Η ηθοποιός Λένα Δροσάκη πρωταγωνιστεί φέτος στη νέα σειρά του ΑΝΤ1 “Ο Πρώτος από εμάς”. Μια σειρά, σύγχρονη, ύμνος στη φιλία και την αγάπη, που μας κάνει με κάθε επεισόδιο να προβληματιζόμαστε αν τελικά πρέπει να ακολουθούμε τα θέλω ή τα πρέπει. Μέσα από το ρόλο της, ταυτιζόμαστε, γελάμε και κλαίμε, καθώς βλέπουμε την ίδια μας τη ζωή.
Αυτή τη φορά αφήνει πίσω της ρόλους κι απαντάει σε ερωτήματα ζωής.
Που και πως βρίσκεις το peace of mind σου;
Ανακάλυψα την ποίηση αρκετά μεγάλη, αλλά μου αρέσει όλο αυτό που γίνεται μέσα από αυτή. Αυτό που ο ποιητής μπορεί και κάνει, είναι μια μαγεία. Θα προσπαθήσω κι εγώ, μιας που μου δίνεται η ευκαιρία τώρα να κάνω τον ποιητή, για να σου εξηγήσω που βρίσκω το peace of mind μου. Διαβάζοντας ένα ποίημα, μου προκαλεί μια γαλήνη. Μου προκαλεί ανακούφιση ένας άνθρωπος, ένας ποιητής να μπορεί να αγγίξει το μέσα μου, χωρίς να με γνωρίζει. Θα προσπαθήσω λοιπόν και θα σου πω…
“Ένα άγγιγμα μπλε γεμίζει συναίσθημα στη δική σου αγκαλιά” …
Τι μας ωθεί να μετατρέψουμε το “τίποτα” σε “κάτι”;
Η ανάγκη μας για επιβίωση. Νομίζω ότι είμαστε από τη φύση μας δημιουργικοί. Το ότι έχουμε φτάσει εδώ που είμαστε στο 2023, ενώ θα μπορούσαμε να μενουμε ακόμα στις σπηλιές, μας δείχνει το πόσο ικανοί είμαστε. Και είμαστε ικανοί να μετατρέπουμε το “τίποτα” σε “κάτι” ακριβώς γιατί διψάμε για ζωή.
Είναι η αγάπη ένα είδος εθισμού;
Νομίζω πως όχι. Δεν είναι εθισμός, είναι ανάγκη η αγάπη. Αλλά για να κατακτήσουμε αυτή την ανάγκη, πρέπει πρώτα να μάθουμε πως να αγαπάμε, και πάνω από όλα να μάθουμε πως να αγαπάμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Κι αυτό πιστευώ πως δεν συμβαίνει…
Ποιο είναι το νόημα της ζωής;
Το μοίρασμα! Αυτό είναι το νόημα της ζωής, να μπορώ να μοιραστώ την φιλία, τον έρωτα, την ζωή. Να μοιραστώ την αλήθεια μου, αλλά να μπορέσω να νιώσω και να απολαύσω αυτό που μου δίνεις και εσύ. Αυτό το άγγιγμα που θα μου δώσει την ευκαιρία να τα νιώσω όλα αυτά, που θα μου δώσει την ευκαιρία να μοιραστώ κάθε χαρά και κάθε στεναχώρια… αυτό είναι το νόημα της ζωής.Είναι η ευτυχία μόνο χημικές ουσίες που κυκλοφορούν στο σώμα μας;
“Μόνο” θα έλεγα πως δεν είναι τίποτα. Πρέπει να συνυπάρχουμε για να υπάρχουμε, όχι μόνο εμείς, αλλά και τα συναισθήματα μας. Ακόμα και η δυστυχία μας, προέρχεται από κάτι άλλο. Για να παράξουμε αυτές τις χημικές ουσίες, χρειαζόμαστε πριν μια δράση. Αυτό πιστεύω και για την ευτυχία. Υπάρχει κάτι εκεί εξώ, που μας ταρακουνάει και μας δημιουργεί αυτό που εμείς ορίζουμε σαν ευτυχία. Είναι δική μας επιλογή το τι θα ονομάσουμε ευτυχία, και πως θα τη νιώσουμε.
Ακόμα και σε κάτι πολύ δυσάρεστο, σε κάτι τραγικό, εμείς είμαστε αυτοί που θα μπορέσουμε να βρούμε τη θετική του πλευρά. Είναι τόσο γραφικά όλα αυτά, αλλά επειδή έχω περάσει 2 δύσκολα χρόνια, το έχω ζήσει, υπάρχει αυτό που σε τραβάει κάτω, αλλά εσύ είσαι αυτός που θα σηκωθεί, θα τρέξει, θα το ξεπεράσει. Εμείς είμαστε το μηχάνημα που επιλέγει το τι θα παράξει για εμάς τους ίδιους.
Η δράση σου παρακινείται από την αγάπη ή από τον φόβο;
Είμαι σίγουρη ότι η δράση μου παρακινείται από την αγάπη. Βέβαια, μπορεί ο φόβος να καθυστερήσει τις πράξεις μου, αλλά θα έρθει η στιγμή που θα δράσω. Δεν είναι εύκολο. Μου έχει κοστίσει το να πράττω με βάση την αγάπη. Δεν το αλλάζω όμως αυτό.
Γιατί συμβαίνει αυτή η στιγμή;
Για να πάμε παρακάτω… Αρκεί να είμαστε παρόντες στο τώρα.
Φωτογραφία: Ραφαήλ Φωτόπουλος Ευχαριστούμε πολύ το Peace of Mind (Πλατεία Υμηττού 3, Υμηττός) για τη φιλοξενία.
