Αν δεν έχεις ακούσει το πρώτο single της Μαρίας Τζωρτζάκη, σου συνιστώ μετά την ολοκλήρωση της συνέντευξη της, να το βάλεις στα ακουστικά σου και να σε ταξιδέψει ή γιατί όχι και παράλληλα όσο διαβάζεις.

“Την ύπαρξή μου χώρεσα Στου κόσμου το βαγόνι Τον φόβο τον συγχώρεσα Σπίτι γυρίζω μόνη”, σε μουσική της Μαρίας Μπεθάνη και στίχους της Μαρίας Τζωρτζάκη.

Μαρία, είσαι δημοσιογράφος, στιχουργός, τραγουδίστρια. Νιώθεις ότι κάτι σε εκφράζει λίγο παραπάνω και γιατί;

Νομίζω ότι με έναν τρόπο υπάρχει μεταξύ τους μια σχετική συνάφεια, γιατί όλα έχουν να κάνουν με την έκφραση του λόγου. Το ίδιο και η ιδιότητά μου ως συγγραφέας. Ωστόσο, μάλλον η ψυχή μου είναι πιο κοντά στο τραγούδι, το οποίο έχει μέσα και τον στίχο και την ερμηνεία. Μου αρέσει πολύ να τραγουδώ, να λέω ιστορίες με μελωδικό τρόπο, να βρίσκω και να χάνω τον εαυτό μου μέσα στις νότες. Να προσπαθώ διαρκώς να κάνω καλύτερη τη φωνή μου, κάνοντας μαθήματα και εξάσκηση. Το ταξίδι είναι συναρπαστικό. Οι πρόβες είναι πάντα χαρά μου. Τα νέα κομμάτια που ανακαλύπτω και προσπαθώ να εντάξω στο ρεπερτόριό μου είναι πόρτες που ανοίγεις και δεν ξέρεις πού θα σε βγάλουν.

Ποια ήταν η έμπνευση και ποια η ιστορία για το τραγούδι «Ύπαρξη» ;

Μιλούσαμε με τη Μαρία την Μπεθάνη και ανταλλάζαμε τραγουδιστικές ιδέες, κάποια στιγμή σκέφτηκα τι στίχους θα έγραφα, αν ήθελα να ερμηνεύσω εγώ ένα τραγούδι. Ήταν πολλά αυτά που μου πέρασαν από το μυαλό. Αρκετά επαναστατικά νοήματα και εικόνες από τη φύση. Άρχισα να γράφω ό,τι μου ερχόταν στο κεφάλι και η «μπίλια» έκατσε σιγά – σιγά στις υπαρξιακές αναζητήσεις. Πάλι όμως, δεν ήμουν σίγουρη ότι θα το έλεγα εγώ. Μέχρι που το άκουσα μελοποιημένο από τη Μαρία. Επέμεινε και εκείνη να το πω -θα την ευχαριστώ πάντα (και) γι’ αυτό- και όλα πήραν τον δρόμο τους. Το κομμάτι «Ύπαρξη» έχει μέσα του πολύ από τον εαυτό μου, είναι αρκετά self – discovery και, βέβαια, είναι πολύ κοντά σε κάποια από τα βασικά ακούσματά μου και τους ήχους που με εκφράζουν.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Maria Tzortzaki (@maria_tzo)

Πώς είναι τα συναισθήματα για το πρώτο single;

Πολλή χαρά και πολύς ενθουσιασμός. Κατά βάση όμως ικανοποίηση! Και βέβαια ευγνωμοσύνη, που σε αυτή την τόσο σημαντική αρχή μου, είχα δίπλα μου πολύ καλούς συνεργάτες, αξιόλογους επαγγελματίες και ωραίους ανθρώπους, που χωρίς αυτούς τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο. Θέλω να τους ευχαριστήσω όλους έναν – έναν ξεχωριστά. Το υπέροχο αυτό πλάσμα, την καλλιτεχνάρα Μαρία Μπεθάνη για τη μουσική της, που ήταν ό,τι καλύτερο για τους στίχους μου, τον μάγο και πολυεργαλείο Goerge Gaudy για την ενορχήστρωση, την ηχογράφηση, τη μίξη, το mastering και για το φοβερό ηλεκτρικό του μπάσο. Τον Αστέρη και τον Χρήστο από τους Ρεβάνς για τα υπέροχα έγχορδα και πνευστά αντίστοιχα και τη Στεύη μου με το μπεντίρ της, το αγαπημένο μου αυτό κορίτσι, που από τότε που τη γνώρισα με στηρίζει σε όλα.

Πόσο δύσκολο είναι να υπάρχουμε και να ζούμε σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει και μας τρομάζει;

Το τραγούδι του φανταστικού Αλκίνοου, μου θύμισες «Αυτός ο κόσμος που αλλάζει, με τρομάζει, με τρομάζει…». Έχουν αλλάξει πολλά από παλαιότερα. Μετρώντας πλέον τέσσερις δεκαετίες ζωής, μπορώ να το επιβεβαιώσω. Φρικτά πράγματα συμβαίνουν, έχουμε αποκτηνωθεί. Γυναικοκτονίες, συγκαλυμμένα εγκλήματα κυβερνήσεων που παίρνουν στον λαιμό τους αθώους. Το θέμα δεν είναι μόνο ότι αλλάζει ο κόσμος, το θέμα είναι πώς θα αλλάξουμε εμείς τον κόσμο!

Καθημερινή έμπνευση;

Ποια είναι η ιδανική σου συνθήκη για να γράφεις;

Στο σπίτι με ησυχία, αφού έχω βάλει σε τάξη όλες τις υποχρεώσεις μου. Επίσης, δεν είμαι από αυτούς που πρέπει να είναι down για να εμπνευστούν. Προτιμώ να το κάνω όταν έχω όρεξη και ηρεμία. Βέβαια, δεν λέω, το έχω κάνει και για θεραπευτικούς λόγους ή εννοείται επειδή εμπνεύστηκα από ένα τοπίο ή ακόμη και από μία και μόνο λέξη που διάβασα ή άκουσα.

Θυμάσαι ποιος ήταν ο πρώτος σου στίχος;

Αν μιλάμε κυριολεκτικά για τον πρώτο μου στίχο, αυτός παίζει να ήταν σε τραγουδάκι που είχα γράψει στο δημοτικό. Έγραφα γενικά αστεία στιχάκια για τους συμμαθητές και τους δασκάλους μου, ακόμη και σενάρια για ερασιτεχνικά θεατρικά, που κανόνιζα μόνη μου, χωρίς να μου έχουν ανατεθεί!

Πάντα ήθελα να το ρωτήσω αυτό: οι στιχουργοί σκαρφίζεστε στίχους τόσο εύκολα όσο πιστεύουμε εμείς οι άλλοι;

Δεν θα πω ψέματα, καμιά φορά τους γράφω απνευστί, απορώ δηλαδή κι εγώ με μένα. Αλλά όχι πάντα. Εξαρτάται από τη διάθεση, τη συγκέντρωση, το πλαίσιο. Η αλήθεια είναι πως όσο πιο γόνιμο είναι το έδαφος, τόσο πιο εύκολα φυτρώνει κάτι. Για παράδειγμα, σε μία πτήση που έκανα πρόσφατα από Αθήνα προς Άμστερνταμ, άρχισα να γράφω στίχους για να μη φοβάμαι στο αεροπλάνο. Μου ήρθαν στο μυαλό τόσο εύκολα, λες και τους είχα ήδη έτοιμους μέσα μου. Μου έχει τύχει όμως και να σπάω το κεφάλι μου για να βρω τη «σωστή» λέξη. Όταν σου συμβεί αυτό, μπορεί να πάρει αρκετή ώρα.

Τι θεωρείς ότι λείπει από τη μουσική στην Ελλάδα στη σημερινή εποχή;

Πολλά λείπουν. Ένα από αυτά είναι η ουσιαστική στήριξη στους νέους καλλιτέχνες. Θέλω να πω ότι αν κάποιος δεν είναι τυχερός ή δεν μπορεί να διαθέσει χρήματα, ενδέχεται να μην καταφέρει ποτέ να κυκλοφορήσει τη μουσική του. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει πια και η αίγλη που είχαν οι παλιές φίρμες του πενταγράμμου, κάτι που δεν ξέρω αν πειράζει και τόσο, μιας και ήταν κάτι που είχε θεοποιήσει ορισμένους στα μάτια του κοινού. Από τη μία όχι άδικα για το ταλέντο και το συνολικό έργο κάποιων, αλλά από την άλλη κάπως κρίμα, γιατί λόγω αυτής της νοοτροπίας που έγινε κατεστημένο, άργησαν να δοθούν ευκαιρίες στους νεότερους στον χώρο. Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι νέοι καλλιτέχνες σήμερα, που ευτυχώς σιγά – σιγά αρχίζουμε να μιλάμε σοβαρά και γι’ αυτούς.

Που ονειρεύεσαι να ακουστεί το τραγούδι σας και εσύ να καμαρώσεις τόσο για αυτό;

Προς το παρόν μου αρκεί που έχει κυκλοφορήσει. Είναι σαν όνειρο. Το πρώτο μου single ακούγεται εκεί έξω. Σοκ! Θα μπορούσα να σου πω ότι θα ήθελα να το τραγουδήσω κάποτε σε μεγάλες μουσικές σκηνές και θέατρα, αλλά αυτό που θα μου άρεσε περισσότερο είναι να παίζει σε συναυλίες και φεστιβάλ, τα καλοκαίρια στις πόλεις και τα νησιά. Εννοείται θα ήταν τιμή μου να άκουγα κάποτε εκτελέσεις του, από καλλιτέχνες που θαυμάζω.