Αυτήν την περίοδο, η Μαρία Κωνσταντάκη βρίσκεται στην Θεσσαλονίκη με την παράσταση Για όνομα.. Διασκεδάζει, απολαμβάνει, μοιράζεται με φίλους και θεατές. Στην Αθήνα έρχεται για την ραδιοφωνική της εκπομπή και τους ακροατές της, στους οποίους χαρίζει μουσική, σκέψεις και τον πιο αληθινό της εαυτό!

Πως ήταν η διαδρομή της παράστασης του έργου Για όνομα…; Πως περάσατε;

Ήταν τέλεια! Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης είναι ένας εξαιρετικά ιδιοφυής σκηνοθέτης που μπορεί να σου βγάλει το καλύτερο δυνατό με ελάχιστη προσπάθεια, οπότε οι πρόβες πέρασαν πολύ ευχάριστα, χωρίς πίεση και χωρίς άγχος για το αποτέλεσμα. Ο Κωνσταντίνος, ίσως επειδή είναι και ο ίδιος ηθοποιός, μπορεί να παρακολουθήσει την πορεία ενός ρόλου και πραγματικά να σε καθοδηγήσει προς κάτι πολύ συγκεκριμένο που έχει στο μυαλό του. Είναι πολύ διαβασμένος και έρχεται με συγκεκριμένη πρόταση στην πρόβα. Καταλαβαίνεις ακριβώς τι θέλει και τον λόγο για τον οποίο το θέλει, πράγμα το οποίο είναι πολύ βασικό. Τώρα που είμαστε στην Θεσσαλονίκη είναι σαν πενθήμερη! Είναι πολύ ωραία πόλη! Παράλληλα, ξεφύγαμε από την καθημερινότητά μας σε ένα μέρος που δεν έχουμε τόσες πολλές ευθύνες, οπότε είναι πολύ ωραία. Και οι Θεσσαλονικείς είναι πολύ ζεστοί και ανοιχτοί άνθρωποι!

Πρόκειται για μία παράσταση που πραγματεύεται σημαντικά θέματα μέσω του χιούμορ. Πως βοηθάει το χιούμορ στην καθημερινότητά μας;

Το χιούμορ μας βοηθάει λειαίνοντας τις γωνίες της πολύ σκληρής πραγματικότητας. Επειδή όλα τα πράγματα είναι ένα “κλικ” στο μυαλό μας -εννοείται δεν αναφέρομαι σε ακραίες καταστάσεις-, το χιούμορ νομίζω, βοηθάει να πας σε μία πιο αισιόδοξη πλευρά της ζωής και να καταλάβεις ότι είσαι τυχερός που έχεις κάποια πράγματα που είναι βασικά, αλλά όχι δεδομένα πια.

Έχει φορτίο το όνομα που μας δίνουν;

Υπό μία λογική, όλα έχουν φορτίο. Ένα μωρό γεννιέται και μέχρι την ηλικία των πέντε έχει διαμορφωθεί η προσωπικότητά του από τα ερεθίσματα που έχει πάρει από τους γονείς και από το περιβάλλον του. Εγώ δεν έχω παραδοσιακή άποψη για την επιλογή του ονόματος, αλλά βλέπω γύρω μου ότι υπάρχει αυτό το ζήτημα. Στην παράσταση το ζήτημα του ονόματος παίρνει και μία κοινωνική προέκταση, παρόλο που ξεκινάει σαν ένα αστείο του Βικτώρ που προσπαθεί να πειράξει τους δικούς του ανθρώπους, λέγοντας ότι έχει επιλέξει άλλο όνομα για το παιδί του. Βέβαια, και σε αυτήν την περίπτωση βλέπουμε τελικά πως και εκείνος θα δώσει στο παιδί το όνομα του πατέρα του. Αυτό είναι το δεδομένο κι από εκεί ξεκινάει η πλάκα.

Καθώς εξελίσσεται το έργο, αποκαλύπτονται πολλές κρυφές σκέψεις των χαρακτήρων. Οι κρυφές σκέψεις είναι καλύτερα να εκφράζονται ή να μένουν ως έχουν;

Όλα είναι σχετικά. Είμαι της άποψης πως όταν κάτι πραγματικά σε βασανίζει, καλό είναι να το λες γιατί αν δεν το κάνεις είναι πολύ πιθανό να γιγαντωθεί και να γίνει χαμός σε μια άσχετη περίσταση, όπως γίνεται στην παράστασή μας. Ανοίγει ο ασκός του Αιόλου και ξαφνικά βγαίνουν όλα στην επιφάνεια και η κατάσταση δεν μαζεύεται με τίποτα. Παρόλα αυτά, όταν υπάρχει γερή βάση στις σχέσεις, όπως στην δικιά μας ιστορία, ακόμα κι αν αποκαλυφθεί κάτι -φυσικά όχι κάτι οριακό-, νομίζω ότι μπορείς να επανέλθεις. Άλλωστε κανείς δεν είναι τέλειος και στην αγάπη, οφείλεις να αγκαλιάζεις και τις αδυναμίες του άλλου. Αν εξωτερικεύεις την κατάλληλη στιγμή τις σκέψεις σου, φαντάζομαι ότι μπορούν να αντιμετωπιστούν και να ξεπεραστούν πιθανά προβλήματα. Επίσης, πέρα από τη βάση της αγάπης, ένα ακόμα πράγμα που υπάρχει στο έργο μας είναι οι αμοιβαίες υποχωρήσεις που γίνονται για να αποκατασταθούν οι σχέσεις των χαρακτήρων. Πρόκειται για στάση ζωής. Γι’ αυτό νομίζω πως το έργο έχει τόσο μεγάλη απήχηση, γιατί όλοι έχουμε ζήσει παρόμοιες καταστάσεις και έχουμε αντιμετωπίσει παρόμοιους προβληματισμούς.

Εκτός από τις υποχωρήσεις, τι άλλο βοηθάει για να έχουμε υγιείς σχέσεις με την οικογένεια και τους φίλους μας;

Βοηθάει η επικοινωνία. Βέβαια, νομίζω πως την βασική δουλειά πρέπει να την κάνεις με τον εαυτό σου. Είναι προσωπική δουλειά. Πρέπει να έχεις συνείδηση του εαυτού σου για να λειτουργήσεις μέσα σε μία σχέση. Πρέπει να είσαι σε εγρήγορση και να μην θεωρείς τίποτα δεδομένο.

Η ραδιοφωνική εκπομπή;

Για μένα είναι βάλσαμο το ραδιόφωνο. Με έχει βοηθήσει σε πολλές στιγμές της ζωής μου. Επειδή είναι δώδεκα μήνες το χρόνο, πολλές φορές έχω αρνηθεί θεατρική δουλειά που περιελάμβανε περιοδεία. Το ραδιόφωνο -όπως όλα- θέλει αφοσίωση. Είναι φοβερό μέσο! Έχεις άμεση επαφή με τους ακροατές. Είναι μία ολόκληρη φιλοσοφία. Δεν έχει σενάριο, είσαι πραγματικά ο εαυτός σου.

Αυτήν την περίοδο ποιο τραγούδι σου αρέσει;

Υπάρχει ένα τραγούδι με το οποίο έχω πάθει έρωτα αυτήν την περίοδο! Είναι το Love and Hate του Michael Kiwanuka.

Ποιο βιβλίο πήρες μαζί σου στην Θεσσαλονίκη;

Διαβάζω το βιβλίο του Jean Michel Guenassia, Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων. Περιγράφει την ζωή της γαλλικής νεολαίας της δεκαετίας του ’60 και για το μεταβατικό στάδιο της εφηβείας, όπου χάνεις και κάτι από την παιδική σου αθωότητα. Είναι πολύ ωραίο.

Ποια είναι μια μικρή χαρά της καθημερινότητας;

Τώρα που βρίσκομαι στην Θεσσαλονίκη, απολαμβάνω το ότι δεν ξυπνάω έξι το πρωί! Ένα πολύ ευχάριστο διάλειμμα!

Επόμενα σχέδια;

Η παράσταση θα είναι στην Θεσσαλονίκη μέχρι τέλη Μαΐου. Θα έρχομαι στην Αθήνα κάποιες μέρες την εβδομάδα για τις ραδιοφωνικές εκπομπές που θα συνεχιστούν ως τον Ιούλιο και παράλληλα, ξεκινάω γυρίσματα για μία τηλεοπτική εκπομπή στο κανάλι Action 24, που θα ονομάζεται Μουσική Σκηνή και θα την παρουσιάζουμε με τον Μιχάλη Μαρίνο και τον Αντώνη Λουδάρο. Τον Αύγουστο θέλω να κάνω διακοπές!

Η Μαρία Κωνσταντάκη συμμετέχει στην παράσταση του έργου των Ματιέ Ντελαπόρτ, Αλεξάντρ ντε λα Πατελιέρ, Για όνομα…που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, μαζί με τους ηθοποιούς Χρήστο Χατζηπαναγιώτου, Βίκυ Σταυροπούλου, Φάνη Μουρατίδη, και Αντώνη Λουδάρο.

Στο ραδιόφωνο βρίσκεται στον σταθμό Hit 88,9, κάθε πρωί 7-10 παρέα με τον Δημήτρη Μηλιόγλου.