Αν αναζητήσεις περισσότερες πληροφορίες στο διαδίκτυο για τον Μάριο Γιαννάκου, αρχικά θα βρεθείς στη σελίδα της Wikipedia στην οποία αναφέρεται ως αθλητής υπεραποστάσεων και εξερευνητής. “Προσωπικά θεωρώ πως ένας άνθρωπος μπορεί να είναι πολλά πράγματα. Επομένως είμαι ένας άνθρωπος που του αρέσει η φύση, η περιπέτεια, η δουλειά του.” λέει ο ίδιος. “Θα θεωρούσα τον εαυτό μου έναν άνθρωπο της περιπέτειας με ό,τι συνεπάγεται αυτό.” προσθέτει.

Ο Μάριος Γιαννάκου είναι ένας από τους 14 στον κόσμο που τερμάτισαν τον αγώνα 150 χιλιομέτρων στην Αρκτική κι ένας από τους 18 που μέτρησαν και τα 250 χιλιόμετρα στην έρημο Αλ Μαρμούρ το 2018. Το 2022, μέσα 8 μέρες συνεχόμενης προσπάθειας, τερμάτισε τα 500 χιλιόμετρα στην Αρκτική. Στις 19 Μαΐου του 2023 ο Μάριος Γιαννάκου κατέκτησε την κορυφή του Έβερεστ στέλνοντας το μήνυμα «όταν έχουμε βαθιά μέσα μας πίστη, πάντα τα καταφέρνουμε».

Αρχικά, γιατί διάλεξες τους αγώνες υπεραποστάσεων;

Οι αγώνες υπεραποστάσεων μου δίνουν τη μοναξιά που επιζητώ για να αναμετρηθώ με τον εαυτό μου και να δω τελικά το δικό μου όριο. Όταν μένεις για ώρες και ημέρες μόνος με τη σκέψη σου μαθαίνεις πράγματα για τον εαυτό σου που σε ένα αστικό περιβάλλον δεν έχεις τον χρόνο και την ευκαιρία να δεις.

Όταν κοιτάζεις πίσω ή βλέπεις τον εαυτό σου σε videos απορείς με τη δύναμή της ψυχής σου; Αναρωτιέσαι ποτέ “πως το έκανα αυτό;”

Πολλές φορές έχω πει στον εαυτό μου αν είμαι όντως ο άνθρωπος που το έκανε αυτό. Με θεωρώ έναν άνθρωπο χωρίς κάποιο ταλέντο, απλώς προσπάθησα και πάλεψα πολύ για όλα αυτά. Νομίζω όλοι οι άνθρωποι έχουν πει στον εαυτό τους ”wow όντως το πέτυχα αυτό εγώ;”. Κι αυτό είναι ένα πολύ ωραίο παιχνίδι γιατί συνειδητοποιείς τις δυνατότητες σου.

Τι κάνει κάποιον υπεραθλητή;

Δεν με θεωρώ υπεραθλητή οπότε δεν έχω απάντηση σε αυτό. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι αυτό που κάνει κάποιον να ξεχωρίσει είναι η ικανότητα του να παράγει έργο και να φέρνει αποτελέσματα όσο δύσκολες και να είναι οι συνθήκες.

Ένας από τους 14 στον κόσμο που τερμάτισαν τον αγώνα 150χλμ στην Αρκτική και κι ένας από τους 18 που μέτρησαν και τα 250χλμ στην έρημο Αλ Μαρμούρ, 8 μέρες στα 500χλμ στην Αρκτική το 2022. Είναι η προετοιμασία; Είναι η αντοχή και η δύναμη της ψυχής; Είναι η πίστη στον εαυτό σου; Τι είναι αυτό που σε κάνει να ξεπερνάς τα ανθρώπινα όριά σου και να καταφέρνεις τέτοιες επιτυχίες;

Η λέξη ”πίστη” είναι η πιο σημαντική λέξη που πρέπει να υπηρετείς σε αυτές τις προσπάθειες. Με τα χρόνια καταλαβαίνεις ότι υπάρχουν οι άνθρωποι που πιστεύουν και δημιουργούν και οι άνθρωποι που βρίσκουν δικαιολογίες και κρίνουν. Πρέπει να διαλέξεις από ποια πλευρά της ζωής θέλεις να είσαι κάποια στιγμή. Οι δικαιολογίες στη ζωή είναι πάντα πολλές. Όταν γίνεις όμως υπεύθυνος για τον εαυτό σου και πεις ”τώρα πρέπει να παλέψω μόνος και να πετύχω” αλλάζουν όλα. Ακούω συχνά ”φταίει το κράτος, φταίει ο/η συντροφός μου, φταίει ένας συνάδελφος”. Όλα αυτά σε αποσπούν από τις δυνατότητες που έχεις να πετύχεις στη ζωή σου. Πάντα κάποιος άλλος θα φταίει αλλά για να ξεχωρίσεις στη ζωή, δεν λειτουργεί έτσι. Πρέπει να βλέπεις τοίχο μπροστά σου και να λες ”Εγώ θα περάσω από μέσα. Θα πονέσει, αλλά θα περάσω από μέσα.”

Και μετά, πώς μπήκε στη ζωή σου η ορειβασία;

Ποτέ δεν υπήρξα δρομέας με την αυστηρή έννοια. Θα ήταν άδικο για τους ανθρώπους που όντως ήταν δρομείς. Μου αρέσει να ανεβαίνω βουνά με φίλους και να μένω έξω. Οπότε η ορειβασία έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου.

Στις 19/5 κατόρθωσες να φτάσεις στην κορυφή του Έβερεστ. Αναρωτιόμαστε όλοι τι σκεφτόσουν κατά την ανάβαση αλλά και τη στιγμή που έφτασες στην κορυφή.

Σκεφτόμουν να κάνω όλα τα πράγματα που πρέπει σωστά. Να βάζω την ασφάλεια στο σταθερό σκοινί, να τρώω, να ενυδατώνομαι και να κάνω σωστή διαχείριση της ενέργειάς μου. Αν αφήσεις να σε παρασύρει το μυαλό σου σε αρνητικές σκέψεις τελείωσες. Ειδικά εκεί πάνω. Δεν έχεις την πολυτέλεια του χρόνου να σκεφτείς και να αναλύσεις πράγματα. Πρέπει απλώς να βρίσκεις γρήγορα λύσεις. Όταν έφτασα στην κορυφή αγκάλιασα τον Αβιάντ και έκλαψα. Ήξερα μέσα μου ότι ένας μεγάλος κύκλος για μένα έκλεινε.

Εκτός από τις θερμοκρασίες, την κούραση και τις καιρικές συνθήκες που προφανώς δεν είναι καθόλου λίγα αλλά όλοι μπορούμε να σκεφτούμε υπάρχουν δυσμενείς συνθήκες που δεν πάει το δικό μας μυαλό;

Φέτος πετύχαμε πάρα πολύ κακό καιρό και ήταν ο λόγος που ήταν η πιο φονική χρονιά στο Έβερεστ. Η ομάδα μας άρχισε με 4 άτομα και δυστυχώς κατέληξε με 3 άτομα γιατί χάσαμε τον φίλο μας τον Jason στην κατάβασή μας από την κορυφή. Δε νομίζω ότι υπάρχουν λόγια που θα περιγράψουν ποτέ το τι ζήσαμε την 19η Μαΐου εκεί πάνω.

Στην ανάρτησή σου μεταξύ άλλων γράφεις με βαθιά ειλικρίνεια: Οι στιγμές που σκέφτηκα να φύγω ήταν πάρα πολλές αλλά ντρεπόμουν και μόνο στην ιδέα να κάνω πραγματικά πίσω. Στο τέλος της μέρας σου λες μπράβο; Αναγνωρίζεις τι έχεις καταφέρει;

Η μεγαλύτερη επιτυχία της αποστολής δεν ήταν ότι φτάσαμε στην κορυφή αλλά ότι επιβιώσαμε. Μου είπα μπράβο όταν τελείωσε όλο αυτό αλλά ξέρεις στη ζωή δεν έχει σημασία τι έκανες εχθές αλλά τι κάνεις σήμερα. Ήταν μία πάρα πολύ δύσκολη προσπάθεια η οποία με στιγμάτισε και σίγουρα θα την φέρνω στην μνήμη μου για να παίρνω δύναμη στις δύσκολες καταστάσεις αλλά η ζωή προχωράει και είναι μικρή και έχω να πετύχω πολλά ακόμη. Η επίτευξη ενός τέτοιου στόχου σίγουρα σε ακολουθεί μια ζωή αλλά το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε να μου συμβεί είναι να επαναπαυτώ και να μείνω σε αυτή την επιτυχία.

Τρία χρόνια μετά την ανάβαση σου με την Ελευθερία Τόσιου στην κορυφή του Ολύμπου ποια είναι τα συναισθήματά σου;

Αυτό που κάναμε τότε ήταν μία πολύ όμορφη προσπάθεια που μας έμαθε αρκετά. Εγώ χάρηκα πολύ που δώσαμε τη δυνατότητα στην Ελευθερία να ανέβει εκεί πάνω και που η Ελευθερία μας έδωσε την δυνατότητα να είμαστε η ομάδα της.

Ο κόσμος σου δίνει κίνητρο; Και τι άλλο σε παρακινεί;

Προφανώς και μου δίνει. Ξέρεις πόσο σε αλλάζει σαν άνθρωπο όταν παίρνεις μηνύματα από αγνώστους που σου λένε ότι τους βοήθησες να βγουν από κατάθλιψη ή να βρουν τη δύναμη να κάνουν τον δικό τους καθημερινό αγώνα; Μπορεί να είναι ένα μεγάλο βάρος αλλά είναι ευλογία. Το αποτύπωμα που αφήνουμε σαν άνθρωποι είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Είναι πολύ σημαντικό όταν θα φύγω από την ζωή να πω ”πέτυχα αυτά και βοήθησα αυτούς τους ανθρώπους.”

Μέσα από την εμπειρία σου ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που σου έχει διδάξει η ο αθλητισμός για τη ζωή;

Προσπάθεια προσπάθεια προσπάθεια, μέχρι να φέρεις το αποτέλεσμα που έχεις ονειρευτεί.

Οι Έλληνες πιστεύουμε πολύ στα αθλητικά ιδεώδη και στην υπέρτατη αξία του αθλητισμού, αλλά τελικά εντάσσουμε εύκολα τον αθλητισμό στη ζωή μας;

Υπάρχει μία τάση τα τελευταία χρόνια και ο κόσμος άρχισε να αθλείται. Νομίζω ότι πλέον γίνεται κομμάτι της κουλτούρας μας.

Καθημερινά η ζωή μας αποδεικνύει ότι τα όμορφα πράγματα κατακτούνται δύσκολα και πως ο δρόμος δεν είναι πάντα ευθύς και ομαλός. Τι λες εσύ στους ανθρώπους για τις δυσκολίες της ζωής;

Από προσωπική εμπειρία θα σας πω ότι ποτέ στη ζωή δεν μου χαρίστηκε κάτι. Ούτε μικρό ούτε μεγάλο. Οι δυσκολίες σε ωριμάζουν και σε κάνουν να εκτιμάς. Επίσης είναι ένας πολύ καλός τρόπος να δεις την ανθεκτικότητα σου και να γίνεις πολυμήχανος. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Η ζωή είναι άδικη πολλές φορές αλλά στο τέλος της ημέρας αν θες να γραφτεί το όνομά σου κάπου πρέπει να κοπιάσεις. Όταν ανέβαινα για την κορυφή έλεγα μέσα μου ”στο τέλος θα γραφτούν τα ονόματα των ανθρώπων που έφτασαν στην κορυφή. Με ή χωρίς το δικό σου όνομα. Φρόντισε να είσαι στη λίστα”. Περνούσα ευχάριστα; Όχι. Απολάμβανα ότι πονούσα και ότι είχα κρυοπαγήματα τα οποία κατέληξαν σε ακρωτηριασμό του ενός δαχτύλου μου στο πόδι; Όχι. Αλλά έπρεπε να τελειώσω τη ”δουλειά”.

Μάριε, σήμερα που μιλάμε υπάρχει ένας μέρος στον κόσμο ή ένας στόχος που για σένα μοιάζει άπιαστο ή όλα τα μπορείς;

Τα μπορώ όλα όχι γιατί είμαι ικανός αλλά γιατί έχω την πίστη ότι μπορώ να καταφέρω τα πάντα.