Τη Lucy Boynton τη γνωρίσαμε μέσα από την ερμηνεία της ως Mary Austin στη βιογραφική ταινία του Freddie Mercury και των Queen, Bohemian Rhapsody.
Σίγουρα όμως, τη μάθαμε λίγο πιο πολύ, όταν ο συμπρωταγωνιστής και σύντροφός της Rami Malek, την ώρα που παραλάμβανε το Όσκαρ, επιβεβαίωσε τη σχέση τους, λέγοντας ότι έχει αιχμαλωτίσει την καρδιά του.
Ποια είναι λοιπόν, στ΄ αλήθεια η ταλαντούχα Lucy Boynton;
Η 28χρονη ηθοποιός, αν και γεννημένη στη Νέα Υόρκη, αυτοπροσδιορίζεται περισσότερο ως Αγγλίδα, καθότι εκεί μεγάλωσε και ξεκίνησε την καριέρα της, σε ηλικία μόλις 12 ετών, ως Beatrix Potter στην ταινία Miss Potter. Στη συνέχεια συμμετείχε σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές τόσο στην Αγγλία, όσο και στη γενέτειρά της Αμερική, ωστόσο το Bohemian Rhapsody ήταν η ταινία, που την μετέτρεψε από παιδί starlet σε πραγματική σταρ.
Τώρα, η Lucy Boynton πρωταγωνιστεί στη μίνι σειρά κατασκοπείας The Ipcress File, που ουσιαστικά πρόκειται για το remake της ομώνυμης ταινίας του 1965, με πρωταγωνιστή τον θρυλικό Sir Michael Caine. Η υπόθεση της σειράς κινείται γύρω από τον Ψυχρό Πόλεμο, τα πειράματα πλύσης εγκεφάλου, τα παιχνίδια κατασκοπείας και γενικότερα, το κλίμα καχυποψίας της εποχής εκείνης.
Η Boynton υποδύεται μια κατάσκοπο, την Jean, η οποία προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στη δουλειά και στην οικογένεια, γεγονός που τη φέρνει στο σημείο, όπου θα πρέπει κάτι να θυσιάσει, κάτι να αφήσει πίσω. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η ηρωίδα εγκαταλείπει τον αρραβωνιαστικό της και απαρνείται τον παραδοσιακό ρόλο της γυναίκας – συζύγου – νοικοκυράς. Η Jean είναι μια γνήσια επαναστάτρια, μια γυναίκα που τολμά να παίρνει τις δικές της αποφάσεις με βάση τα δικά της θέλω. Είναι ένα σύμβολο γυναικείας ανεξαρτησίας και φεμινισμού.Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Κι έτσι ακριβώς την αντιμετωπίζει και η ίδια η Boynton. Ως μια γυναίκα, που προσπαθεί να επιβληθεί σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον, η γνωστή ηθοποιός, απελευθερώνει την ηρωίδα της από τους συναισθηματισμούς και την ευαισθησία, που χαρακτηρίζουν τη γυναικεία φύση, την κάνει απρόσιτη και την ατσαλώνει. Ουσιαστικά, όπως η ίδια αποκαλύπτει, διαχειρίζεται την Jean, σαν να είναι άντρας και το κάνει με τέτοια επιτυχία, που το feedback, που παίρνει, την επιβεβαιώνει. Η Boynton καταφέρνει να περάσει το μήνυμα της γυναικείας χειραφέτησης και γενικότερα, να διεισδύσει σε θέματα φυλετικών πολιτικών, όχι μόνο μέσα από τον ρόλο της ως Jean, αλλά και ως Marianne Faithfull, στην επερχόμενη βιογραφική ταινία της.
Ωστόσο, η Boynton δεν διέγραψε τελείως τη γυναικεία πλευρά της ηρωίδας της. Αντίθετα, θα λέγαμε ότι την ενίσχυσε μέσα από μια statement γκαρνταρόμπα, που περιελάμβανε χρώμα, σχέδιο και σχήμα, δυναμικά συνδυασμένα, ώστε η νεαρή Jean να μην θυμίζει σε τίποτα τη στερεότυπη κατάσκοπο των κουστουμιών και των βαρετών χρωμάτων.
Η Lucy Boynton και η μάχη της με την αυτοεκτίμηση
Αναμφίβολα, η νεαρή σταρ χαρακτηρίζεται από το ήπιο βρετανικό ταπεραμέντο. Όπως άλλωστε, έχει πει και η ίδια, προτιμά να περνά απαρατήρητη, σε ότι έχει να κάνει τουλάχιστον με την προσωπική της ζωή και γι΄ αυτό άλλωστε δεν είναι πολύ ενεργή στα social media. “Δεν είναι καθόλου δύσκολο για μένα να αποτραβηχτώ. Είμαι εκ φύσεως εσωστρεφής άνθρωπος κι απλά αφήνω τη δουλειά μου να μιλήσει για μένα”.
Βέβαια, σε αυτό δεν τη βοηθάει ιδιαίτερα η έκθεση της σχέσης της με τον συμπρωταγωνιστή της Rami Malek, αλλά καταφέρνει να το διαχειριστεί, δείχνοντας κατανόηση και η ίδια, σαν άνθρωπος που έχει την περιέργεια να μάθει πώς είναι στην πραγματικότητα οι ηθοποιοί, που η ίδια θαυμάζει. Ωστόσο, επιθυμεί να κρατάει κρυφά κάποια πράγματα, έτσι για να μας ιντριγκάρει με τη δουλειά της
Η Boynton παρά την ελευθερία που είχε ως παιδί, λόγω του ότι μεγάλωνε μέσα σε ένα δημιουργικό και προοδευτικό περιβάλλον, πάλευε με τον εαυτό της, καθώς υπέφερε από το άγχος της απόρριψης και της κριτικής. Ωστόσο, κατάφερε να το ξεπεράσει και να θεραπεύσει την αυτοεκτίμησή της, ακολουθώντας τη συμβουλή του Paul Maddox (συμπρωταγωνιστή της στο The Ipcress File), να μην παίρνει τίποτα προσωπικά, γιατί στην τελική η κριτική δεν αφορά αυτή σαν άτομο.
Και όντως, η νεαρή σταρ τα κατάφερε.
Η αυτοεκτίμηση δεν έχει να κάνει με τις επιτυχίες και το εγώ μας, αλλά αντίθετα από τις αποτυχίες και τα λάθη μας. Αν καταφέρεις να αποσυνδέσεις αυτά τα δύο και γίνεις λίγο πιο γενναιόδωρος με τον εαυτό σου, τότε είναι πραγματικά απελευθερωτικό. Η Boynton στο κατώφλι της νέας δεκαετίας της ζωής της, αναγνωρίζει πόσο ανέμελα αλλά και χαοτικά είναι τα ΄20s για τη σύγχρονη γενιά. Ο συνεχόμενος ανταγωνισμός και η απαίτηση από τον εαυτό μας, να είμαστε αυτοί που πρέπει να είμαστε, να γίνουμε αυτοί που πρέπει να γίνουμε και να νιώθουμε αυτό που πρέπει να νιώθουμε είναι πραγματικά εξαντλητικό κι αγχωτικό.
Όπως λέει και η ίδια, το να μεγαλώνει κανείς είναι τελικά αναζωογονητικό κι αγχολυτικό. Μπαίνοντας στα 30 μπορείς επιτέλους, να είσαι πιο κατασταλαγμένος και να επιτρέψεις στον εαυτό σου να είσαι πιο ήρεμος.
