Λένε πως η ευαισθησία είναι αδυναμία. Ότι πρέπει να είσαι σκληρός για να επιβιώσεις. Αλλά προσωπικά, δεν έχω γνωρίσει ποτέ κάποιον που να έγινε πιο ευτυχισμένος επειδή ήταν κάφρος.

Είναι αστείο πώς ο κόσμος βλέπει τους ευαίσθητους ανθρώπους σαν κάτι ανάμεσα σε χαρακτήρες από παιδικά παραμύθια και κουτάβια στη βροχή. Λες και είμαστε προγραμματισμένοι να δακρύζουμε με κάθε μελωδία πιάνου και να γράφουμε ποίηση κάθε φορά που βρέχει.

Και ναι, μπορεί να έχω δακρύσει βλέποντας ένα βίντεο με έναν παππού που υιοθέτησε ένα γατάκι. Και ναι, κάποτε γύρισα πίσω 500 μέτρα γιατί είδα ένα πλαστικό μπουκάλι πεταμένο και δεν άντεχα να το αφήσω εκεί.

Αλλά αυτό δεν με κάνει αδύναμο.

‘’Ο κόσμος είναι σκληρός”

Ναι, ισχύει. Ο κόσμος μπορεί να είναι σκληρός. Αλλά ακριβώς γι’ αυτό η ευαισθησία είναι σημαντική.

Θα μου πεις, “Εντάξει ρε φίλε, αλλά αν αρχίσω να νοιάζομαι για όλα, θα καταλήξω να κλαίω σε εμβρυακή στάση πάνω από ένα μπολ δημητριακών.”

Λογικό. Είμαι κι εγώ ένοχος για κάτι τέτοιο.

Αλλά το θέμα δεν είναι να αφήνεις την ευαισθησία σου να σε διαλύει. Το θέμα είναι να την κάνεις όπλο. Να μπορείς να καταλάβεις ότι όλοι γύρω σου κάτι κουβαλάνε. Ότι το χαμόγελο του άλλου μπορεί να είναι βιτρίνα. Ότι ένα καλό λόγο δεν τον λες ποτέ τζάμπα.

Και κάπως έτσι, φτάνουμε στο αγαπημένο μου quote:

 “Η καλοσύνη θα σώσει τον κόσμο.”

Το πιο ωραίο πράγμα που μου έχουν πει ποτέ ήταν σε μια εντελώς άκυρη στιγμή. Ήμουν σε μια δουλειά που με είχε γονατίσει, σε μια μέρα που δεν πήγαινε άλλο, και κάποιος απλά γύρισε και μου είπε:

“Είσαι καλός άνθρωπος, το ξέρεις;”

Δεν ξέρω καν αν το εννοούσε. Αλλά εκείνη τη στιγμή, ήταν αρκετό.

Οπότε ναι. Η ευαισθησία δεν είναι αδυναμία. Είναι ένας μικρός ηρωισμός που δεν παίρνει credits.

Όχι, δεν χρειάζεται να γίνεις ο Γκάντι. Ούτε να γράψεις ποιήματα στους φίλους σου κάθε φορά που τους βλέπεις.Αλλά αν κάτι έμαθα από αυτή την τυχαία στιγμή, είναι ότι η καλοσύνη δεν είναι τίποτα άλλο από μικρές πράξεις.

Μια καλή κουβέντα. Ένα χαμόγελο στη γιαγιά που παλεύει να βγάλει εισιτήριο στο μετρό. Ένα «καλή συνέχεια» στον ταμία που δέχεται όλη τη γκρίνια του κόσμου χωρίς να φταίει.

Δεν ξέρω αν σίγουρα η καλοσύνη θα σώσει τον κόσμο…Αλλά σίγουρα μπορεί να σώσει μια μέρα. Και αυτό είναι αρκετό.