Πριν λίγο σου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι οι τοίχοι του σαλονιού παρα-είναι φωτεινοί. Σε έπιασε κι ένα μικρό παράπονο, πολλά έξοδα βρε παιδί μου δεξιά και αριστερά. Γιατί δεν κάνουμε λίγο οικονομία στα φώτα των δρόμων; Χρειάζεται φως βραδιάτικα, εννοείται. Αλλά τόσο πολύ πια που να μπαίνει μες στο σπίτι και να το φωτίζει ολόκληρο;

Οκ. Μόλις έπεσε το φως και αλλού. Πιο ψηλά στον τοίχο, στο ρολόι που κρέμεται. Πάμε πάλι. Δεν είχες ιδέα. Ιδέα όμως. Καλημέρα, καλή σου μέρα. Ναι, μέρα είναι, πώς αλλιώς να το πούμε; Βράδυ δεν είναι, φώτα δρόμου δεν είναι, φως που ξημέρωσε είναι. Και ναι, είναι άπλετο. Και όχι, δε χρειάζεται κανείς να κάνει οικονομία στα φώτα τελικά. Εσύ τι πρέπει να κάνεις που νόμιζες ότι είναι 2-3 η ώρα ενώ πήγε 7, αυτό ναι, ευχαρίστως να το συζητήσουμε.

Ένας διάβολος και μια αρμαθιά με σκόρδα

Α καλά. Είπαμε να συζητήσουμε, αλλά πώς; Εσύ κάθεσαι και βρίζεις εαυτόν σαν να μην υπάρχει αύριο. Τι βλακείες κάνεις, τι ήθελες και έμεινες όλη νύχτα ξύπνιος, πόση ανωριμότητα και επιπολαιότητα πια, πώς θα τα βγάλεις πέρα στη δουλειά έτσι όπως τα ΄κανες, πουθενά δεν θα πας έτσι όπως συνεχώς τα κάνεις. Και πού να πας κιόλας έτσι όπως είσαι, με το μάτι μέχρι το πάτωμα; Και τέτοια ώρα που έφτασε, ούτε μπάνιο δεν προλαβαίνεις να κάνεις.

Κι έρχονται κατά πάνω σου τα μοδάτα vibes τα κοινωνικά, τα σκονισμένα ροζ με boho στοιχεία και vintage μονόκερους, και σου φωνάζουν. Ότι πρέπει κάθε σου αρνητική σκέψη να την ανταλλάζεις με μια θετική. Για κάθε αρνητισμό, να φέρνεις παρέα και μια επιβεβαίωση.

Λες και οι αρνητικές σου σκέψεις είναι μια αρμαθιά με σκόρδα κι εσύ ο διάβολος ο ίδιος, απλά μεταμφιεσμένος. Πως είναι τοξικές, μειώνουν την καλή σου αύρα, σε κρατούν κολλημένο και πάει λέγοντας. Και πως βάζουν τρικλοποδιές στην αυτοπεποίθησή σου και κόκκινη κάρτα είναι το μόνο που τους αξίζει.

Και μάζεψε τα κομμάτια σου και πες τους αντίο τέλος πάντων, σου κάνουν κακό. Αντίο σε αυτές, καλώς ήρθατε στις άλλες. Εκείνες που πρέπει να χαρείς που ξημέρωσε, που έχεις την υγεία σου, που έχεις τους φίλους σου, αγάπη, σπίτι, φαγητό. Που βρήκες εύκολα να παρκάρεις. Α, και που έχεις και αυτοκίνητο αφού έψαχνες να το παρκάρεις. Κι αφού πάρκαρες και βγήκες από την πόρτα, ουάου. Έχει και μια δροσούλα τέτοια εποχή, το κάτι άλλο, νιώσε. Νιώσε ευγνωμοσύνη, νιώσε χαρά. Αλήθεια τώρα; Με το ζόρι;

Η ωραία μεγάλη παρεξήγηση

Σαν αυτές που δημιουργούνται με τον άνθρωπό σου. Όταν ο έρωτας σε βαράει κατακούτελα και μόνο με λογική και σύνεση δε φαίνεται να μπορείς να φερθείς. Και τίποτα από όσα κάνεις δε δείχνει να δουλεύει και τίποτα δεν καταλήγει έτσι όπως το είχες πρωτο-σκεφτεί. Έτσι κι εδώ. Όλο αυτό μαζί, μια μεγάλη τροφαντή παρεξήγηση.

Οι περισσότεροι από εμάς μπερδεύουμε όλη αυτή τη φάση των αρνητικών σκέψεων, κυρίως γιατί παρεξηγούμε το τι είναι οι σκέψεις στην αρχική τους μορφή. Η ευτυχία δεν εξαρτάται από το πόσο λίγες ή πολλές αρνητικές σκέψεις κάνουμε, αλλά το τι κάνουμε με τις σκέψεις μας αυτές.

Η διαρκής ανησυχία για τα πάντα και τους πάντες, ναι, είναι φορτίο βαρύ. Μπορεί να σε κρατήσει ξύπνιο τη νύχτα και λογικά όλη σου η μέρα θα πάει στράφι. Με νευρικότητα απέναντι στους γύρω σου, θυμό μαζί σου που το επέτρεψες να σου συμβεί, ένταση σε ό,τι κι αν περιλάβει το πρόγραμμά σου.

Μια συσκευασία δώρου κι ένα σελοφάν με φούσκες

Την ανησυχία μπορείς να την τυλίξεις με αρνητικές πεποιθήσεις. Να πιστέψεις πως αυτό που σου συμβαίνει διαρκώς είναι επιβλαβές και επιζήμιο, θα σε τρελάνει και θα επηρεάσει τη σωματική σου υγεία. Ή ότι η ανησυχία θα πάρει τον έλεγχο από σένα και δεν θα μπορέσεις ποτέ να υψώσεις ανάστημα και να τη σταματήσεις. Κατάλαβες τι έγινε, ε; Οι αρνητικές σου πεποιθήσεις για την ανησυχία, μόλις σου πρόσθεσαν επιπλέον άγχος κι έτσι η ανησυχία επί της ανησυχίας, έφερε κι άλλη ανησυχία.

Μπορείς όμως την ανησυχία σου να την τυλίξεις και με θετικές πεποιθήσεις. Κάτι να μοιάζει πιο πολύ με περιτύλιγμα δώρου, παρά με εκείνο το σελοφάν με τις φούσκες. Που εδώ είναι λες και προστατεύει εσένα να μη σπάσεις. Αλλά δεν το χρειάζεσαι. Και άσε που εκεί μέσα θα ασφυκτιάς.

Μπορείς να δεις την ανησυχία σαν ένα όπλο που σε βοηθά να αποφύγεις τα επικίνδυνα πράγματα και τις άσχημες καταστάσεις, να αποτρέψεις μελλοντικά προβλήματα και πληγές, να προβλέψεις το χειρότερο σενάριο και να βρεις λύσεις για να μην οδηγηθείς εκεί. Ίσως σκεφτείς πως αν δώσεις χρόνο στην ανησυχία σου να εκφραστεί, θα μπορέσεις καλύτερα να κατανοήσεις την κατάσταση που σε έχει προβληματίσει. Ίσως τη βλέπεις σαν συμβουλάτορα, αν δεν την είχες πώς θα διασφάλιζες ότι δεν παραβλέπεις κάτι σοβαρό στο όλο θέμα;

Στη μια περίπτωση ή την άλλη, η ανησυχία δεν έχει διακόπτη. Ούτε οι αρνητικές σκέψεις είναι κεράκια να πάρεις φόρα να τα φυσήξεις να σβήσουν. Ακόμα κι αν σκέφτηκες όπως τα σβήνεις να κάνεις ευχή να μη σε απασχολούν πια, ακόμα κι έτσι. Είναι εδώ, είναι μέρος σου και μέρος σου θα συνεχίσουν να είναι. Και αυτό είναι οκ.

1. Είναι οκ γιατί απλά συμβαίνει

Ανάθεμα κι αν μπορούμε να μετρήσουμε πόσες σκέψεις κάνει το ανθρώπινο μυαλό μέσα στη μέρα. Λένε πάντως πως αν είναι άπειρες, άπειρες μείον μόλις 100 είναι οι αρνητικές μας. Κοινώς, γεμίσαμε. Ακόμα και για κάθε θετική σκέψη, υπάρχει κι άλλη όψη. Ας πούμε πως νιώθεις υπέροχα με εκείνο το νέο φόρεμα ή το νέο αυτοκίνητο. Δε νιώθεις μόνο υπέροχα, νιώθεις κι εσύ υπέροχος.

Κι αυτό μάντεψε πού πάει. Στο ότι πριν το πάρεις -το φόρεμα ή το αυτοκίνητο- μάλλον δεν ήσουν και τόσο υπέροχος τελικά. Τέλεια, το χαλάσαμε κι αυτό. Αλλά ναι, τέλεια, ίσως το χαλάσαμε κι αυτό και δεν πειράζει. Σκέψεις είναι, έρχονται, μένουν, φεύγουν, δεν είναι συμβόλαια ζωής, ούτε βέβαια και απαραίτητα αλήθειες. Κράτα αυτό το τελευταίο.

2. Είναι οκ γιατί δε χρειάζεται σώνει και ντε να τις πιστεύεις

Γιατί ως μη απαραίτητα αλήθειες, δεν έχεις καμία δουλειά να τις πιστεύεις. Το μυαλό σου βέβαια θα κάνει παιχνίδι. Θα επιδιώξει να σε πείσει πως όλες οι σκέψεις σου είναι ορθές. Στα επιχειρήματα που θα χρησιμοποιήσει, βασικό θα είναι το ότι εκείνο κι εσύ είστε ένα. Μόνο που αυτό δεν ισχύει. Το μυαλό σου είναι μέρος σου, δεν είστε το ίδιο.

Το να μπορείς να σε διαχωρίσεις μέσα σε όλο αυτό είναι άθλος μεν, από τα πιο χρήσιμα που θα έχεις ποτέ πετύχει δε. Δοκίμασε να δεις αυτό. Έχεις τέσσερα μέρη: το μυαλό, το φυσικό σώμα, την καρδιά και το πνεύμα σου. Όλα αυτά μαζί, ναι, είσαι εσύ. Το μυαλό σου είναι ένα μέρος του συνόλου.

Την επόμενη φορά που θα νιώσεις άσχημα με τον αρνητισμό σου, μπορείς να αλλάξεις το αποτέλεσμα και να σκεφτείς πως το μυαλό σου νιώθει άσχημα, όχι ολόκληρος εσύ. Κάνε κι εσύ παιχνίδι τώρα. Σκέψου, ας πούμε, τι θα γινόταν αν για λίγα έστω δευτερόλεπτα δεν πίστευα αυτά που το μυαλό μου σκέφτεται; Ίσως επανέλθεις μετά στη λογική. Αλλά για τα λίγα αυτά δευτερόλεπτα θα δεις πώς είναι να νιώθεις ότι δεν το πιστεύεις κι αυτό θα είναι πάντα συναρπαστικό. Κι ας είναι σύντομο, θα σου δώσει τη νότα που χρειάζεσαι.

3. Είναι οκ γιατί δε σημαίνει ότι αποκλείουν τις θετικές

Κεφάλαιο θετικότητα τώρα. Όχι με ψυχαναγκασμούς και βιασμένες ευγνωμοσύνες, με αλήθειες μόνο. Αξίζει η δροσιά της εποχής τη χαρά σου και ο ήλιος που ξημέρωσε και οι άνθρωποι και τα αγαθά σου και όλα όσα έχεις στη ζωή που σε στηρίζουν τέλος πάντων.

Καλώς να έρθει η θετική η σκέψη. Αλλά με συνειδητοποίηση ότι και η αρνητική, δεν είχε δα και τόση σημασία. Ούτε και προσδιορίζει εσένα. Στην προσπάθειά σου να απορρίψεις την αρνητική σου σκέψη, σκέφτεσαι πως ίσως δεν είσαι αρκετά καλός. Πως αν ήσουν, δεν θα είχες εξαρχής σκεφτεί έτσι. Ε, όχι. Αυτό που κάνεις τώρα, είναι το ίδιο ή και περισσότερο αρνητικό από την ίδια τη σκέψη.

Συχνά παρουσιάζεται η θετική σκέψη σαν τρόπος θεραπείας. Αλλά ο πιο σύντομος και ασφαλής δρόμος δεν είναι αυτός. Είναι η αποδοχή της φασαρίας του μυαλού και η αναγνώριση του τι την προκαλεί. Την επόμενη αρνητική σου σκέψη, καλωσόρισέ την. Γεια σου σκέψη, μείνε όσο θέλεις, βάλε και καφέ, έχει στην κουζίνα. Βολέψου, έχει χώρο να κάτσεις, απλώς εμένα να με συγχωρείς. Έχω πράγματα να κάνω σήμερα. Οπότε προχωρώ, με σένα εδώ.

Κι όπως προχωράς, ίσως έρθει και μια θετική σκέψη να σας κάνει παρέα. Ακόμη κι αν η αρνητική άραξε κι έχει πιάσει όλο τον καναπέ, πάντα θα βρει μια πολυθρόνα η θετική. Ή έστω ένα μικρό σκαμπό. Κι αν όχι, μην έχεις έννοια, θα πιάσει μια μαξιλάρα και θα κάτσει στο πάτωμα. Η αρνητική άλλωστε όπως άραξε, δεν προλαβαίνει να σηκωθεί να της κλείσει την πόρτα.