Έριξα μια τελευταία ματιά στο δωμάτιο και έκλεισα την πόρτα. Τα είχα πάρει όλα. Έτσι νόμιζα τουλάχιστον. Έκανα μερικά βήματα και κοίταξα τα πόδια μου. Φορούσα ακόμα τις σαγιονάρες που είχα πάρει πριν δύο μέρες από το κέντρο της Λισαβόνας. Κατάλαβα, ότι τα παπούτσια μου τα είχα ξεχάσει. Πήγα να στεναχωρηθώ λίγο γιατί ήταν καινούργια, αλλά αμέσως άλλαξα γνώμη. Σημαίνει ότι θα ξαναγυρίσω στη Λισαβόνα. Και πήραμε το τραμ για να πάμε στο αεροδρόμιο.
Είχαμε μείνει στην Λισαβόνα πέντε ημέρες και νομίζω τα είδαμε σχεδόν όλα
Ήταν Μάιος. Το βράδυ στην πλατεία έκαναν προβολή μιας ταινίας μικρού μήκους για τη Λισαβόνα. Την αποκαλούσαν «La ciudad do mar», η πόλη της θάλασσας. Η Λισαβόνα έχει χαρακτηριστεί ως η «Πόλη του Οδυσσέα», επίσης «Πόλη των μεγάλων θαλασσοπόρων – εξερευνητών». Ως και «Πριγκίπισσα του Ωκεανού». Το ιστορικό κέντρο της Λισαβόνας βρίσκεται κτισμένο επάνω σε επτά λόφους. Κατά μήκος της βόρειας όχθης του ποταμού Τάγου και 17 χλμ. ανατολικά από τις εκβολές του στον Ατλαντικό. Το εμπορικό τμήμα της πόλης η Μπαΐξα, βρίσκεται μεταξύ του παλαιού τμήματος της πόλης Αλφάμα, ανατολικά, και της Μπάιρου Άλτου και Εστρέλα δυτικά. Η ιστορία της πόλης ξεκινά από μύθους για τον Οδυσσέα και μπλέκεται με αρμύρα, νοσταλγικά fados, θαλασσοπόρους, μπουγάδες απλωμένες στους δρόμους πάνω την εξώπορτα και παλιομοδίτικη γοητεία. Οι προσόψεις των σπιτιών είναι ντυμένες με azulejos, χειροποίητα πλακάκια, τα οποία αποτελούν, μέρος της αραβικής κληρονομιάς.
Η Λισαβόνα, είναι ένα χωνευτήρι πολιτισμών
Στα καφεζαχαροπλαστεία σερβίρουν φρεσκοστυμμένους χυμούς από τροπικά φρούτα που θυμίζουν την Βραζιλία. Η κουζίνα, καθώς και πολλά μπαχαρικά, είναι εμπνευσμένα από την Αφρική. Από εδώ πέρασαν Μαροκινοί, Ισπανοί, Μαυριτανοί, Άγγλοι, Γάλλοι και Ιταλοί. Και έδωσαν στην πόλη μια εξωτική αύρα που δεν συναντάς πουθενά αλλού στην Ευρώπη.
Τα παιδιά παίζουν ξένοιαστα στις αυλές, στα λιθόστρωτα δρομάκια και στα προαύλια των εκκλησιών. Οι βραζιλιάνικες σημαίες κυματίζουν δίπλα στις πορτογαλικές και οι Αφρικανοί κάτοικοι καίνε στα δρομάκια αρωματικά στικ.
Αυτό που έχει να προσφέρει η κουζίνα της πόλης είναι πρώτα απ’ όλα τα θαλασσινά
Η τυπική σος που τα συνοδεύει ονομάζεται Bulhao Pato, και ήταν η αγαπημένη του Πορτογάλου ποιητή του 19ου αιώνα από τον οποίο πήρε το όνομά της. Περιέχει κόλιανδρο, σκόρδο, λευκό κρασί και λεμόνι. Μεγάλη παράδοση αποτελεί επίσης η σούπα. Μπακαλιάρο και σαρδέλες θα δεις όχι μόνο ψητά, βραστά ή τηγανητά αλλά σε κροκέτες και ζωγραφισμένα στους τοίχους και σε μορφή σουβενίρ. Είναι κάτι σαν “εθνικά ψάρια”. Ως προς τα γλυκά, σήμα κατατεθέν της Λισαβόνας είναι τα pastéis de nata, ταρτάκια βανίλιας με καραμελωμένη κρέμα.
Περπάτησε τη Λισαβόνα ξεκινώντας από την μεγαλόπρεπη Praça do Comércio (Πλατεία Εμπορίου) η οποία βρέχεται από τις εκβολές του Τάγου. Στη βόρεια πλευρά της πλατείας βρίσκεται η Αψίδα του θριάμβου. Εκεί κοντά θα βρεις και ένα θρυλικό εστιατόριο της Λισαβόνας. Το Café Martinho da Arcada λειτουργεί από το 1782 και ήταν ένα από τα αγαπημένα στέκια του ποιητή Φερνάντο Πεσσόα. Ο Πύργος της Μπελέμ (Torre de Belém) αποτελεί ακόμη ένα σύμβολο της Εποχής των Ανακαλύψεων. Από το σημείο αυτό αναχώρησαν πολλοί εξερευνητές για τις περιπετειώδεις θαλάσσιες ανακαλύψεις τους, ενώ για πολλούς ναυτικούς ήταν η τελευταία εικόνα που έβλεπαν από την πατρίδα τους. Το μνημείο των ανακαλύψεων, το μανουελικού ρυθμού Μοναστήρι των Ιερωνυμιτών (Mosteiro dos Jerónimos) του 16ου αιώνα με τάφους ποιητών και βασιλιάδων. Η μαγευτική θέα στην πόλη, από το κάστρο του Αγίου Γεωργίου (Castelo de São Jorge), τα γοητευτικά λιθόστρωτα ασπρόμαυρα μοτίβα στα δρομάκια. Η γραμμή 28 του τραμ, το fado και το μουσείο του είναι μόνο μερικά από όσα έχει να προσφέρει σε κάποιον η γοητευτική αυτή πόλη.
Το επόμενο πρωί ήπιαμε galao (καφέ με γάλα) και πήραμε το τρένο για την παραλία. Το νερό κρύο και βαθύ σε κάνει να θυμηθείς ότι είσαι στον Ατλαντικό
Εγώ βούτηξα και ένιωσα την καρδιά μου να παγώνει. Η ακτογραμμή μεγάλη και πάνω στην αμμουδιά νέοι έπαιζαν ποδόσφαιρο και άλλοι έβαζαν τις στολές του surf. Για μια στιγμή νόμισα ότι ήμουν στην Ipanema. Όλα εδώ είναι τόσο εξωτικά.
Στο Barrio Alto χτυπά η καρδιά της νυχτερινής διασκέδασης και είναι πραγματικά μια μεγάλη γιορτή. Σημαιάκια και γιρλάντες δημιουργούν ένα υπαίθριο πάρτι όπου ο κόσμος δεν είναι κλεισμένος μέσα στο μαγαζί, αλλά έξω στις γειτονιές πίνοντας φθηνή caipirinha, μιλώντας και χορεύοντας.
Στο ενυδρείο της πόλης θα χαζέψεις τις βίδρες να κολυμπούν ανάσκελα και τους πιγκουίνους να περπατούν όλο χάρη. Θα δεις παράξενα φύκια και θαλασσινά άνθη , κοράλλια ψάρια και θαλάσσια πλάσματα.
Το βιβλιοπωλείο Bertrand είναι το παλαιότερο του κόσμου σύμφωνα με το βιβλίο Γκίνες και λειτουργεί από το 1732
Απέναντι είναι το καφέ Brasileira με το άγαλμα του Πεσσόα στο τραπέζι όπου του άρεσε να κάθεται. To σπίτι του είναι ανοιχτό για το κοινό. Ένα ξύλινο κρεβάτι και δίπλα ένα κομοδίνο και τριγύρω τα χειρόγραφά του.
“Τι ανθρώπινος ο μεταλλικός ήχος των τραμ! Τι εύθυμο τοπίο η βροχή στο δρόμο που αναστήθηκε από την άβυσσο! Ω Λισαβόνα, σπίτι μου!». – F. Pessoa
