Αυτό που παλεύει μέσα μου ο χειμώνας με την Άνοιξη και δεν ξέρω ποιος επικρατεί τελικά, συμβαίνει σε όλους αυτή την περίοδο ή μόνο σε ‘μένα; Μάλλον το ότι ασυναίσθητα έγραψα τον χειμώνα με μικρό και την Άνοιξη με κεφαλαίο σηματοδοτεί μία πρώτη νίκη, ωστόσο, κάτι μου λέει πως ο χειμώνας είναι σκληρό καρύδι. Μ’ αυτό δε θέλω, σε καμία περίπτωση, να σε κάνω να σκεφτείς απαισιόδοξα. Πολύ θα το χαιρόμουν, όμως, αν σε έκανα να αναλογιστείς δυο τρία πραγματάκια, ολίγον τσουχτερά σαν το κρύο που ακόμα μας αιφνιδιάζει.

Ο χειμώνας που λες, φίλη, είναι δύσκολη εποχή. Έχει τα Χριστούγεννα να μας ξεγελάνε, όμως, όποιος πέρασε χειμώνα χωρίς να ξεπαγιάσει, να απογοητευτεί ή να βαρυγκομήσει να έρθει να μου το ‘πει να του κάνω μια συνέντευξη. Είναι η περίοδος που η φύση αγριεύει, τα πιο έξυπνα ζώα το παίζουν κοιμισμένα και οι άνθρωποι κάνουν και τα δύο εναλλάξ ενώ ταυτόχρονα δουλεύουν. Τον χειμώνα, αν το καλοσκεφτείς, θα πάρεις λίγες πρωτοβουλίες. Τα πρωινά θα ακολουθείς αναγκαστικά όποια επιλογή έκανες το φθινόπωρο και τα βράδια θα τα περνάς με status update cocooning στον καναπέ, αγκαλιά με το κινητό και καμιά σουπίτσα βελουτέ. Λίγες οι εκπλήξεις, λοιπόν, εκτός κι αν συγκαταλέγεσαι στις τυχερές που γνώρισαν τον έρωτα της ζωής του σε κάποια χιονισμένη βουνοπλαγιά. Η Άνοιξη, αντίθετα, ΄’is the time of plans and projects΄’, είπε κάποτε ο αγαπημένος Tolstoy και έχει απόλυτο δίκιο. Η πλάση και το μέσα σου ανθίζουν αμφότερα κι όλα μοιάζουν να έχουν πάρει τον δρόμο τους, ο οποίος είναι-κυριολεκτικά- στρωμένος με ροδοπέταλα.

Όλο τον χειμώνα έμαθες αρκετά για τον εαυτό σου και τους άλλους, προσπάθησες πολύ και ήρθε η στιγμή να βάλεις το κερασάκι στην τούρτα και να φας το κομμάτι που σου αναλογεί. Θα συνεχίσεις να δουλεύεις, ναι –δεν είναι άλλωστε καλοκαίρι ακόμα- όμως, με μια αλλιώτικη διάθεση πως τα έχεις καταφέρει και πως όλα πηγαίνουν προς το καλύτερο. Ο γλυκός καιρός και οι πολύχρωμες ταράτσες στέκονται πραγματικά αρωγοί σ’ αυτή σου την προσπάθεια, ενώ οι διάφορες δραστηριότητες και εκδηλώσεις τα κάνουν όλα πιο καλλιτεχνικά. Με λίγα λόγια έχεις βγάλει από πάνω σου το βαρύ παλτό και πορεύεσαι με την απαραίτητη πλην ανάλαφρη καπαρτίνα. Λαμπρά. Αναρωτιέμαι, όμως. Τώρα, τί εποχή είναι; Τώρα που μια κρυώνεις, μια ζεσταίνεσαι, τρελένεσαι; Την απάντηση την έχει δώσει ο πάνσοφος λαός. Μάρτης γδάρτης, φίλη. Είναι τώρα που πρέπει να προσέξεις και να προσπαθήσεις περισσότερο από τις δύο παραπάνω περιόδους. Έχεις καταλάβει πάνω-κάτω τι θέλεις όμως λίγο η μελαγχολία του χειμώνα, λίγο η αναστάτωση της Άνοιξης σε αποσυντονίζουν. Βλέπεις, στην άχαρη αυτή φάση, κυρίως χτίζεις χωρίς να βλέπεις το τελικό αποτέλεσμα. Απλώς το φαντάζεσαι στα διαλείμματα της οικοδομής με καμιά μπύρα στο χέρι, προσπαθώντας να καταλάβεις αν οι υπόλοιποι σηκώνουν βίλα κι εσύ τσαρδί ή το αντίθετο. Ενίοτε, μάλιστα, βρίζεις για τα σκάρτα υλικά και γκρεμίζεις και κανέναν όροφο. Περνάς δηλαδή, περισσότερο μια ‘’εργατική’’ παρά δημιουργική περίοδο όπως σου υποσχέθηκε ο Leo για την Άνοιξη, αν μου επιτρέπεις τον όρο. Είναι όμως απαραίτητη και πρέπει όχι μόνο να την υπομείνεις αλλά και να την φέρεις με επιτυχία εις πέρας. Θα ξυπνήσεις μερικά πρωινά με ανοιξιάτικη διάθεση και θα σου έρθει η μαυρίλα στη μούρη, το ξέρω. Θα δεις να κολλάει κι ό, τι νόμιζες πως ήρθε η ώρα του, το ξέρω κι αυτό. Επιβάλλεται, όμως, να μη τα παρατήσεις. Μπορείς να αντιμετώπιζεις τις καθημερινές σα να είναι ακόμα χειμώνας και τα σαββατοκύριακα σα να είναι κιόλας  Άνοιξη. Εγώ αυτό κάνω και πιάνει. Μην ξεγελαστείς, όμως, ότι έχεις φτάσει στον στόχο σου και χαλαρώσεις,  ούτε να απογοητευτείς ότι θα τον κυνηγάς για πάντα. Θέλει λίγη ακόμα προσπάθεια και κούραση για να πας αργά μα σταθερά προς το μέρος του.

Βάλε, λοιπόν, τον Μάρτη σου στο χέρι να μη σε κάψει ο ήλιος και κράτα μ’ αυτό και μια ομπρέλα για παν ενδεχόμενο. Είναι κρίμα να σε βρει η ορίτζιναλ Άνοιξη με πυρετό. Εντάξει, φίλη;