Τα γενέθλια, μαζί με την ανακάλυψη μίας λευκής τρίχας ή μίας νέας ρυτίδας, είναι τα πιο ξεκάθαρα σημάδια ότι μεγαλώνουμε. Κάποιους εκεί έξω τους κατακλύζουν συναισθήματα «αποτυχίας», σκέψεις ότι δεν πετύχαν όσα πιστεύαν ότι θα έχουν καταφέρει κι ένα ανελέητο “εγώ τα 40 μου τα φανταζόμουν αλλιώς”.

Στο TikTok, κυκλοφορούν πολλά βίντεο που υπενθυμίζουν στους millennials ότι η ζωή δεν είναι συγκρίσιμη με τις προηγούμενες γενιές – δεν έχει -ευτυχώς- πια σημασία να έχεις παντρευτεί μέχρι τα 30 και να έχεις τουλάχιστον ένα παιδί μέχρι τα 35.

Ρώτησα τη κ. Μαρία Φούντα, σύμβουλο ψυχικής υγείας, αν για όλα αυτά ευθύνεται η υπενθύμιση ότι ο χρόνος περνάει. “Τα γενέθλια προκαλούν ποικίλα συναισθήματα, όπως θλίψη, άγχος, πανικό, απόγνωση, μοναξιά. Σίγουρα είναι μία υπενθύμιση ότι ο χρόνος περνάει. Και για κάθε έναν από εμάς, αναλόγως με τις εμπειρίες μας, κάθε χρόνος σημαίνει και κάτι διαφορετικό. Ένα μεγάλο μέρος της θλίψης που μας προκαλούν τα γενέθλια, πηγάζει από τις προσδοκίες τις δικές μας και των άλλων. Είτε σε προσωπικό, είτε σε οικογενειακό, είτε σε κοινωνικό επίπεδο, έρχονται να μας θυμίσουν τι έχουμε, και τι θέλουμε. Σαν εκείνη η μέρα να λειτουργεί ως μία αφύπνιση για το που είμαστε και το τι έχουμε πετύχει. Δεν θα ήθελα να σταθώ στο κατά πόσο ο χρόνος σαν αριθμός είναι αυτό που μας ζορίζει, αλλά ο τρόπος που το αντιλαμβανόμαστε.”

Η ίδια θυμάται σε μία πρόσφατη συζήτηση να άκουσε ότι: “τα γενέθλια μοιάζουν με την πρώτη μέρα του χρόνου, όπου γίνεται μία ανασκόπηση για την προηγούμενη χρονιά, τους στόχους, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μας. Και στις δύο περιπτώσεις, μία τέτοια ημέρα γιορτής, αναλόγως με την οπτική που θα την δούμε, μπορούμε να επιλέξουμε αν θα την σαμποτάρουμε ή αν θα την ευχαριστηθούμε. Και αυτό σίγουρα έχει να κάνει με τον τρόπο που έχουμε μάθει να αντιμέτωπίζουμε τις καταστάσεις. Για παράδειγμα αν περιμένεις τη Δευτέρα για να ξεκινήσεις δίαιτα, ή να κόψεις το κάπνισμα, αυτόματα μεταθέτεις την ευθύνη μίας προσωπικής σου επιλογής-ευθύνης σε ένα εξωτερικό ερέθισμα.”

Έτσι λοιπόν και τα γενέθλια, από μέρα γιορτής, μπορούν εύκολα να γίνουν μία ημέρα κρίσης και αυτοτιμωρίας.

Θα μπορούσε η ”ευγνωμοσύνη” να είναι μία καλή απάντηση σ αυτό;

Η ευγνωμοσύνη για τη ζωή που ζούμε στο εδώ και τώρα, για τα πράγματα που έχουμε, για εκείνα που προσπαθούμε αλλά και για όλα εκείνα από τα οποία καταφέραμε να επιβιώσουμε και να παραμείνουμε “ζωντανοί” είναι μία καλή απάντηση. Τείνουμε να εστιάζουμε στα αρνητικά και σε όλα εκείνα που δεν έχουμε. Χάνουμε την ουσία του παρόντος και μηρυκάζουμε το παρελθόν μας. Και σίγουρα μία μέρα σαν τα γενέθλια, είναι μία καλή αφορμή για ανασκόπηση. Η οπτική παραμένει προσωπική μας επιλογή.

Ποια είναι η πρόταση για τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν με απογοήτευση αυτή τη γιορτινή μέρα; 

Η κ Φούντα προτείνει να μείνουμε στο παρόν μας. “Οι νίκες σε προσωπικό επίπεδο, από τις πιο μικρές, μέχρι τις πιο μεγάλες, σίγουρα είναι ένας τρόπος. Τα γενέθλια μας, δεν μας θυμίζουν απλά την ηλικία μας, και δεν προσθέτουν απλά άλλον έναν αριθμό. Είναι μία μέρα προσωπική, μία μέρα γιορτής, που με λίγη προσωπική δουλειά, μπορούμε να εστιάσουμε σε όσα έχουμε και όχι σε όσα μας λείπουν. Σαφώς οι απώλειες διαμορφώνουν την καθημερινότητά μας. Αλλά είναι ένα μέρος της ζωής μας. Και συχνά επιτρέπουμε σε κάθε είδους απώλεια να μας καθορίζει, και να μας διαμορφώνει. Ίσως λοιπόν τα γενέθλια μας, να είναι μία ευκαιρία να αναδιαμορφώσουμε τον τρόπο σκέψης μας, να εκτιμήσουμε και να απολαύσουμε όσα έχουμε, και ναι, θα τολμήσω να πω, να νιώσουμε ευγνωμοσύνη για αυτά και να επιτρέψουμε στους σημαντικούς άλλους να χαρούν μαζί μας, να μας γιορτάσουν και να νιώσουμε σημαντικοί!”