Ή αλλιώς, πώς θα επιβιώσεις από τον κατακλυσμό σκέψεων και ενοχών που κατοικούν κάθε βράδυ στο μαξιλάρι σου.
Γιατί αλλιώς δεν εξηγείται. Ενεργοποιούνται μαζικά και αυτόματα μόλις ακουμπήσεις το όμορφο κεφάλι σου στο μαξιλάρι. Όλων των ειδών οι σκέψεις. Λογικές, παράλογες (κυρίως), σημαντικές, ανούσιες, μπουρδουκλωμένες, ξεχασμένες, υποσυνείδητες και ασυνάρτητες. Συνήθως το πάρτι ξεκινά με το που κάνεις την πρώτη απόπειρα να κλείσεις μάτι. Μην τυχόν και κοιμηθείς μία φορά με την πρώτη. Όοοοχι.. Εκτός από τις περιπτώσεις που πέφτεις σαν τούβλο από την κούραση, ή σαν μπεκροκανάτα από το ποτό, όλες τις υπόλοιπες φορές θα περάσει όλη η πρόσφατη ζωή σου από rewind και θα αξιολογηθεί.
Τι έκανα σήμερα; Το έκανα καλά εκείνο; Μήπως τη συζήτηση σήμερα έπρεπε να τη χειριστώ αλλιώς; Τι θα πάρω αύριο στη δουλεία; Πάλι δεν πρόλαβα να φτιάξω κάτι. Πάλι σαβούρα θα φάω. Και λεφτά και κιλά. Να πάω supermarket. Και φαρμακείο να παραγγείλω. Θα προλάβω αύριο; Ποτέ δεν προλαβαίνω. Ήθελα να βγω και για ένα ποτό μετά τη δουλεία. Με παίρνει μπάλα η εβδομάδα. Πρέπει να φτιάξω το πρόγραμμα μου. Δεν βγαίνει έτσι. Και γυμναστήριο να πάω, όλο αναβάλω. Εμ, ναι, αναβάλω γιατί δεν προλαβαίνω, Κάθομαι πολύ στη δουλειά. Και κάθομαι πολύ και δεν βγαίνει ο μήνας. Να κάθομαι λιγότερο. Αλλά πούυυυ; Οι άλλοι πώς τα προλαβαίνουν ρε γαμώτο; Εγώ κουλή είμαι; Στοοοπ.
Εάν αναγνώρισες λίγο από το βράδυ σου στα παραπάνω, σε χαιρετώ και σου χτυπώ την πλάτη συμπονετικά, πατ-πατ. You are not alone. Θα μου πεις είναι άγχος. Αμ, δε. Γιατί και σε περιόδους χωρίς άγχος, οι σκέψεις αυτές αντικαθίστανται από άλλες σκέψεις, χωρίς αρχή, αλλά ούτε και κατάληξη, αλλά με αντίκτυπο. Και τελοσπάντων δεν γίνεται να τα αποδίδουμε όλα στο άγχος: από το μικρό γρουμπούλι μέχρι τα 3 κιλά που έχω πάρει, γιατί πολύ απλά έφαγα και το ευχαριστήθηκα.
Η νυχτερινή αυτή επίθεση ενοχών και το νοερό αυτομαστίγωμα έχουν άλλη πηγή για τον καθένα. Αυτό που έχει σημασία είναι να μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να μπερδεύεται από αυτό. Πολύ απλά να μην τον φορτώνεις κι άλλο. Κατά πάσα πιθανότητα, το 70% αυτών που μας κατακλύζουν το κεφάλι κάθε βράδυ, δεν έχουν και τόση σημασία. Τουλάχιστον όχι όση φαίνεται ότι έχουν στη μία το πρωί. Ούτε για εσένα ούτε και για τους γύρω σου.
Η δουλειά δεν θα καταρρεύσει, οι γκόμενοι δεν τελείωσαν, δεν τα κάνεις όλα λάθος και σίγουρα αυτά που ίσως κάνεις, μπορείς να τα αλλάξεις. Αφού εσύ τα κάνεις.
Δεν έχω βρει ακόμα το μυστικό για να σταματήσεις τις βραδινές σκέψεις. Πιθανόν να ξενυχτήσω απόψε σκεπτόμενη αυτό. Έχοντας όμως πλέον επίγνωση της παράνοιας αυτής, φρόντισε το πρωί να ξεκινήσεις από την αρχή, να μηδενίσεις το κοντέρ και να δώσεις στον εαυτό σου άφεση για ό,τι δεν έκανε (καλά) και για ό,τι θα (ξανα)κάνει μέτρια. Πάρε μία βαθειά ανάσα και δώσε στον εαυτό σου κάθε πρωί μία ολοκαίνουργια ευκαιρία.
