιλάνε και λένε στα αλήθεια πολλά.
Η ψυχική κατάρρευση δεν είναι μόνο πόνος αλλά και μια τεράστια ευκαιρία αυτογνωσίας
Θα έχεις σίγουρα ακούσει πως καταρρέουν συνήθως οι πιο ‘αδύναμοι’, ενώ στη πραγματικότητα καταρρέουν στη πλειοψηφία τους εκείνοι οι άνθρωποι που υπήρξαν πιο ‘ελαστικοί’ σε σχέση με κάποιους άλλους. Εκείνοι που συνέχισαν κι ας μην άλλαξαν όσα δεν τους άρεσαν. Εκείνοι που απέρριψαν τις επιθυμίες και τις δυσλειτουργίες τους και κυρίως εκείνοι που δυσκολεύτηκαν να διακρίνουν τα μηνύματα που για καιρό τους έστελνε ο εαυτός τους.
Γιατί δεν ακούμε τις συναισθηματικές μας ανάγκες νωρίτερα;
Γιατί έτσι είμαστε δομημένοι εκ φύσεως. Γιατί δυσκολευόμαστε να αποδεχτούμε την αλήθεια και γιατί καλώς ή κακώς διστάζουμε να πάμε ένα βήμα παρακάτω, πιστεύοντας πως πράττουμε το ‘σωστό’. Η συνείδηση μας λοιπόν δυσκολεύεται να διακρίνει τα σημάδια της κατάρρευσης, κι ας τα αισθάνεται. Έτσι, ο εαυτός μας οδηγείται ψυχολογικά σε ένα τέλμα πριν καλά-καλά προλάβει να του γίνει αντιληπτό. Δυσάρεστο; Αντιθέτως.
Η κρίση του εαυτού είναι συνώνυμη της ανάπτυξης
Πρόκειται για μια ψυχική κρίση. Μια κρίση που μέσο της κατάρρευσης οδηγείται στην θεραπεία. Γιατί αν δεν ‘αρρωστήσουμε’ και κάποιες φορές στη ζωή μας και μάλιστα βαριά, πως θα καταλάβουμε ότι κατά βάθος δεν αισθανόμαστε καλά και τελικά δεν είμαστε και στη πραγματικότητα καλά;
Συχνά η κατάρρευση οδηγεί σε σκέψεις μη ρεαλιστικές και έτσι αναρωτιόμαστε αν έχουμε τρελαθεί. Αν βιώνεις κάτι αντίστοιχο, αν δεν πεινάς, αν δεν κοιμάσαι, αν κλαις, αν γελάς ασταμάτητα και αν είσαι μια βόμβα έτοιμη για να εκραγεί, όχι δεν έχεις τρελαθεί. Σίγουρα δεν έχεις τρελαθεί!
Αντιθέτως, κάτω από την υπέροχη επιφάνεια σου και την υπέρμετρη καθημερινή σου προσπάθεια για το καλύτερο δυνατό, αυτό που αναζητάς είναι την ψυχική σου υγεία και ισορροπία. Και τι πιο ανθρώπινο από αυτό; Τι πιο ρεαλιστικό και ειλικρινές από το να θέλεις να ξανά δημιουργήσεις τις βάσεις για μια καλύτερη και πιο ποιοτική ζωή;
