Μετά από 25 χρόνια αδιάλειπτης εργασίας στην Γερμανία, ο σκηνοθέτης Κώστας Παπακωστόπουλος έρχεται στην Ελλάδα για να παρουσιάσει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης τις Ικέτιδες, ένα έργο γραμμένο από τον ίδιο, αντλώντας έμπνευση από το ομώνυμο κείμενο του Αισχύλου και αξιοποιώντας σύγχρονες μαρτυρίες πολιτικών προσφύγων. Στο πλαίσιο του ταξιδιού του στον χώρο, τον χρόνο, τους μύθους και την ιστορία, μας μίλησε για την παράσταση που θα παρακολουθήσουμε, τον ρόλο του θεάτρου στη ζωή μας και την αξία της επικοινωνίας μέσω της δημιουργίας.
Ελληνογερμανικό Θέατρο στην Ελλάδα για πρώτη φορά. Γιατί επιλέξατε την συγκεκριμένη χρονική στιγμή; Έχει άλλη βαρύτητα λόγω της ιστορικής – οικονομικής συγκυρίας; Η παρουσίαση της παράστασης Ικέτιδες στην Ελλάδα εντάσσεται στο πλαίσιο του εορτασμού για τη συμπλήρωση 25 χρόνων δημιουργικής πορείας του Θεάτρου μας στη Γερμανία. Η Αθήνα αποτελεί φέτος τον τελευταίο σταθμό μιας διαδρομής που ξεκίνησε από την πόλη της Κολωνίας και συνεχίστηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Art Carnuntum στη Βιέννη και στο Κρατικό Θέατρο του Ντύσσελντορφ. Βέβαια το έργο μου Ικέτιδες, που θα παρουσιάσουμε στο αθηναϊκό κοινό, συνδέεται με την οικονομική κρίση που βιώνουμε στην Ευρώπη.
Πως θα ορίζατε τον ρόλο της τέχνης του θεάτρου στην σύγχρονη κοινωνία; Η τέχνη είναι ο πρωταρχικός εκφραστής της κοινωνίας, εμπνέεται από τα προβλήματα και τα αδιέξοδά της, τα μετατρέπει σε δημιουργία και γίνεται η κραυγή αγωνίας της.
Η τέχνη είναι ο πρωταρχικός εκφραστής της κοινωνίας, εμπνέεται από τα προβλήματα και τα αδιέξοδά της, τα μετατρέπει σε δημιουργία και γίνεται η κραυγή αγωνίας της.
Είναι το θέατρο ένας τρόπος επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων που προέρχονται από διαφορετικές χώρες, κουλτούρες, πολιτισμούς; Το θέατρο και συνολικότερα η τέχνη είναι ίσως ο σημαντικότερος διαμεσολαβητής ανάμεσα σε λαούς και πολιτισμούς. Μπορεί για παραδείγμα ένα θεατρικό έργο από την Ιαπωνία να μας μαγέψει και να μας κάνει για μια στιγμή να επικοινωνήσουμε, να αισθανθούμε αυτόν τον λαό παρά το γεγονός ότι δεν γνωρίζουμε τη γλώσσα του και η σκέψη του μάς είναι άγνωστη.
Γιατί οι αρχαίοι μύθοι εξακολουθούν να μας αφορούν τόσο άμεσα; Οι αρχαίοι μύθοι αποτελούν την έκφραση του συλλογικού μας εγώ, είναι μέρος της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς μας και αφορούν κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο είτε μένει στην Ευρώπη είτε σε κάποια μακρινή γωνιά του πλανήτη μας.
Γιατί επιλέξατε να ασχοληθείτε με τις Ικέτιδες του Αισχύλου; Το έργο μου Ικέτιδες αποτελεί το τρίτο μέρος μιας τριλογίας που δημιούργησα με τίτλο «Η τρέλα των Θεών» και παρουσιάζει τις διαφορετικές πτυχές της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη. Ο κύκλος της κρίσης ολοκληρώθηκε το 2014 με το έργο Ικέτιδες με θέμα αυτή τη φορά μια ιδιαίτερη πλευρά της κρίσης: τον πρόσφυγα.
Οι Ικέτιδες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τον τόπο τους και να αναζητήσουν άσυλο στο Άργος. Έχει διαφορές η αντιμετώπιση των προσφύγων στην σύγχρονη κοινωνία; Στο έργο του Αισχύλου ο βασιλιάς Πελασγός βρίσκεται σε αδιέξοδο, αμφιταλαντευόμενος μεταξύ ηθικών αρχών και πολιτικών σκοπιμοτήτων. Νομίζω ότι δεν έχουν αλλάξει και τόσα πολλά σήμερα όσον αφορά στην αντιμετώπιση των προσφύγων.
Τι θα επιθυμούσατε ιδανικά να σκεφτεί ο θεατής μετά την παράσταση; Σκοπός δεν είναι να καθοδηγήσουμε τον θεατή σε κάποιες συγκεκριμένες σκέψεις και πολύ περισσότερο να του δώσουμε συγκεκριμένες απαντήσεις. Ο θεατής θα προβληματιστεί με τον δικό του τρόπο πάνω σε ένα θέμα που χωρίς αμφιβολία αποτελεί τη σημαντικότερη πρόκληση που έχει να αντιμετωπίσει σήμερα η Ενωμένη Ευρώπη.
Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σχέδιά σας σχετικά με το Ελληνογερμανικό Θέατρο, αλλά και ανεξάρτητα; Στα τέλη Νοεμβρίου θα ανέβει στην Κολωνία η Αντιγόνη μου, η οποία και ανοίγει τη νέα τριλογία με τίτλο «Αγαπημένη ΄Υβρις» και θέμα την αντίληψη που υπάρχει σήμερα για την έννοια του μέτρου.
