Το αγόρι που έχει διαβάσει πολύ, που ανατριχιάζει όταν λέει μεγάλες αλήθειες και που αντιδρά στην πονηριά.

Είναι το ίδιο αγόρι που για χάρη της δουλειάς του κλαίει για μια Ελενίτσα αλλά τελικά το ξεπερνάει με φίλους και μπύρες. 

Σκοπός μου πάντα ήταν να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Αγαπούσα πολύ τα μαθηματικά και τα παιδιά. Το να διδάξω ήταν ένας ιδανικός συνδυασμός. Αποφάσισα ότι ήθελα να γίνω φυσικοχημικός. Γιατί όχι μαθηματικός; Μα γιατί η φυσική και η χημεία είναι γύρω μας. Ενώ τα μαθηματικά είναι μέσα μας. Ήθελα να δείξω στα παιδιά ότι η ζωή δεν είναι τύποι της φυσικής ή στοιχεία της χημείας. Ότι οι τύποι βγήκαν από την παρατήρηση της φύσης, των φυσικών και τα στοιχεία από την παρατήρηση των δομών. Ήθελα να γνωρίσουν τα μαθηματικά στην πραγματική τους μορφή, όχι όπως τα μαθαίνουμε με τις ασκήσεις στα θρανία. Όχι μπακαλίστικα. Να αγαπήσουν τα αφηρημένα μαθηματικά, τα μαθηματικά του άπειρου. Τα μαθηματικά που είναι η βάση και της φυσικής και της χημείας . Την φιλοσοφία των μαθηματικών. Πριν τα μαθηματικά γίνουν ένα σύστημα ήταν φιλοσοφία. Πρώτα οι άνθρωποι παρατήρησαν, ύστερα φιλοσόφησαν, ύστερα βρήκαν τις μαθηματικές σχέσεις που τις προσάρμοσαν σε αυτά που βλέπανε (φυσική), σε αυτά που δεν βλέπανε (χημεία) ακόμα και σε αυτά που θα θέλανε να δούνε (κβαντική φυσική ή μεταφυσική). Επί της ουσίας ήθελα να κάνω τα παιδιά φίλους της γνώσης.. Δεν θα μάθω ποτέ αν θα τα κατάφερνα.

Μεγάλωσα με φίλους τα βιβλία. Διάβαζα σχεδόν ένα βιβλίο την ημέρα. Έκανα εικόνες μέσα από τα βιβλία, έφτιαχνα κόσμους, μετρούσα σχέσεις και συμπεριφορές. Το διάβασμα με οδήγησε στο θέατρο. Έδωσα στο Υπουργείο Πολιτισμού εξετάσεις και μετά στο Εθνικό κυρίως για να πάρω αναβολή στον στρατό. Πρόλαβα την γραμματεία του Εθνικού μερικά λεπτά πριν κλείσουν τους φακέλους με τις συμμετοχές για τις εξετάσεις του 2002.

Μετά τις σπουδές μου στη σχολή του Εθνικού είχα αποφασίσει να δώσω στην Φιλοσοφική στο τμήμα θεατρικών σπουδών και στην Καλών Τεχνών. Αυτός που τελικά με κράτησε  ήταν ο Νίκος ο Κούρκουλος που επέμεινε να μείνω στο Εθνικό έστω για έναν χρόνο. Εκτίμησα πολύ το ότι ένας άνθρωπος που δεν με ήξερε και δεν ήξερα καθόλου,μου μίλησε τόσο καθαρά, αληθινά και με τόσο ενδιαφέρον σαν να ήταν πατέρας μου.Για την ιστορία πέρασα στην  Θεατρικών σπουδών στην οποία βρίσκομαι επί πτυχίο και ευελπιστώ να μου δοθεί η ευκαιρία  στο μέλλον να δοκιμάσω την τύχη μου και στο σχέδιο μπας και κερδίσει η Ελλάς έναν λαμπρό ζωγράφο (γέλια)

Οι ηθοποιοί είμαστε αγγελιοφόροι μηνυμάτων. Κουβαλάμε τα μηνύματα ενός κειμένου που το έγραψε το χέρι ενός συγγραφέα που το οδήγησε το μυαλό του που εμπνεύστηκε από κάποιον Θεό. Ο ηθοποιός είναι το όχημα για να μεταφερθεί αυτό το μήνυμα.Οφείλουμε να είμαστε σε αναφορικότητα με το σήμερα έτσι ώστε να αποτελούμε έναν καλό αγωγό για τον θεατή και να προκαλέσουμε είτε την ψυχαγωγία του είτε την παιδαγωγία του.

Στην ταινία  love in the end κέρδισα πολλά σε όλα τα επίπεδα. Τεχνικά είχε πολύ ενδιαφέρον. Οι συνθήκες του γυρίσματος σε έβαζαν στην διαδικασία να είσαι αποτελεσματικός με την μια φορά. Δεν είχαμε δυνατότητα για πάνω από τρία πλάνα. Βρεθήκαμε για μια εβδομάδα σε ένα κρουαζιερόπλοιο και έπρεπε να είμαστε καθ’ όλη την διάρκεια των γυρισμάτων σε ένα τέλειο timing. Να πετύχεις τον σωστό ήλιο,την αναχώρηση από κάποιο λιμάνι, την απόβαση των τουριστών με φόντο την Αγία Σοφία κ.α. Καλλιτεχνικά θέλαμε να δώσουμε στον κόσμο την αίσθηση και την μυρωδιά του έρωτα που νιώθουν τρία νέα ζευγάρια και την αγνότητα με την οποία αντιμετωπίζουν την αγάπη που βλέπουν στο πρόσωπο που θέλουν να προσεγγίσουν.. Πρόθεσή μας να προτρέψουμε τον κόσμο να γυρίσει πίσω στα πιο απλά, πιο αγνά, πιο αληθινά συναισθήματα που έχει ξεχάσει ή αν δεν τα έχει ζήσει να σπεύσει να τα γευτεί.

Γιατί μια φορά ζούμε, τουλάχιστον ας αγαπήσουμε και ας αγαπηθούμε.

Η διαφήμιση του Θανασάκη και της Ελενίτσας  αποτελεί ένα καλό παράδειγμα για την επαλήθευση του  Ομηρικού ρητού «η ισχύς εν τη ενώσει». Η  επιτυχία αυτής της δουλειάς ήταν αποτέλεσμα  της καλής χημείας με τον σκηνοθέτη Βασίλη Μπουραντά αλλά και της καλής ομαδικής δουλειάς  των κειμενογράφων, της διαφημιστικής και όλων των συντελεστών της παραγωγής.

Στην Ελλάδα του Νεοέλληνα ζήσαμε πολύ «εγώ». Τώρα οι συνθήκες θα μας αναγκάσουν να συνεργαστούμε. Να μάθουμε να δουλεύουμε συλλογικά.

Οι έλληνες κατά την διάρκεια της ιστορίας μας  βρεθήκαμε σε καταστάσεις που έπρεπε να εφεύρουμε τρόπους να ξεφύγουμε. Το αποτέλεσμα τόσων χρόνων σκλαβιάς και δυσκολιών μας έκανε να υιοθετήσουμε την πονηριά σαν βασικό χαρακτηριστικό μας για την σωτηρία και της εξέλιξής μας. Η ψυχή του έλληνα είναι πολύ μεγάλη, βαθιά αλλά η πονηριά είναι περασμένη στο dna μας. Η νέα εποχή φέρνει όμως νέα δεδομένα. Οι επόμενες γενιές  πιστεύω θα είναι πιο ξεκάθαρες, με άλλη ηθική. Οι σημερινές συνθήκες είναι ιδανικές για να έρθουν γενιές με συμπεριφορές πιο αγνές, πιο καθαρές.

Στο facebook απαντάω εγώ ο ίδιος σε όλα τα μηνύματα. Ομολογώ ότι  δεν μου ταιριάζει η λογική των social media. Ωστόσο,όσος χρόνος και αν απαιτείται, θέλω να απαντάω, να έχω προσωπική επαφή με όλα τα παιδιά που έκαναν τον κόπο να μου γράψουν έστω και ένα γεια. Προτιμώ να το σταματήσω παρά να βάλω κάποιον άλλον να απαντάει αντί για μένα.

Αν δεν έχεις πληγωθεί από έρωτα είσαι άτυχος. Η εμπειρία ενός κακού και πονεμένου χωρισμού είναι εφόδια για την ζωή σου. Στις σχέσεις μου δύσκολα θα βάλω έναν άνθρωπο και αντίστοιχα δύσκολα θα τον βγάλω.

Το ονόμα μας, μας καθορίζει, είναι ότι πολυτιμότερο έχουμε από την ώρα που ερχόμαστε στην ζωή μέχρι την ώρα που πεθαίνουμε.Είναι το μόνο που παίρνουμε μαζί μας φεύγοντας.  Όπως τα πιο ακριβά μας κοσμήματα  τα προσέχουμε και τα κρατάμε φυλαγμένα ή τα βάζουμε σε θυρίδες έτσι, με αντίστοιχο τρόπο πρέπει να τιμάμαι και το όνομά μας. Στις ονομαστικές γιορτές θα πρέπει να υπερισχύει το να χαίρεσαι και να τιμάς το ονομά σου, παρά το χρόνια πολλά.

Ο ρομαντισμός σαν κίνημα έχει  ως βασικό χαρακτηριστικό,το παράλογο,το μη πραγματικό και εκφράζεται με την ακραία εξωτερίκευση κυρίως  των συναισθήματων. Ρομαντικός δεν είναι  αυτός που δίνει λουλούδια, ρομαντικός είναι αυτός που θα πει αυτό που αισθάνεται με την ακραία του μορφή. Έχει να κάνει με τον τρόπο που κινείς το συναίσθημα σου και αυτό ισχύει ακόμα και για το αρνητικό συναίσθημα. Η φιγούρα του δράκουλα είναι ρομαντική. Εξάλλου ο ερωτευμένος βρυκόλακας δαγκώνει στον λαιμό την αγαπημένη του για να την κάνει για πάντα δικιά του. Ο ρομαντικός  είναι ο πολεμιστής. Αυτός που μάχεται. Αυτός που αν και μόνος του, θα παλέψει για αυτό που πιστεύει.

Δεν βαριέμαι ποτέ. Διαβάζω, κάνω μαθήματα, παίζω μπάσκετ, ποδόσφαιρο, βλέπω ταινίες.

Δεν βάζω κρέμες. Δεν είμαι ο τύπος που θα κάτσει με τις ώρες στον καθρέφτη ούτε που θα τρελαθεί αν δει μια ρυτίδα παραπάνω.

Τρώω τα πάντα, μαγειρεύω τα εύκολα φαγητά αλλά προτιμώ τα πιο πειραγμένα. Ένα από τα αγαπημένα μου είναι ο μουσακάς με τυριά αντί για μπεσαμέλ και χωρίς να τηγανίσεις τα λαχανικά. Απλό, υγιεινό και εναλλακτικό.

Είμαι ανεξάρτητος. Δεν μπορώ να ζητήσω  από κανέναν τίποτα, ούτε νερό. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έτσι λειτουργούσα. Για ό,τι θέλω φροντίζω ο ίδιος, δεν περιμένω να μου έρθει.

Ξυπνάω στις 8 και κοιμάμαι στις 3 ή 4 το βράδυ. Συνήθως επειδή διαβάζω.

Ο Λεωνίδας Καλφαγιάννης  έχει παρασυρθεί από αρκετές «ελενίτσες», αγαπάει την αλήθεια, δηλώνει ρομαντικός με την έννοια του γνήσιου ρομαντικού και δίνει τον πραγματικό ορισμό για να λυθεί η παρεξήγηση του ρομαντικού με το μπουκέτο τριαντάφυλλα.

Ο Λεωνίδας είναι το αγόρι που λέει μεγάλες αλήθειες για τους μπαμπάδες, μαθαίνει την ζωή από τα παιδιά και προσπαθεί να καταλάβει τον κόσμο μέσα από τα μαθηματικά και τους αριθμούς. Ο αριθμός του είναι το 7 , αλλά και το 11 είναι αρκετά καθοριστικός για τον ίδιο. Δεν θα σου πω τι σημαίνουν οι αριθμοί αυτοί, αλλά είναι το τέσσερα. Και ας το αρνείται πεισματικά. Έχει μια χαρακτηριστική ελιά στο δεξί του χέρι και φοράει το κομποσκοίνι ως δαχτυλίδι.

Στο μεταξύ περιμένουμε με αγωνία τι θα αποφασίσει για τα επόμενα σχέδια του μιας και οι προτάσεις είναι πολλές. Μέχρι τότε εξετάζει όλες τις περιπτώσεις αυστηρά με τις δικές του αρχές και με την πορεία που θέλει να χαράξει χωρίς να υπολογίζει το κόστος. Γιατί έτσι είναι οι ρομαντικοί.

Συνέντευξη: Γεωργία Κωτσιοπούλου

Φωτογραφίες: Νίκος Καρανικόλας