Αν έβαζα έναν υπότιτλο στη ζωή του Κωσταπάνου Μηλιαρέση θα ήταν “Sailing in Poseidon’s wake”. Έχει τις πιο απίστευτες ιστορίες. Και παρά τα 23 του χρόνια τα έχει κάνει όλα: Προσκοπισμό, αθλητισμό, θέατρο, ένα πτυχίο στο τμήμα «Οργάνωσης και Διοίκησης» στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών  και μία εταιρία στα 21 του! Στα 19 του, στο τέλος του πρώτου έτους των σπουδών του ακόμα, έκανε αίτηση στην AIESEC και πήγε να δουλέψει σαν δάσκαλος ελληνικής κουλτούρας, αγγλικών, μαθηματικών, μπάσκετ και χειροτεχνιών, εθελοντικά στην Ταιβάν για 3 μήνες, χωρίς να ξέρει καν ότι είναι νησί! Στο τέλος των τριών αυτών μηνών, του έκαναν ένα αποχαιρετιστήριο πάρτυ, φτιάξανε χωριάτικη σαλάτα και τα μικρά Ταιβανεζάκια την τρώγανε με τα chopsticks!

Θα τον συναντήσεις ή σε κάποιο hub να πραγματοποιεί event ή με την ομάδα του TEDx ή παρέα με τους φίλους του στη Φάμπρικα να πίνουν μπύρα ή τσάι και να καταστρώνουν τα επόμενα «ταξίδια» τους. Αν δεν τον βρεις ούτε εκεί, τότε σίγουρα θα είναι σε κάποια σκηνή στο Αιγαίο και θα κάνει surf στη θάλασσα που τόσο αγαπάει. Οι φίλοι του τον λένε “The Sailor” και οι φίλοι του είναι όλη η δημιουργική κοινότητα της Αθήνας.

Εμπνευστής και ιδρυτής της παγκόσμιας πλατφόρμας εθελοντισμού GloVo, η οποία επιτρέπει στους ανθρώπους από όλο τον κόσμο να εγγραφούν ως εθελοντές και να συμμετέχουν σε πολλά είδη εκδηλώσεων και δράσεων, σύμφωνα με τις ικανότητές τους, την τοποθεσία, τα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες της εκδήλωσης, έρχεται μια μέρα στο εργαστήριο Marketing της σχολής μου και μας λέει «ήρθα να κάνουμε training για το event» (Διοργανώναμε τότε το πρώτο Athens Startup Weekend University στην Ελλάδα). Τελικά παίξαμε τυφλόμυγα :p γιατί στην GloVo όλα πραγματοποιούνται μέσω εκπαιδευτικού παιχνιδιού κ κοινωνικών δράσεων.

Η δε GloVo-οικογένειά του είναι γεμάτη χαμόγελα. Τόσα δα μικρά πράγματα που πιάνουν τόσο μεγάλο χώρο εκεί: Στην Καρδιά. Άλλωστε όλα για αυτόν τον μικρό ήρωα δε γίνονται;

Η ομιλία του Κωσταπάνου στο TEDxUniversityoftheAegean 2015 με τίτλο “Ανήσυχος στο δρόμο της ατέλειας”:

– Κωσταπάνο, τι είναι για σένα εθελοντισμός; Θα ακουστεί κλισέ, αλλά ο εθελοντισμός συνδέεται πραγματικά με τη ζωή μου! Απ’  όταν ήμουν παιδί μπήκα στο κόσμο του εθελοντισμού μέσω του προσκοπισμού, εκεί που ανακάλυψα όλες τις βασικές μου αξίες κ είχα την ευκαιρία να εξερευνήσω τον εαυτό μου και τα ενδιαφέροντα μου. Και στη συνέχεια, στα φοιτητικά μου χρόνια πλέον, γνώρισα τον εθελοντισμό μέσω της AIESEC, το μεγαλύτερο φοιτητικό οργανισμό για Ηγεσία και πρακτική άσκηση στο εξωτερικό, όπου είχα την ευκαιρία μέσω διαφόρων projects και ομάδων να εξελιχθώ στους τομείς που με ενδιέφεραν περισσότερο, όπως το κομμάτι της οργάνωσης Events και του Public Speaking, συνδυάζοντας τα με αντίστοιχες εμπειρίες στο εξωτερικό!Έως ότου  εντάχθηκα στο μαγικό κόσμο του TEDx, όπου είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με κορυφαίες προσωπικότητες και να λάβω όλη την έμπνευση που χρειαζόμουν , για να ξεκινήσω κάτι δικό μου.

Τρεις εθελοντικοί οργανισμοί – όλη μου η πορεία! Όπως καταλαβαίνεις, ο εθελοντισμός για μένα, όπως λέει και η φίλη και συνεργάτης μου στη GloVo, Σταυριάννα, είναι κάτι παραπάνω από κάτι μια ασχολία για δύο ώρες το Σαββατοκύριακο, είναι τρόπος ζωής! Όλες αυτές οι μικρές κινήσεις που θα κάνεις για να αφήσεις τον κόσμο λίγο καλύτερο από οτι τον βρήκες.

– Ξεκινάς λοιπόν κάτι δικό σου το φθινόπωρο του 2012 και αυτό που έχεις καταφέρει σήμερα να κάνεις με τη Glovo είναι να σκιαγραφήσεις διαφορετικά την έννοια του εθελοντισμού στην Ελλάδα. Οι εθελοντές έχουν γίνει οι rockstars της εποχής μας. Είναι μία ιδέα που δε χωρά δυισμούς καλό- κακό, όμορφο-άσχημο και υποκειμενικότητες. Είναι κάτι μόνο καλό και κάτι που όλοι το στηρίζουν και θα ήθελαν να το κάνουν. Και τους έχεις δώσεις και άλλους νοηματικούς συνειρμούς: Μια μεγάλη παρέα, ωραίες μουσικές, ήλιος, θαλασσινό attitude, EXIT  Festival, cool στιγμές και καρδιά. 20χρονοι φοιτητές της ΑΣΟΕ, 21χρονοι επικοινωνιολόγοι της Παντείου, 22χρονοι σερβιτόροι του Six Dogs, 24χρονοι άνθρωποι με κινητικά προβλήματα που βγήκαν από το σπίτι τους και αποφάσισαν να πάνε τον κόσμο με τις ιδέες τους μπροστά. Σαν ένα μεγάλο πάρτυ με καινούργιες γνωριμίες και ανθρώπους, καινούργιες φιλίες και ένα λυτρωτικό δώρο για την ψυχή όλων μας.

Όταν ξεκινήσαμε τη GloVo με τον Άρη και τον Χρήστο υπήρχε η εντύπωση πως από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 και μετά, ο κόσμος και κυρίως η νέα γενιά είχαν απομακρυνθεί από τον εθελοντισμό,  ήταν κάτι ξένο για τους περισσότερους, κάτι πολύ μακρινό. Όταν ξεπεράσαμε το φράγμα των 2000 εθελοντών όμως, καταλάβαμε ότι αυτό δεν ίσχυε.. Πάντα υπήρχαν ανήσυχοι νέοι! Το πρόβλημα όμως ήταν πως απλά δεν έφτανε η πληροφορία κατάλληλα σ’ αυτούς.

Κάτι που λέει ο Άρης συνέχεια και το πιστεύουμε όλοι, είναι το πόσο προσοχή θα πρέπει να δίνουμε όχι απλά στο να βγει το Event, αλλά στον ίδιο τον εθελοντή! Και το πως θα εστιάσουμε στα κίνητρα του καθενός ξεχωριστά. Τι θέλει ο καθένας να κερδίσει, να πάρει, να αναπτύξει.. Και τελικά γιατί το κάνει αυτό. Σημασία σε ο,τι κι αν κάνουμε άλλωστε έχει το ‘προσωπικό μας γιατί’. Και κάτι άλλο, νομίζω πως είναι ότι προσπαθήσαμε να σχεδιάσουμε την ιδέα του Εθελοντισμού με αυτό το διαφορετικό χρώμα που ανέφερες παραπάνω. Σαν την τελειότερη εκδοχή της κοινωνικής αγωνιστικότητας η οποία όμως είναι και cool.

Νομίζω είναι πολύ σημαντικό αυτό που αναφέρεις. Όλοι όταν ακούμε εθελοντισμό σκεφτόμαστε χαμογελαστούς ανθρώπους οι οποίοι προσφέρουν σε μία ‘συντηρητική’ ωστόσο εκδοχή. Και ξαφνικά έρχεται η Glovo με τα μοβ μπλουζάκια της, με έναν καπετάνιο που κάνει surf, με ωραία vibes. Πριν κάποιες μέρες, στις 19 Μαΐου, έγινε ένα event στο Cornell University στην Αμερική στο οποίο μπορούσαν οι φοιτητές να υποβάλλουν σε πέντε επιστήμονες οποιαδήποτε ερώτηση ήθελαν σχετικά με επιστήμη. Ο τίτλος του event αυτού ήταν ‘Ithaca is Science’ και όχι, όπως θα περιμέναμε, ‘Ithaca is Voyage’. Είναι το ανάλογο με τον Εθελοντισμό της Glovo. Ίσως τελικά η Ιθάκη να μην είναι μόνο το ταξίδι και ο Εθελοντισμός να είναι cool με μοβ μπλουζάκια!

-Σε έχω παρακολουθήσει πολλές φορές να κάνεις coaching στους εθελοντές του εκάστοτε event. Και αυτό που κάνεις είναι να τους ωθείς να μαθαίνουν να λειτουργούν με αναδυόμενη στρατηγική , δηλαδή με ιδέες και συμπεριφορές που προκύπτουν από τη δημιουργική διεργασία. Ο Εθελοντισμός με αυτόν τον τρόπο δεν αναδεικνύεται και ως μία στρατηγική να ανακαλύψουμε και πάλι τον εαυτό μας; Σαν μία θαρραλέα πράξη εξερεύνησης του εαυτού μας.

Το θετικό στον εθελοντισμό είναι ότι, ενώ, έχεις τόσα πολλά να κερδίσεις, δεν έχεις τίποτα να χάσεις! Δεν σου στερεί απολύτως τίποτα αυτο το ευγενικό χαμόγελο. Ούτε υπάρχει ο φόβος της απόλυσης αν δεν κάνεις κάτι καλά. Έτσι έχεις όλο το κατάλληλο περιβάλλον για να πειραματιστείς και να εξελιχθείς. Κι αυτό πηγάζει αρχικά και από την κύρια ομάδα της GloVo, που ποτέ δεν εφυσηχαστίκαμε και όλο δοκιμάζουμε νέους τρόπους για να εξελιχθεί η πλατφόρμα και να υποστηρίξουμε ακόμα καλύτερα τους νέους να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους και να κινητοποιηθούν, με απώτερο πάντα στόχο το θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία σε ό,τι κάνουμε!

– Οι σημερινοί εργαζόμενοι γνωρίζουν πως η εθελοντική εμπειρία είναι μία καθαρά αναπτυξιακή πράξη. Ψάχνουν για ευκαιρίες για καλές πράξεις που δεν έχουν χρόνο να κάνουν εκτός της δουλειάς ενώ ο εθελοντισμός είναι μία από τις πρώτες αναπτυξιακές ενέργειες που πρωταγωνιστούν στην εργαλειοθήκη αλλαγής που οι επιχειρησιακοί οργανισμοί επιδιώκουν. Εσύ πώς κρίνεις αυτή τη σχέση HR και εθελοντισμού;

Ένας από τους τελευταίους πειραματισμούς μας στη GloVo, είναι το 1+1. Ο συνδυασμός δηλαδή για κάθε event που αναλαμβάνουμε με μια κοινωνική δράση. Ο εθελοντισμός άλλωστε, το να έχεις δηλαδή τη δυνατότητα να προσφέρεις συνεργατικά με άλλους άνθρώπους σε μια ομάδα, αποτελεί απ’ τους καλύτερους τρόπους team bonding. Σ’ ένα απ’ τα τελευταία βιβλία που διάβασα, το «One minute manager”, αναφέρεται το παράδειγμα ενός μετρίου εργαζόμενου, όχι τόσο ενεργά εργαζόμενου, για το πόσο ενθουσιώδης ήταν έπειτα απ’ ένα πετυχημένο Strike σε μία παρτίδα bowling με τους φίλους του. Ήταν εντυπωσιακό το πόσο πάθος και ενθουσιασμό εκδήλωσε, κάτι που δεν είχε δείξει ποτέ στο γραφείο.

Αφού, λοιπόν, τα καταφέρνουμε έτσι καλά και μαζί στην εθελοντική δράση.. γιατί όχι και στη δουλεια; Αυτό το κενό έρχεται να καλύψει ο εθελοντισμός. Το πως όλος αυτός ο ενθουσιασμός και η θετική ενέργεια στη συνεργασία της δράσης, μπορεί να έρθει και να αποδώσει πίσω στον εργασιακό χώρο! Ποιός καλύτερος τρόπος, λοιπόν, από την ευχαρίστηση μιας κοινωνικής δράσης, προσφέροντας παράλληλα σε κάποια ευπαθή ομάδα ή στο περιβάλλον γύρω μας; Ίσως ο εθελοντισμός να είναι, τελικά, αυτό το πετυχημένο strike του bowling που όλοι θέλουμε να μας συμβαίνει κάθε μέρα στο γραφείο, στο σπίτι, με την κοπέλα μας, με τους φίλους μας.

– Έκανα προσφάτως μία συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Χρυσοβέργη και τη Δώρα Μπίτση, τους «Έλληνες Αγιοβασίληδες της Αφρικής» και αυτό που τους έλεγα για τη GloVo και εσένα είναι ότι πια η GloVo ισοδυναμεί στα HR τμήματα της εγχώριας αγοράς με το πτυχίο ενός πανεπιστημίου. Και είναι ένα πανεπιστήμιο στο οποίο εκπαιδεύεις την ομάδα σου ως προς τον τρόπο σκέψης και όχι στο περιεχόμενο της σκέψης. Τους βοηθάς στην ανάπτυξη του χαρακτήρα τους και είναι γνωστό πως οι εταιρίες προσλαμβάνουν πια χαρακτήρα και συμπεριφορά και όχι τεχνογνωσία ή ικανότητες. Θέλεις να μου αναφέρεις ένα παράδειγμα ενός εθελοντή σου που τον προσέλαβαν λόγω μίας πράξης του κατά τη διάρκεια «θητείας» του στη GloVo;

Αρχικά θα ήθελα να εκφράσω τον θαυμασμό μου για το project του Ελπι και της Δώρας. Είχαμε την ευκαιρία και την τιμή μάλιστα, να οργανώσουμε μαζί μια προβολή του ντοκιματέρ του AfriQuest στους εθελοντές της GloVo, προβολή μετά την οποία ένιωθα και λίγο άχρηστος. Το πιο μακρινό μέρος που έχω πάει είναι η Μαλακάσα.

Έπειτα σ’ ευχαριστώ και εσένα, Αλεξία, για τα καλά σου λόγια. Αν και το θεωρώ λίγο υπερβολική την εξίσωση της αξίας ενός πτυχίου σ’ ένα βιογραφικό με την πρακτική διάσταση της Glovo, είναι αλήθεια πως ένα από τα μεγαλύτερα μας ‘παράσημα’ είναι πως μέσω της GloVo έχουν βρει απασχόληση περισσότερα από 50 άτομα. 50 άτομα φυσικά κ δεν σημαίνει ότι αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα της κρίσης και της νεανικής ανεργίας, αλλά 50 άτομα δείχνουν ότι ευκαιρίες υπάρχουν αλλά και το πόσο σημαντικά εφόδια είναι να είσαι στην ουσία δημιουργικά ανήσυχος και δραστήριος. Είναι κάτι που φαίνεται από την προθυμία σου κ τον ενθουσιασμό σου να διεκπεραιώσεις διάφορες αποστολές ως εθελοντής σε κάποιο Event ή κάποια δράση.

Τέλος, γι’ αυτό και δίνουμε τόσο μεγάλη σημασία στο κατάλληλο recruitment – selection και allocation σε κάθε event που αναλαμβάνουμε, αφού δεν υπάρχει μεγαλύτερο κίνητρο για κάποιον εθελοντή να προσφέρει και να δώσει τον καλύτερο του εαυτό, από όταν είναι κομμάτι ενός event που ο τομεας του πραγματικά τον ενδιαφέρει.

-Έχεις μεγάλο ιστορικό στην Ηγεσία ήδη από την εποχή ήδη των μαθητικών σου χρόνων όταν ήσουν πρόεδρος του δεκαπενταμελούς συμβουλίου των μαθητών. «Οι ηγέτες πρέπει να βιώνουν τους ρόλους τους όπως οι ηθοποιοί και αυτό προϋποθέτει περισσότερα από το να μάθει κανείς να βλέπει τον εαυτό του όπως τον βλέπουν οι άλλοι, μολονότι κι αυτό είναι απαραίτητο. Προϋποθέτει να ανακαλύψει κανείς τον εαυτό του.», λέει ο  Γουόρεν Μπένις. Εσύ, Κωσταπάνο, σαν ηγέτης της GloVo, τι έχεις ανακαλύψει για τον εαυτό σου μέσω της θέσης αυτής; Πιστεύεις ότι ο εθελοντισμός για τους ανθρώπους που εκπαιδεύεις μπορεί να τους οδηγήσει σε μία καλύτερη διαχείριση εαυτού  τόσο σε επίπεδο προσωπικό όσο και αναφορικά με τις ανάγκες του σύγχρονου εργασιακού περιβάλλοντος;

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με τον Γουόρεν Μπένις! Αν και δεν θα χρησιμοποιούσα τόσο το παράδειγμα του 15μελους βέβαια, όσο αυτό της AIESEC που είναι το καλύτερο σχολέιο για την ανάπτυξη του Leadership potential μέσω αληθινών projects!Είναι σίγουρο πως αν αρχίσω να αναλύω τα πόσα έμαθα κατά τη διάρκεια του μονοπατιού αυτού της GloVo, δεν θα τελειώσω ποτέ.

Όμως αυτό το μονοπάτι, δύσκολα θα ήταν τόσο σπουδαίο και σημαντικό, αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι να το μοιραστείς μαζί τους! Χωρίς εκείνους δεν θα είχε καμία αξία ή δυνατότητα. Μια απ’ τις πρώτες πρώτες συμβουλές που είχα κρατήσει ήταν από το νονό μου που μου είχε πει πως αν θες να δεις την ιδέα σου να πετυχαίνει και να μεγαλώνει, τότε το βασικό πράγμα που μπορείς να κάνεις είναι να την αφήσεις να ξεφύγει από το εγώ σου! Να αφήσεις να την κάνουν δική τους κι οι υπόλοιποι και να τη διαμορφώσετε μαζί. Η GloVo τώρα, μπορεί να μην είναι ακριβώς αυτό που είχα στο μυαλό μου τότε,- αν είναι καλύτερο ή χειρότερο δεν θα μάθουμε ποτέ, το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι η GloVo είναι οι άνθρωποι της που τους στηρίζει στο να αναπτύσσονται συνεχώς, να συλλέγουν όλα τα απαραίτητα εφόδια για να πετυχαίνουν τους στόχους τους και να φτάνουν στη δική τους προσωπική κορυφή.

-Τι θα έλεγες να κλείσουμε με την πιο δυνατή σου στιγμή στα τρία αυτά σχεδόν χρόνια λειτουργίας της GloVo;

Το να ζητάς μια μόνο στιγμή μετά από τρία τέτοια έτη, είναι σαν να ρωτάς από έναν πατέρα να διαλέξει ανάμεσα απ’ τα παιδιά του. Είναι τόσες πολλες, δυνατές, μικρές ή μεγάλες και σίγουρα διαφορετικές!

Αν παρόλα αυτά μπορούσα να ξεχωρίσω δύο στιγμές που να αντιπροσωπεύουν πολλά η κάθε μια, θα επέλεγα τις παρακάτω δύο. Και οι δύο συνέβησαν στο αποκορύφωμα της GloVo κάθε χρόνο, στο τριήμερό μας, το GloVoCon. Η μια το 2013, η άλλη το 2014.

i) 6 Οκτωβρίου 2013.. Ημέρα Κυριακή. Ώρα περίπου 5 το απόγευμα. Η 3η μέρα του GloVoCon ήταν αφιερωμένη στα Sparks, στις κοινωνικές δράσεις της GloVo δηλαδή. Ήταν η πρώτη φορά που δοκιμάζαμε κάτι τέτοιο κ ξεφεύγαμε απ’ το πλαίσιο των events που αναλαμβάναμε. Διοργανώναμε τις δικές μας πλέον δράσεις με καθαρά κοινωνικό σκοπό με το αποτέλεσμα να μας δικαιώνει. Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ πως είχα ακουμπήσει το κεφάλι μ στον πλάγιο τοίχο απ’ το εσωτερικό μπαλκόνι του ImpactHUB Athens και έβλεπα τους εθελοντές της GloVo να μπαίνουν σε παρέες, όλοι γεμάτοι χαμόγελα και αισιόδοξη ενέργεια από τις δράσεις που μόλις είχαν ολοκληρώσει σ’ όλη την Αθήνα. Περηφανια.. συγκίνηση.. επίτευξη… Λίγο από το καθένα και όλα μαζί..

ii) 17 Οκτωβρίου 2014..  Ημέρα Παρασκευή..  Λίγο πριν τις δύο το μεσημέρι. Λίγες ώρες πριν ξεκινήσει το 2ο GloVoCon της GloVo… Η μεγάλη διαφορά σχέση με το πρώτο; Ότι πλέον δεν το τρέχουμε εμείς, εγώ, ο Άρης και ο Χρήστος δηλαδή, αλλά υπάρχει μια ανεξάρτηση ομάδα γι’ αυτό. Ε, δεν υπάρχει μεγαλύτερη συγκίνηση να μπαίνεις σε έναν χώρο σχεδόν έτοιμο και να βλέπεις μια ομάδα 15 ανθρώπων με κουρασμένα αλλά χαρούμενα πρόσωπα και γεμάτα ενθουσιασμό να δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό και να έχουν αγκαλιάσει ως δική τους μια ιδέα δύο χρόνων πριν. Οι δύο αυτές στιγμές αντιπροσωπεύουν και το μέλλον της GloVo, αφού βάση αυτών σχεδιάσαμε και τα δύο βασικά μας προγράμματα: Το GloVo. Path, με το οποίο ουσιαστικά αφήνουμε τη GloVo να πετάξει με τα φτερά της και στο οποίο οι ίδιοι οι εθελοντές αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης , σχεδιάζουν και υλοποιούν τα επόμενα βήματα του οργανισμού και το 1+1 που σας μίλησα προηγούμενως. Μία πιο Κοινωνική GloVo δηλαδή!

Σε κάθε κείμενο ψάχνεις να βρεις ένα μικρό επίλογο, ένα μικρό στίχο να αφηγηθεί την ουσία του ανθρώπου για τον οποίο μιλάς. Θα αφήσω τους Beatles να αφηγηθούν τον Κωσταπάνο.

Ή όπως θα έγραφε και ο Κωσταπάνος σε κάθε μικρό του επίλογο, στο τέλος κάθε event

Role models θα υπάρχουν πάντα. Ο κόσμος τα έχει ανάγκη. Αν ψάχνετε για κάποιο από αυτά, εδώ: Κωσταπάνος Μηλιαρέσης.

*Ο Κωσταπάνος ξεκίνησε το ταξίδι του με τον Άρη Κωνσταντινίδη και το Χρήστο Παναγιώτου κατά τη διάρκεια του Startup Weekend University 2012. * Η συνέντευξη αυτή έγινε με έμπνευση τη γνώση και το δημιουργικό ερέθισμα που η Λέκτορας στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Δήμητρα Ιορδάνογλου, μου εμφύσησε στο μάθημά της «Διαχείριση Ανθρωπίνου Δυναμικού».