Μην αφεθείς να γίνεις σαν αυτούς. Είναι που οι άνθρωποι φοβούνται να ζήσουν στο παρόν και γραπώνονται σε ένα ξοφλημένο παρελθόν.  Μα και με το μέλλον το ίδιο κάνουν. Δελεαστικό και αν φαίνεται, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα αποκύημα της φαντασίας τους, μιας και σαν τέτοιο του συμπεριφέρονται. Μην τους αφήσεις να σε πείσουν, μην παραιτηθείς.

Μη με παρεξηγείς, το παρελθόν έχει να σε διδάξει πολλά. Αν ξέρεις να το μεταχειριστείς, αν μπορείς να ξετρυπώσεις τον εαυτό σου βαθιά μέσα του, τότε θα αποδειχθεί για εσένα σωτήριο. Αν όμως διαρκώς αναλώνεσαι στην αναπόληση των στιγμών που έζησες, θα συνεχίσεις να πληγώνεσαι όταν κάθε φορά θα ανακαλύπτεις πως εκείνες πια μετατράπηκαν σε απολιθώματα της δικής σου ιστορίας. Το παρελθόν είναι κομμάτι σου, και σαν τέτοιο να το αντιμετωπίζεις. Ο εαυτός σου, μία αλυσίδα που ξεκίνησε να δημιουργείται ταυτόχρονα με τη γέννησή σου. Μέσα του μπορείς να βρεις απαντήσεις για όσα ακόμα σε βασανίζουν, μα ποτέ δε θα βρεις την ευτυχία που λαχταράς. Αν ζεις δέσμιος  σε ένα παρελθόν γεμάτο ευτυχία, δε διαφέρει και πολύ από εκείνο που καταδυνάστευσε κάποτε η δυστυχία. Μη γελαστείς, ευτυχής ή δυστυχης, πάλι αιχμάλωτος της ανυπαρξίας που επέλεξες θα συνεχίσεις να εισαι. Να θυμάσαι το παρελθόν σου, γιατί είναι κομμάτι σου. Μη μετανιώνεις, γιατί χωρις αυτό δε θα μπορούσες να υπάρχεις τώρα ως ένα μοναδικό Εσύ. Και αν πάλι μετανιώνεις γι’αυτό που επέλεξες να γίνεις, μη λυπάσαι! Μόνο βιάσου! Έχεις ένα παρόν να χτίσεις και ένα μέλλον για να ελπίζεις! Μην αφεθείς στα ορμητικά νερά του χτες, θα σε πνίξουν. 

Για εσένα που διαρκώς περιμένεις το μέλλον και τη στιγμή που αυτό γίνεται παρόν, του γυρνάς επιδεικτικά την πλάτη. Για εσένα που το μέλλον φαντάζει πάντοτε περισσότερο δελεαστικό, και το παρόν μπροστά του ωχριά. Εσύ είσαι καταδικασμένος να επιβιώνεις ανάμεσα σε χαμένες δυνατότητες. Γιατί η δυνατότητα μπορει να εντοπίζεται στο μέλλον που τόσο αγαπάς, μα η πραγμάτωσή της μπορεί συμβεί μόνο στο παρόν που εσύ έχεις ξεχάσει. Αν συνεχίσεις να περιμένεις το μέλλον να προκύψει μαγικά, χωρίς εσύ να μοχθήσεις τώρα να το χτίσεις, όταν το μέλλον γίνει με τη σειρά του παρόν, το μέλλον που ονειρευόσουν θα ξεμακρύνει κι άλλο. Και όσο η άμμος στην κλεψύδρα της ζωής συνεχίζει να πέφτει χωρίς σταματημό, εσύ θα φτάσεις στο τέλος δίχως να το καταλάβεις. Το μέλλον θα έχει σωθεί, και ότι θα σου έχει απομείνει θα είναι ένα θλιβερό, σκονισμένο παρόν. Πολύ αργά θα συνειδητοποιήσεις πως η ζωή σου πάντοτε βρισκότανε καταχωνιασμένη εκεί. Μα εσένα το πέπλο ενός ένδοξου μέλλοντος, ποτέ δε σε άφησε να ζήσεις. Και τότε θα καταλαβεις πως στη ζωή σου εσύ κατάφερες μόνο να ονειρευτείς. Μα στα όνειρα που δε ζωντανεύουν, τίποτα άξιο να ζηλέψεις δε θα βρεις. Γι’αυτό ζήσε, πριν ο χρόνος σου σωθεί και βρεθείς εγκλωβισμένος σε ένα παρόν ξεγυμνωμένο από κάθε ονειρικό φτιασίδι.

Μα γίνεται το παρόν να είναι ξεχασμένο, αναρωτιέσαι. Βιολογικά θα ήταν αδύνατο, μα ο βιωμένος χρόνος δεν είναι απλά βιολογικός. Η σκέψη σχεδιάζει τη ζωή σου, και οι πράξεις σου θα τη χτίσουν. Αν η δική σου είναι μονίμως απασχολημένη με το παρελθόν ή το μέλλον, η ζωή σου θα απομείνει χωρίς αρχιτέκτονα. Μην τους ακούς λοιπόν. Εσύ να προλάβεις να ζήσεις.