Οι συστάσεις για τον Macaulay Culkin είναι περιττές. Υπήρξε ο πανέξυπνος ξανθός πιτσιρικάς που στα 10 του μόλις χρόνια έδωσε σάρκα και οστά στο πιο τρελό όνειρο κάθε παιδιού που σεβόταν τον εαυτό του στα 90s. Να μείνει, δηλαδή, ολομόναχο στο σπίτι, χωρίς γονείς, χωρίς μεγαλύτερα αδέρφια, χωρίς απαγορεύσεις και να το μετατρέψει στο προσωπικό του φρούριο στήνοντας παγίδες σε επίδοξους κακούς ενώ για αντάλλαγμα θα αμείβεται με εκκατομύρια δολάρια. Όλο αυτό εν τω μεταξύ συνέβη την πιο μαγική περίοδο του χρόνου, στο πιο φωτισμένο μέρος του πλανήτη, στην πιο ξεκαρδιστική, περιπετειώδη και προσοδοφόρα family movie που έχει να επιδείξει το αμερικάνικο box office μέχρι σήμερα. Αναφέρομαι, φυσικά, στο Home Alone. Στη συνέχεια, ο μικρός μεσουράνησε πρωταγωνιστώντας στο sequel αλλά και σε αρκετές παρόμοιες επιτυχημένες ταινίες (να ξεχωρίσουμε εδώ το εξαιρετικό My Girl), έπαιξε στο αριστουργηματικό video clip του Michael Jackson με τον οποίο κατέληξαν και καλοί φίλοι ενώ χαρακτηρίστηκε από τα media ως παιδί-θαύμα συγκρίνοντάς τον ακόμη και με τη αξεπέραστη Shirley Temple. Έγινε έτσι ο αγαπημένος μας παιδικός ήρωας – μασκότ των Χριστουγέννων αλλά και o πιο ακριβοπληρωμένος ανήλικος ηθοποιός στην ιστορία του Hollywood.

Δυστυχώς, όμως, μεγαλώνοντας πήρε την κάτω βόλτα. Μπλεξίματα με τον νόμο, σοβαρά θέματα με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, οικογενειακά δράματα, και το σημαντικότερο, καμία αξιόλογη συμμετοχή σε ταινία ή τηλεοπτική σειρά να του επιτρέψει να εξελιχθεί στον χώρο. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, έδειξε κάποια σημάδια ανάκαμψης. Εμφανίστηκε πιο υγιής απ’ ότι συνήθως, έτρωγε πίτσες ατάραχος στο youtube σατιρίζοντας τον Άντι Γουόρχολ στο 66 Scenes from America ενώ δημιούργησε και το δικό του συγκρότημα. Τίποτα τόσο σημαντικό, όμως, που να δηλώνει πως το ταλέντο του ωρίμασε και αξίζει πάλι την προσοχή μας.

Όλα αυτά μέχρι τον Δεκέμβρη του 2015. Μέχρι να εμφανιστεί, δηλαδή, στο πρώτο επεισόδιο των επιτυχημένων web series DRYVRS του μουσικού, ηθοποιού και παραγωγού Jack Dishel. Στο «Me In The House By Myself», λοιπόν, όπως ονομάστηκε το εν λόγω, ο Macaulay Culkin υποδύεται τον οδηγό του Dishel, τον οποίο εξανάγκασε η γυναίκα του να βγει στο μεροκάματο την στιγμή που ο ίδιος δεν ξέρει καν να οδηγάει. Ξαφνικά, ένας ληστής εμφανίζεται από το πουθενά κι εκείνος που βεβαίως είναι μανούλα σ´ αυτά, τον αφοπλίζει και τον οδηγεί στο γκαράζ του σπιτιού του. Εκεί, αφού πρώτα τον δέσει χειροπόδαρα με τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια, του κάνει όλα εκείνα τα βασανιστήρια που μόνο ο Kevin McCalister ξέρει να κάνει στους κακούς των Χριστουγέννων. Το επεισόδιο κλείνει με τους τίτλους τέλους να πέφτουν και ανάμεσά τους spare σκηνές με τον ηθοποιό να χορεύει ματωμένος μπροστά από την αμερικάνικη σημαία, καταρρίπτοντας συνοδεία εορταστικής μουσικής όποιο στερεότυπο της παιδικής του δόξας βρίσκει πρόχειρο. Σ’ αυτό το σημείο, λοιπόν, εύλογα αναρωτιέται κανείς: Είναι αυτό το βιντεάκι ό,τι πιο έξυπνο έχει κάνει ο Macaulay Culkin στην ενήλικη ζωή του;

Η απάντηση είναι φυσικά ναι. Όχι μόνο επειδή εχμ, δεν έχει κάνει και πολλά μα κυρίως γιατί πέρα από το αστείο και πραγματικά μεγαλοφυές του πράγματος, να ενσαρκώσει δηλαδή τον ενήλικο ψυχοπαθή εαυτό του σε ένα ολιγόλεπτο χριστουγεννιάτικο sequel που όλοι περιμένουμε 25 χρόνια, είναι και ειλικρινέστατο! Ο άνθρωπος αυτός ζει μια ζωή στην σκιά του παιδιού-αστέρα που τον έκανε διάσημο και μετά τον άφησε στα κρύα του λουτρού. Περισσότερο από όλες του τις δυστυχίες, ας μη γελιόμαστε, αυτή είναι που τον οδήγησε από νωρίς σε βαριά κατάθλιψη. Πραγματικά αξιόλογοι ηθοποιοί και σε λιγότερο τρυφερή ηλικία στιγματίζονται από σημαντικούς ρόλους που δεν μπορούν να ξεπεράσουν, με αποτέλεσμα μετέπειτα να αποτυγχάνουν ξανά και ξανά. Πώς, λοιπόν, εκείνος να ξεφύγει από τον ρόλο που τον καθιέρωσε στις καρδιές όλου του πλανήτη ως τον αξιαγάπητο μπόμπιρα και να βρει, μάλιστα, και τρόπο να απαλλαγεί από το baby face που τον χαρακτηρίζει θυμίζοντας πάντοτε ποιος ήταν; Με δεδομένη την κατάρα που έτσι κι αλλιώς ακολουθεί τα παιδιά-ηθοποιούς παγκοσμίως να μην κάνουν σοβαρή καριέρα ως ενήλικες, ήταν μάλλον λογικό να μην καταφέρει να επανεφεύρει τον εαυτό του, τελικά.

Στο βιντεάκι αυτό όμως, συμβαίνει κάτι μαγικό. Ο big Μακόλεϊ γυρίζει μπούμερανγκ όλα τα μέχρι τώρα σιγουράκια της αποτυχίας του μετατρέποντάς τα σε βέλη στην φαρέτρα του comeback του. Με το πονηρό χαμόγελο -βαλσαμωμένο λες από τα ένδοξα χρόνια του Kevin McCallister- αλλά και με ένα διαβολικά ειρωνικό πλέον βλέμμα, σε συνδυασμό με την κεκαλυμμένη ερμηνευτικά πλην ξεκάθαρη παραδοχή της λουζεριάς του, αυτοσαρκάζεται με τόση άνεση και σε τέτοιο βαθμό που του βγάζεις το καπέλο. Αν προσθέσεις σ´ αυτά την εξαιρετική ερμηνεία -ουρλιάζει όλο του το πρόσωπο, παιδιά- καθώς και τα ευρήματα του μεγαλύτερου χριστουγεννιάτικου blockbuster ever που εδώ αποδομούνται καταλλήλως, δεν μπορείς παρά να του ´πεις “Συγχαρητήρια κύριε Culkin και welcome back”. Ένα μόνο λείπει απ’ το βιντεάκι για να αγγίξει την τελειότητα κατά την γνώμη μου. Η αγαπημένη και θρυλική πλέον ατάκα του Gangster Johhny να παίζει στο κλείσιμο. “Keep the change you filthy animal!“